W tym miesiącu wielki brytyjski ulubieniec w końcu znalazł się w centrum uwagi, gdy JOHN LIDDIARD przygląda się liniowcowi, który zatonął podczas I wojny światowej w pobliżu Swanage, obciążony perfumami, zegarkami, szampanem i mnóstwem mosiądzu. Ilustracja: MAX ELLIS.
Wybierz się na wycieczkę do tętniącego życiem nadmorskiego miasteczka Swanage na wybrzeżu Dorset, a Twój bezpośredni nurek zauważy, że na lokalnej scenie nurkowej dominują dwa miejsca nurkowe. Tam jest pod molo i wrak liniowca Kyarra.
Swanage Pier ma reputację jednego z najlepszych miejsc do nurkowania z brzegu na południowym wybrzeżu Kyarra jest słusznie bardzo popularnym wrakiem. Jeśli już tam nurkowałeś, będziesz wiedział, co mam na myśli, a jeśli nie, to bez wątpienia najwyższy czas to zrobić.
Wrak ma 126 m długości, ale znajduje się na idealnej głębokości, aby w pełni wykorzystać nitroks. Wybierz odpowiednią mieszankę, a będziesz mógł przepłynąć całą długość podczas jednego nurkowania bez poczucia pośpiechu i nadal mieć czas na kilka wycieczek z dala od pokładu.
Ale to duży statek i będzie jeszcze wiele do zobaczenia podczas przyszłych nurkowań.
Nurkowanie na Kyarra zwykle zaczyna się na śródokręciu, na poręczy lewej burty (1) ponieważ w tym miejscu do wraku niezmiennie przywiązana jest boja.
Wrak leży na prawej burcie, z balustradą na lewej burcie najwyżej na wysokości około 23 m. Mając pokład pod sobą i poręcze po lewej stronie, będziesz zwrócony twarzą do przodu.
Kierując się w tę stronę, duży otwór w pokładzie poprzedza kotły. Obszar ten został rozbity, przez wrak wystający kocioł (2). Kolejny kocioł (3) wytoczył się z wraku, zanim kadłub i pokład zawaliły się nad kotłownią.
Otwory ogniowe znajdują się z przodu i na górze kotła, co wskazuje, że przewrócił się on nieco ponad lata 90-te, ponieważ wrak spoczywa już na prawej burcie.
Połączenia Kyarra miał cztery kotły, w środku pozostają dwa kolejne.
Tuż za tym kotłem (4) to obszar wraku, w którym odnaleziono naczynia zakopane w mule.
Ruszamy trochę dalej do przodu, mijając pionowe żebra i pęknięcie wraku (5) zapewnia wejście do przodu kotłowni.
W przeszłości podróżowałem od otworu pierwszym bojlerem (2) prosto przez kotłownię, wychodząc przez ten podział (5), chociaż wrak uległ już zniszczeniu do tego stopnia, że nie sądzę, żeby było to już możliwe.
Jadąc dalej, pokład zapadł się niemal płasko do dna morskiego.
Pozostałości tarasu z drewna tekowego są przełamane przez obramowanie ładowni z odwróconą wciągarką do góry nogami, tuż na lewą burtę (6). To jeden z obszarów wraku, w którym odnaleziono butelki z perfumami.
Od tego momentu wrak robi się dość zagmatwany. Najprostszym sposobem na odnalezienie dziobu jest podążanie prawą burtą wraku, obok zawalonego masztu i żurawia łodzi (7).
Ładownia otwierająca się tuż przed podnóżem masztu (8) prowadzi do obszaru, w którym zlokalizowano koperty zegarków kieszonkowych.
Tuż za drugim żurawiem (9)wciągarka kotwiczna jest nadal przymocowana do wzmocnionego obszaru pokładu dziobowego (10)choć jest częściowo uszkodzony. Odcinek łańcucha biegnie do przodu przez koniec kluzy i znika pod wrakiem.
Głębokość wynosi tutaj około 32 m.
Górna część łuku jest pęknięta, pozostała tylko krawędź natarcia i kilka wystających żeber.
W dolnej części znaczna część dziobu jest nienaruszona i spoczywa na prawej burcie, a lewa burta wznosi się 4 lub 5 m nad dnem morskim (11).
Znalezienie drogi powrotnej wzdłuż wraku może być mylące, szczególnie przy słabej widoczności. Idealnie byłoby, gdyby wrak podążał wzdłuż lewej burty pokładu, aż wrak odzyska pewien kształt, a poręcz znów będzie nienaruszona (12).
W przeszłości wydawało mi się, że podążam po linii prostej, a tak naprawdę płynąłem w kółko z powrotem do dziobu.
Odwrócenie kierunku wraku w stronę stępki pokazuje, że lewa burta kadłuba zapadła się w kształt odwróconej litery W. (13).
Dalej na rufie, w dolinie W, pozostałości jednego z KyarraDwa silniki wystają z boku kadłuba (14).
Wał napędowy prowadzi na rufę, pojawiając się i znikając pod płytami wraku (15).
Rufa była w miarę nienaruszona, ale niedawno odłamała się, pozostawiając gruz na dnie morskim, a ster, słupek steru i urządzenie sterowe zostały czysto oddzielone od reszty wraku tuż przy rufie (16).
