Po 44 latach służby przez kanał La Manche ten pocztowy kuter ostatecznie uległ torpedie U-Boota pod koniec Wielkiej Wojny. Naszym przewodnikiem jest JOHN LIDDIARD, ilustracje wykonał MAX ELLIS
KIEDY NURKOWAŁEM dotychczasowy South Western był to nieznany wrak. Zidentyfikowano już znacznie większy wrak znajdujący się kilka mil dalej South Western.
Podczas nurkowania jeden z nurków znalazł łyżeczkę z herbem „London and South Western Railways”.
Z powrotem Duch Wighta, kapitan Dave Wendes natychmiast połączył wskazówki i doszedł do wniosku, że to jest to South Westerni że w związku z tym drugi wrak był nieznany, chociaż miał pewne pomysły.
Jak zwykle zaczynamy od kotłów (1), ponieważ są oczywistym celem, na który można zrzucić linię strzału.
Połączenia South Western zatrzymał się na prawej burcie, a następnie pękł i zawalił się jeszcze bardziej, a niektóre sekcje prawie się przewróciły.
Jeden kocioł podtrzymuje pozostałości kadłuba, drugi opiera się o niego i nieco do tyłu. Co do tego, który kocioł jest który, podejrzewam, że lewy przesunął się, pozostawiając lewą burtę kadłuba opartą na kotle na prawej burcie, ale łatwo mogę się mylić.
Skręcając na rufę, South Westernsilnik potrójnego rozszerzenia (2) spadł z kadłuba, pozostawiając tłoki skierowane wzdłuż dna morskiego, po czym dolna część silnika przekręciła się w górę, tak że podstawa silnika znajduje się teraz najwyżej i podtrzymuje część kadłuba.
Jeśli chcesz się kręcić, możesz dostać się za drugą stronę silnika, między nim a kadłubem. Ale nie jest to coś, czego warto próbować, jeśli naprawdę nie wiesz, co robisz.
Zaraz za silnikiem znajduje się pojedyncza wciągarka ładunkowa (3), prawie widoczny pod kadłubem, który wkrótce zapada się aż do dna morskiego.
Połączenia South Western ważył zaledwie 674 tony i przewoził jedynie lekkie ładunki mieszane do i z Wysp Normandzkich, więc nie miał ogromnej przestrzeni ładunkowej ani potrzeby stosowania wciągarki.
Dalej na rufie kadłub jest przełamany, aby opuścić wał napędowy (4), pęknięty na kołnierzu łączącym, widoczny z obu części wraku.
Tylna część wraku jest trudna do rozpoznania. Lewa burta spoczywa teraz na dnie morskim, a po drugiej stronie naszej ilustracji wrak pękł wzdłuż stępki, pozostawiając wał napędowy widoczny aż do rufy.
Na rufie śmigło i ster (5) Pozostać na swoim miejscu. Następnie, na stępce po stronie wraku, mały obrotowy uchwyt (6) mógł kiedyś nosić South Western13-funtowe działo rufowe. Schowana bliżej wraku, rozbita skrzynia zawiera łuskę.
Wracając do przodu, możemy teraz pójść na skróty przez przerwę w kadłubie (4) do kotłów (1). Zawór na górze (domniemanego) kotła lewego jest wygięty w stosunku do dna morskiego, a paleniska na przednim końcu kotłów dają niewiele więcej informacji o tym, który kocioł jest który, z wyjątkiem tego, że żaden z nich nie jest w swoim pierwotnym położeniu.
Przed kotłami duża rura parowa (7) wije się po wraku i stoi w kształcie odwróconego U.
Bez dalszego wsparcia kadłub znajdujący się dalej do przodu ponownie pękł i teraz przylega płasko do dna morskiego (8). Kończy się to dość nagle, czystą przerwą (9), bez śladu dalszych szczątków z dziobu.
Dziób został zerwany w wyniku eksplozji torpedy i mógł zatonąć 20 minut wcześniej; podczas silnych przypływów na południe od Isle of Wight, które mogły oddalić ją na ponad milę.
Tuż przy pokładzie wraku kotwica (10) jest na tyle duży, że mógł być zapasowym z South Western, przewożony na pokładzie lub w przednim końcu ładowni dziobowej.
Długi odcinek kadłuba (11) leży prawie równolegle do głównego korpusu wraku, ale jest dalej i wyznacza granicę wraku po tej stronie.
Pomiędzy rufowym końcem tej sekcji a głównym korpusem wraku znajdują się stopnie (12) które mogły prowadzić z przedniego pokładu głównego na pokład łodziowy.
Tuż za tymi schodami ostatnim elementem wraku na naszej wycieczce jest toaleta (13).
Aby wypuścić opóźniony SMB, udałbym się kilka metrów do przodu lub do tyłu od kotłów, aby upewnić się, że nie zakłóci on linii strzału w drodze do góry. Kiedy na końcu stojącej wody gromadzą się duże prądy, huśtanie się na zaczepionej linie nie jest losem, na który można ryzykować.
