Wycieczka po wraku 27 – Niebo Liparyjskie

Kiedy 22 lata temu zatonął w Kanale La Manche, ten duży grecki frachtowiec trafił na pierwsze strony gazet. John Liddiard był świadkiem malowniczej degeneracji wraku. Ilustracja: MAX ELLIS

NIEBO EOLIJSKIE BYŁ DUŻYM, NOWOCZESNYM TRANSPORTEM, z nadbudówką i silnikami z tyłu oraz czterema masywnymi ładowniami oddzielonymi równie masywnymi masztami i żurawiami ładunkowymi.

W zależności od tego, jak postrzegasz te rzeczy, Niebo Liparyjskie to wrak całkiem nowy – zatonął w tym samym roku, w którym zrobiłem swoje pierwsze nurkowanie na wodach otwartych.

Nie nurkowałem wtedy, ale przez lata widziałem, jak nagie plamy lakieru ulegają erozji i pokrywają się gęstymi dywanami hydroidów, a konstrukcja wraku powoli zapada się do obecnego, w połowie nienaruszonego stanu.

Za każdym razem nurkowanie było dla mnie przyjemne i odkrywałem coś nowego na temat wraku, a jest tam bez wątpienia dużo więcej do zobaczenia.

Rufa i nadbudówka, spoczywające na lewej burcie, są w miarę nienaruszone, ale ładownie zapadły się w kierunku dna morskiego, pozostawiając ich mniej niż połowę pierwotnej szerokości na większej części kadłuba.

Wydaje się, że lokalne łodzie czarterowe są w stanie niezawodnie oddać strzał tuż przed nadbudówką, więc tam zaczyna się wycieczka w tym miesiącu (1).

Aby uzyskać orientację, kieruj się z powrotem wzdłuż górnej prawej burty wraku na poziomie pokładu, tylko na głębokość około 18-20 m, aż dojdziesz do nadbudówki (2).

Jeśli jesteś nowy w Sky, nadbudowa zapewni ci wystarczająco dużo zajęć na co najmniej jedno nurkowanie. Jest łatwy dostęp do zejściówek i kabin z otwartymi włazami i dużymi oknami, przez które można pływać.

Wystarczy zachować odrobinę zdrowego rozsądku w kwestii obszarów, przez które można bezpiecznie przepłynąć, w zależności od widoczności.

Będąc nowoczesnym statkiem, lejek (3) to nic innego jak ozdobna osłona rury wydechowej od silnika. Jest pęknięty u podstawy i stanowi jeden ze sposobów dostępu do maszynowni. Inne drogi dostępu są dostępne przez pobliskie drzwi.

Przy dobrej widoczności, ostrożności i kołowrotku możliwe jest przedostanie się prosto „w dół”, obok różnych części maszyn pomocniczych, do samego silnika.

Za nadbudówką znajduje się zaskakująco duży obszar pokładu rufowego, zdominowany przez dużą wciągarkę z wciąż nawiniętą liną (4).

Na rufie podpory steru złożone w kierunku dna morskiego na głębokości 30 m, ale śrubę napędową udało się uratować wkrótce po zatonięciu statku.

Pęknięcia w kadłubie znajdujące się w pobliżu wału napędowego mogą zapewnić alternatywną drogę do maszynowni, z możliwością przedostania się „w górę” obok silnika i na zewnątrz przez nadbudówkę.

Nad pokładem, w jednej z kabin tuż pod kominem znajdowała się ambulatorium (5).Nie wiem dokładnie w której kabinie, ale zawsze zerknę, bo kiedy Niebo Liparyjskie spadł, w skarbcach w ambulatorium znajdowało się kilka milionów funtów rupii seszelskich!

Początkowe wysiłki ratownicze wkrótce po zatonięciu koncentrowały się na odzyskaniu tych banknotów, przy udziale nurków komercyjnych i policyjnych zespołów nurkowych.

Skrzynek skarbowych nigdy nie odnaleziono, chociaż stwierdzono, że spora część banknotów została „wyrzucona”. Piszę to w cudzysłowie, bo zawsze krążą pogłoski o anonimowym miejscowym nurku, który dotarł tam pierwszy!

Jadąc nad lub przez obszar mostu (6), przy dobrej widoczności lubię zejść z Nieba Liparyjskiego w stronę dna morskiego i spojrzeć wstecz na wrak.

