Płodny U-Boot UB40 umieścił ten parowiec towarowy z jego niezwykłą konfiguracją silnika u wybrzeży Dorset w 1917 r. JOHN LIDDIARD prowadzi nurkowanie, a ilustracje narysował MAX ELLIS
WYCIECZKA W TYM MIESIĄCU to 5704-tonowy Aprima, jedno ze skupisk ofiar U-Bootów z I wojny światowej w pobliżu Anvil Point. Geografia wybrzeża doprowadziła do powstania kilku takich skupisk wraków wzdłuż południowego wybrzeża Anglii, przy czym ten liniowiec towarowy jest największym wrakiem w tej konkretnej grupie.
W przypadku większych wraków na głębokości pomocne jest skierowanie strzału w stronę jednego końca. W ten sposób większość wraku można zobaczyć, przepływając jego pojedynczy odcinek i wyskakując opóźnionym SMB, aby wypłynąć po dotarciu na drugi koniec.
Dla Aprima, kapitanowi Bryanowi Jonesowi udało się umieścić strzał w dogodnym miejscu na rufie, wygodnie obok mocowania działa (1).
Rufa i większość wraku jest przełamana na lewą stronę, więc schodząc w dół od stanowiska działa, mijamy wciągarkę ładunkową (2) oraz szpula liny cumowniczej do par pachołków, które znajdują się prawie na poziomie dna morskiego, oraz odcinek zawalonej balustrady.
Skręcając na rufę, duży stalowy romb (3) jest częścią mechanizmu kierowniczego. Obok tego, Aprimadziało rufowe 4.7 cala (4) leży na piasku na głębokości 42 m, z zamkiem skierowanym w stronę kadłuba i lufą skierowaną niemal bezpośrednio na zewnątrz wraku.
Stalowa pastylka (3) steru znajdowałby się na szczycie słupka steru (5), obecnie odwrócony od pionu w wyniku zawalenia się rufy.
Słup prowadzi przez rufę do steru (6), przesunięty offline w stronę wału napędowego na prawej burcie (7). Śmigło zostało uratowane. Wał lewej burty jest zakopany pod rufą.
Wał prawej burty i pozostałości tunelu szybu (8) prowadzić do przodu, widoczne pod zawaloną prawą burtą kadłuba. Choć wrak się zawalił, pokład główny i zrębnice ładowni są w zasadzie nienaruszone.
Pomiędzy ładowniami rufowymi znajdują się cztery duże wciągarki ładunkowe (9). W dolnej lewej burcie pokładu poręcze opadły na zewnątrz, a w części kadłuba widać puste iluminatory (10). Pomiędzy wciągarkami znajduje się stopa masztu, z dolną stalową częścią masztu opuszczoną na lewą stronę i nieco do przodu (11).
Górna część masztu i masztów prawdopodobnie była drewniana i dlatego uległa zniszczeniu.
Idąc dalej, mijając kolejny uchwyt, dochodzimy do Aprimadwa silniki potrójnego rozprężania, oba przesunięte na lewą stronę wraz z wałem korbowym z lewego silnika (12) objęte silnikiem na prawej burcie (13). W klasycznej terminologii parowców można spotkać się z określeniem tego typu konfiguracji jako „sześć cylindrów silnika potrójnego rozprężania na dwóch wałach”.
Parę do silników zapewniały trzy kotły: para (14) z piecami skierowanymi do przodu, do ładowni, a następnie pojedynczy kocioł (15) z piecami skierowanymi do tyłu. Kadłub i pokłady powyżej zawaliły się, z wyjątkiem jednej drabiny (16) który stoi po prawej burcie.
Oprócz ładunku Aprima przewoził pasażerów, a także był trening statek dla kadetów Union Steamship Company. Zatem pierwotnie w nadbudówce nad kotłami i silnikami znajdowała się spora ilość pomieszczeń.
Kierując się dalej za ładownie dziobowe, pokład główny i zrębnice są tak samo nienaruszone jak ładownie rufowe, z podobnym rozmieszczeniem okuć. Cztery duże wciągarki towarowe (17) rozmieszczone są wokół stopy masztu.
Obok stopy masztu zapasowa kotwica (18) jest złożony i przymocowany do pokładu.
Dolna część masztu (19) podobnie spadł do lewej burty i nieco do przodu.
Podczas gdy dziób opadł na lewą burtę, pokład zapadł się w nim, tak że wciągarka kotwiczna (20) jest prawie na poziomie. Kotwica portowa (21) wisi na kluzie pod dziobem.
Na wyższej prawej burcie kluza (22) jest pusty. Punkt, w którym prawa burta dziobu wznosi się kilka metrów nad ogólny poziom wraku, stanowi dobre miejsce do wypuszczenia opóźnionego SMB w celu dryfującej dekompresji.