Okrutny wrzesień
POŁUDNIOWE ZACHODNIE, parowiec pocztowy. ZBUDOWANY W 1874, ZATOPIONY 1918
J&W DUDGEON LTD z Londynu zbudował 674-tonowy South Western w 1874 roku dla usług pocztowych i promowych przez kanał La Manche obsługiwanych przez London & South Western Railway Co.
Z siedzibą w Southampton, South Western zapewnił niezawodną i, jak twierdzą niektórzy, monotonną obsługę Francji i Wysp Normandzkich.
Oryginalny dwucylindrowy silnik złożony został zastąpiony silnikiem o potrójnym rozprężaniu przez firmę Day, Summers & Co z Southampton, dzięki czemu starzejący się statek mógł stawić czoła szybko rozwijającej się technologii projektowania statków parowych.
Wraz z wybuchem Wielkiej Wojny służbę kontynuowano po dodaniu 13-funtowego działa na rufie.
Połączenia South Western rozpoczął swój ostatni rejs 7 marca 15 r. o godzinie 6:1918. Opuścił Southampton i udał się do St Malo, a po wyjściu z Solent płynął zygzakiem z prędkością 10 węzłów.
O 11:XNUMX kapitan John Clark zauważył wynurzony okręt podwodny w pobliżu swojego statku i nakazał strzelcom otworzyć ogień. Łódź podwodna zanurkowała, zanim zdążyli wystrzelić pierwszą serię.
Pół godziny później okręt podwodny został ponownie zauważony 200 m na prawą burtę.
Strzelcy ponownie wycelowali w łódź podwodną, ale tym razem zanim zdążyli otworzyć ogień, torpeda uderzyła w przednią ładownię i statek był spowity dymem.
Kapitanleutnant Erwin Wassner z UB59 poinformował, że eksplodował cały dziobek i że po 20 minutach South Western zatonął. Trzy dni wcześniej Wassner storpedował Wenezuela, Nasz Wycieczka po wraku od grudnia ubiegłego roku.
Z 28-osobowej załogi i sześciu pasażerów przeżyło tylko czterech, w tym kapitan Clark, którego eksplozja początkowo zwaliła z nóg.
Podczas późniejszego dochodzenia zaginionych strzelców skrytykowano za to, że nie działali z wystarczającym pośpiechem, ale biorąc pod uwagę doświadczenie Erwina Wassnera, jest mało prawdopodobne, aby coś zmienili.
Podczas Wielkiej Wojny Wassner był odpowiedzialny za zatopienie 89 statków o łącznej masie 135,178 20 ton, co plasowało go na XNUMX. miejscu na liście dowódców U-Bootów, którzy odnieśli sukces.
PRZEWODNIK WYCIECZKI
DOJAZD DO: Na rondzie przy węźle M27 1 skręć na południe na A337 przez Lyndhurst i jedź dalej do Lymington. Kieruj się w stronę centrum miasta, aż droga ostro skręci w prawo pod górę do głównej ulicy. Zamiast jechać główną ulicą, jedź dalej prosto i podążaj drogą w dół do rzeki.
JAK ZNALEŹĆ: Około sześciu mil na południe od latarni morskiej św. Katarzyny; dokładne stanowisko nie zostało ujawnione. Wrak leży dziobem na zachód.
PŁYWY: Spadek wody jest niezbędny i występuje 25 minut po wysokiej wodzie w Dover. Podczas przypływów wiosennych luz jest bardzo krótki i może nastąpić kilka minut później. Przed wyprawą na miejsce zaleca się okres spokojnej pogody.
NURKOWANIE: Duch Wighta, kapitan Dave Wendes, 02380 270390.
POWIETRZE: TAL Scuba, Christchurch, 01202 473030.
NOCLEG: New Forest to popularny obszar turystyczny, w którym łatwo dostępna jest baza noclegowa na każdym poziomie, od kempingu po hotele. Dzwonić 01590 689000 lub odwiedzić witryna turystyczna.
WODOWANIE Poślizg w marinie w Lymington ma charakter pływowy i wysycha w kierunku niskiego poziomu wody.
KWALIFIKACJE: Głębokość 38m South Western oznacza, że nurkowie powinni posiadać kwalifikacje Deep, Advanced Nitrox lub Dive Leader
DALSZA INFORMACJA: Mapa Admiralicji 2045, Zewnętrzne podejście do Solent. Mapa Admiralicji 2615, Bill of Portland do Needles. Mapa przeglądu uzbrojenia 196, Solent i wyspa Wight. Wraki statków na południowym wybrzeżu East Dorset i Wight przez Dave'a Wendesa. Wraki kanału z I wojny światowej przez Neila Mawa.
Plusy: Rzadko nurkowany i dopiero niedawno zidentyfikowany wrak.
Wady: Krótka, luźna woda i obszar niesłynący z oszałamiającej widoczności pod wodą.
Dziękuję Dave’owi Wendesowi, Derekowi Bridle’owi, Hamishowi Morrisonowi, Jay’owi i Dave’owi Robbinsom.
Ukazał się w DIVER w lutym 2013