W pogodny dzień woda była na tyle przejrzysta, że ​​można było zobaczyć całą nadbudówkę rozciągającą się nade mną – imponujący widok, biorąc pod uwagę wielkość statku. Pierwsza para masztów (7) leżą płasko na dnie morskim tuż za najbardziej rufową ładownią (8). Obszar ładowni jest zaskakująco pełen gruzu, zwłaszcza w porównaniu z pozostałymi trzema ładowniami położonymi dalej.

W zależności od planu nurkowania może to być dobry punkt, aby udać się na górną część wraku i wypuścić opóźniony SMB lub wznieść się po linii strzału.

Przed tą ładownią górna prawa burta kadłuba znacznie zapadła się w kierunku dna morskiego (9). Na dnie morskim ułożony jest pierwszy ślad ciężkiej stalowej rury, która musiała stanowić znaczną część ładunku (10).

Teraz w połowie ładowni znajduje się ogromna wciągarka (11) następuje maszt o średnicy dobrych 3 m (12).

Warto wypłynąć na szczyt tego masztu, aby zobaczyć suwnicę i bloczki oraz żurawie ładunkowe spoczywające na dnie morskim po obu stronach masztu.

Z tyłu w kierunku pokładu i przed masztem znajduje się kolejna wciągarka i większy stos stalowych rur (13). Podążanie za wrakiem blisko dna morskiego prowadzi do kolejnej pary masztów o bardziej normalnych proporcjach, za którymi podąża jeden z ciekawszych elementów ładunku – podwozie Land Rovera (14).

W ładowni dziobowej znajduje się jeszcze więcej stalowych rur (15), a za nim kolejne podwozie Land Rovera (16) spoczywający tuż nad dziobem (17). Przed dziobem znajduje się podwójny zespół tylnej osi podwozia ciężarówki (18).

Na pokładzie Aeolian Sky znajdowało się kilka Land Roverów, wywrotek, traktorów i innych pojazdów. Zanim kadłub zawalił się do obecnego stanu, w ładowniach było łatwo dostępnych o wiele więcej z nich. Być może na dnie morskim są też inne, których jeszcze nie widziałem.

Przez pierwsze kilka lat po zatonięciu ładownie były znacznie bardziej nienaruszone i łatwo było pływać wzdłuż wraku, do i z ładowni. Eksploracja wnętrza ładowni jest teraz o wiele poważniejszym przedsięwzięciem.

Dziób wraku jest nienaruszony i przekręcony do przodu. W kierunku stępki duże wybrzuszenie dziobowe opiera się o dno morskie na głębokości 30 m (19). Niżej dziób jest ostro zakończony, ale powyżej linii wodnej rozciąga się, tworząc szeroki łuk na poziomie pokładu, wznosząc się na głębokość zaledwie 20 m.

Kotwica prawej burty jest nadal na swoim miejscu i opiera się o kadłub (20). Jest znacznie większy niż ten, który można znaleźć na większości wraków z czasów wojny, i ma wymiary odpowiednie dla dużego, nowoczesnego frachtowca. Przypuszczam, że odpowiednia kotwica portowa leży teraz uwięziona pomiędzy dziobem a dnem morskim.

Napięty łańcuch kotwiczny prowadzi od góry kluzy do wciągarki kotwicznej rozciągającej się na szerokość dziobu (21).

Ostatni raz nurkowałem Niebo Liparyjskie aby sprawdzić moje szkice i zrobić więcej zdjęć, dotarcie do tego punktu i zrobienie opóźnionego SMB zajęło mi 45 minut, więc nurkowie bez nitroksu prawdopodobnie będą chcieli podzielić moją trasę na co najmniej dwie części.

Kiedy Niebo Liparyjskie spotkał zachodnioniemiecki Anna Knuppel

Miała zaledwie rok i już była duża. Jej kadłub i maszyny wyceniono na ponad 3 miliony funtów, pisze Kendall McDonald. Liczba ta nie obejmowała ładunku, którym wypchano jej ładownie, ani wielu kontenerów i dziesiątek Land Roverów na pokładzie. Z tego ładunku pokładowego powstał grecki statek motorowy o wyporności 10,715 XNUMX ton Niebo Liparyjskie wyglądała na jeszcze większą, gdy płynęła kanałem La Manche z Londynu do Dar-es-Salaam.