WYDRĄŻONE PRZEZ TORPEDĘ
APARIMA, parowiec towarowy. ZBUDOWANY W 1902, ZATOPIONY 1917
ZBUDOWANY PRZEZ WILLIAM DENNY & BROS LTD z Dumbarton w 1902 r., 5704 ton Aprima był własnością i był zarządzany przez Union Steamship Company of New Zealand. W języku maoryskim nazwa oznacza „wydrążone miejsce dłoni”.
Statek przystosowano do przewozu 12 pasażerów pierwszej klasy i 40 pasażerów pozostałych klas. The Aprima służył również jako Union Steamship Company trening statek z dodatkowymi 30 młodymi podchorążymi na pokładzie.
Oprócz drobnicy, AprimaPokład główny i schronisko przystosowano do przewozu 700 koni, co stanowiło notorycznie zmienny żywy ładunek wymagający specjalistycznej opieki i załogi.
Pierwsza wojna światowa przerwała Aprimado normalnej roli i przystosowano go do transportu 1000 żołnierzy jednocześnie z Nowej Zelandii do Egiptu i Francji.
Jednakże, choć jest szybszy niż przeciętny parowiec, Aprima nie był tak szybki, jak preferowane liniowce jako transportowce żołnierzy, więc powrócił do użytku towarowego. Po dostarczeniu jednego ładunku artykułów spożywczych z Panamy do Londynu polecono jej udać się do Barry w celu załadowania ładunku węgla.
Pomimo zygzakowatego kursu w dół kanału, Oberleutnant Hans Howaldt z UB40 udało mu się namierzyć statek jakieś siedem mil od Anvil Point. Torpeda uderzyła w lewą i rufę 12.52 listopada 19 r. o godzinie 1917:XNUMX, po czym statek zatonął w ciągu zaledwie ośmiu minut.
Tylko połowa ze 112 członków załogi i kadetów została uratowana. Pewien szczęśliwy kadet został zmuszony do przedostania się przez respirator przez podnoszącą się wodę i wylądowania na tratwie ratunkowej.
W swoim czasie dowodzący UB40Oberleutnant Howaldt był także odpowiedzialny za stworzenie szeregu innych wraków, obecnie popularnych wśród nurków. The Salseta (Wycieczka po wraku 11), Gloklif (WT 75), gefion (WT 83) Rosehill (WT 96), Cairndhu (WT 103), Lafranc, Kuba, Chateau Yquem, Greleen i Radas byli wśród jego ofiar.
PRZEWODNIK WYCIECZKI
DOJAZD DO: Jedź autostradą A351 obok zamku Corfe do Swanage i kieruj się znakami prowadzącymi do centrum miasta i molo. Liczba miejsc parkingowych na molo jest ograniczona, więc przygotuj się na pozostawienie nurków i sprzętu i skorzystaj z parkingu dalej pod górę.
JAK ZNALEŹĆ: Współrzędne GPS to 50 29.407N, 001 55.110W (stopnie, minuty i miejsca po przecinku). Wrak leży dziobem na zachód.
PŁYWY: Slack woda występuje 20 minut przed i 5 godzin 40 minut po wysokiej wodzie w Dover. Widoczność jest zwykle najlepsza przy dużym luzie wody.
NURKOWANIE I POWIETRZE: Mary-Jo od Czartery łodzi Swanage, 01929 427064. Powietrze i nitroks są dostępne na molo Swanage od Divers Down, 01929 423565.
NOCLEG: W okolicy znajduje się wiele pensjonatów, małych hoteli i kempingów. Kontakt Informacja turystyczna w Swanage, 01929 422885.
WODOWANIE: Przy przystani łodzi Swanage, w pobliżu stacji łodzi ratunkowych, znajduje się poślizg.
KWALIFIKACJE: BSAC Dive Leader lub odpowiednik PADI ze specjalizacją głęboką, szczególnie przy wysokiej wodzie. Głębokość dobrze dostosowana do nitroksu.
DALSZA INFORMACJA: Mapa Admiralicji 2615, Bill of Portland do Needles. Mapa przeglądu uzbrojenia 195, Bournemouth, Purbeck i okolice. Zanurz się w Dorset, autorstwa Johna i Vicki Hinchcliffe. Wraki statków na południowym wybrzeżu East Dorset i Wight, autorstwa Dave'a Wendesa.
Plusy: Niezwykłe bliźniacze wały dla statku towarowego.
Wady: Widoczność może być słaba przy niskim luzie wody
GŁĘBOKOŚĆ: 35m – 45m
Ukazał się w DIVER w maju 2012