Pomimo niesprzyjającej pogody, 148-metrowy statek posuwał się naprzód aż do dnia 3 listopada 1979 roku, kiedy zderzył się z innym statkiem motorowym, zachodnioniemieckim statkiem. Anna Knuppel.

Grecki statek wypadł najgorzej, poważnie przedziurawił się w ładowni nr 1 i zalał tak mocno, że jego dziób był prawie pod wodą. Cała załoga została zabrana helikopterami, po czym francuski holownik zabrał ją na hol i skierował do portu w Portland. Następnego dnia wcześnie rano Niebo zatonął wśród wichur i ogromnych mórz w odległości 12 mil od Portland Bill.

Wkrótce na brzeg wyspy Isle of Wight wyrzucono trujące chemikalia w beczkach, co spowodowało wprowadzenie ostrzeżenia o poważnym niebezpieczeństwie. Ładunek obejmował setki kontenerów z takimi chemikaliami, farbami i rozcieńczalnikami, ciekłym chlorem, aerozolami butanowymi, środkiem czyszczącym Bostik, amoniakiem, szkłem, drutem kolczastym i oczywiście Land Roverami.

Mówiono także, że w ambulatorium ma ponad milion funtów w banknotach w rupiach seszelskich (z braku innego miejsca, w którym mogłaby je umieścić). Większości z nich nadal brakuje.

PLIK FAKTÓW

PŁYWY: Widoczność jest zwykle najlepsza przy dużym stężeniu wody, trzy godziny po wysokim stanie wody w Portland. Niski poziom luzu wody występuje na dwie godziny przed wysokim stanem wody w Portland.

JAK ZNALEŹĆ: Pozycja Niebo Liparyjskie w GPS to 50 30.572N 002 08.426W (stopnie, minuty i miejsca po przecinku). Nie ma dogodnych tranzytów, więc trzeba szukać za pomocą GPS i echosondy. To duży wrak leżący w poprzek nurtu, rufą skierowaną w stronę brzegu.

NURKOWANIE I POWIETRZE: Twarde łodzie z Weymouth – Szef kanału, kapitan Pat Carlin 01305 787155; Skóra głęboko, kapitan Ian Taylor 01305 782556. Sprawdź również Strona internetowa DEEP SEA dla łodzi czarterowych. Powietrze i nitroks z Old Harbor Dive Centre, 01305 760888.

WODOWANIE: Klipy są dostępne w Weymouth, Portland, Kimmeridge, Swanage i Poole.

ZAKWATEROWANIE: Istnieje wiele pensjonatów i małych hoteli. Kempingi są poza miastem, zwykle bardzo eleganckie i trochę drogie. Skontaktuj się z informacją turystyczną w Weymouth, 01305 785747

KWALIFIKACJE: Wystarczająco płytkie, aby mniej doświadczeni nurkowie mogli wykonywać wartościowe nurkowania bez przystanków, a jednocześnie wystarczająco duże, aby uzasadniać dłuższe nurkowania dekompresyjne dla bardziej doświadczonych nurków.

DALSZA INFORMACJA: Mapa Admiralicji 2610, Bill of Portland do Anvil Point. Mapa przeglądu uzbrojenia 194, Dorchester, Weymouth i okolice. Mapa przeglądu uzbrojenia 195, Bournemouth, Purbeck i okolice. Zanurz się w Dorset, autorstwa Johna i Vicki Hinchcliffe. Przewodnik nurka po obszarze Weymouth i Portland, Weymouth i Portland BSAC. Wraki statków w Dorset przez Steve'a Shovlara.

Plusy: Imponujący nowoczesny wrak z mnóstwem atrakcji do odkrycia. Godne uwagi alternatywne miejsce, gdy morze jest zbyt wzburzone, aby ominąć Portland Bill.

Wady: Prąd gwałtownie wzrasta na końcu stojącej wody. Nurkowie dokonujący dekompresji na opóźnionych SMB mogą rozproszyć się na dużym obszarze.

DOJAZD DO: Jedź autostradą A37 lub A354 do Dorchester, następnie A354 do Weymouth. Omijaj brzeg morza i jedź dalej drogą A354 wzdłuż tylnej części portu. Skręć w lewo tuż przed remizą strażacką. Łodzie wypływają przez most w Weymouth Quay przy pubie Sailor's Return lub dalej wzdłuż brukowanej okolicy Starego Portu.