Idąc ponownie do przodu, lewa burta wraku zawaliła się, a pozostałości wyciągarki i dużego kabestanu prawie na rufie (17).
Następnie włazy z kolejnych dwóch ładowni (18) i duży kabestan osadzony na pokładzie (19). W tym rejonie na dnie morskim można znaleźć małe kałuże srebra – ciekłą rtęć rozlaną z ładunku.
Duża dziura w pokładzie (20) stanowiłby główny obszar wentylacyjny nad silnikami. Trochę ciasno, ale da się przepłynąć stąd za kotły (2).
Dostęp do silników blokuje zawalona lewa burta kadłuba, a droga do wnętrza wraku wiedzie przez splątany gruz.
Ponieważ miejsce to jest dość zajęte, kapitanowie na ogół wolą, aby nurkowie wypuścili opóźniony SMB, zamiast tłoczyć się na linie i ewentualnie wciągać boję pod wodę.
Podziękowania dla Richarda „Titcha” Titchenera, Petera Williamsa, Nicka Herberta i Dorset Divers.
„Statek z mosiądzu”
„Statek wykonany z mosiądzu” – tak nazywano 6953 ton Kyarra, dwuślimakowy liniowiec pasażersko-towarowy o długości 415 stóp i szerokości 52 stóp, kiedy został zwodowany przez Denny'ego Brosa w Dumbarton 2 lutego 1903 roku.
I prawdą jest, że wszystko, co można było na niej zrobić, zostało wykonane z mosiądzu, pisze Kendall McDonald. Od dziobu po rufę iluminatory wykonano z ciężkiego mosiądzu, a wyposażenie wewnętrzne i zewnętrzne z litego mosiądzu, podobnie jak klamki do drzwi, lampy nawigacyjne, tabliczki znamionowe, a nawet końcowe wsporniki ławek na pokładach.
Połączenia Kyarra został zarejestrowany we Freemantle przed I wojną światową i obsługiwał połączenia z Anglii do Australii dla Australasian United Steam nawigacji Co.
Podczas wojny zrobiła to samo, pomagając wylądować oddziałom ekspedycyjnym Anzac w Dardanele.
W 1917 roku stał się statkiem do usuwania ofiar i miał na rufie zamontowane szybkostrzelne działo kal. 4.7 cala w celu obrony przed łodziami podwodnymi.
Nie pomogło jej to jednak, gdy 24 maja 1918 roku wypłynęła z Tilbury w swój ostatni rejs.
Rozkazano jej zaokrętować 1000 rannych w wojnie żołnierzy australijskich w Devonport i odesłać ich do Sydney. Miała także przewozić część pasażerów cywilnych i pełną drobnicę.
Wczesnym rankiem 26 maja br Kyarraoczyścił Isle of Wight i płynął szybko przez spokojne morza wokół Anvil Point.
Kapitan William Smith nie wiedział o tym, ale as niemieckiego okrętu podwodnego Oberleutnant Johann Lohs obserwował go przez peryskop UB-57.
Lohs miał dobrą misję poza Zeebrugge. Dwa dni wcześniej zatopił liniowiec P&O Mołdawiaprzerobiony na uzbrojony krążownik handlowy.
Tym razem użył torpedy, aby trafić w Kyarra na lewej burcie na śródokręciu, zabijając sześciu członków załogi. Reszta wsiadła do łodzi ratunkowych. Siedem minut później Kyarra zanurzył się pod nosem.
Ron Blake i jego żona Linden byli następnymi, którzy ją zobaczyli, gdy w 1966 r. nurkowali z przeszkodą, którą uważali za rafę. Rok później ich klub, Kingston BSAC, kupił statek za 120 funtów, ale nie za ładunek mieszany, którego wartość wyceniono na funty. 1500, kiedy zatonęła.
Od tego czasu tysiące nurków umieściło Kyarra w swoich dziennikach.
Odkryli także, jak zróżnicowany był jej ładunek – butelki szampana, czerwonego wina, piwa i octu, bele jedwabiu i tkanin, francuskie perfumy, lino, lak do pieczęci, artykuły medyczne, papierosy, srebrne torebki, duże męskie zegarki kieszonkowe, damskie złote zegarki naręczne i oczywiście masy mosiądzu.
PRZEWODNIK WYCIECZKI
DOJAZD DO: Jedź autostradą A351 obok zamku Corfe do Swanage i kieruj się znakami prowadzącymi do centrum miasta i molo. Liczba miejsc parkingowych na molo jest ograniczona, więc przygotuj się na pozostawienie nurków i sprzętu i skorzystaj z parkingu dalej pod górę.
PŁYWY: Zastój występuje godzinę przed i sześć godzin po wysokim stanie wody w Dover. Widoczność jest zwykle najlepsza przy dużym luzie wody.
JAK ZNALEŹĆ: Na wykresie pozycja Kyarra wynosi 50 34.90 N, 001 56.57 W (stopnie, minuty i miejsca po przecinku).
Zwykle do relingu na śródokręciu przymocowana jest boja. Wciągnięty przez przypływ, wypłynie na powierzchnię przy stojącej wodzie. Inne opublikowane współrzędne zgadzają się z szerokością geograficzną, ale długość geograficzna może różnić się nawet o 0.03 minuty na zachód.
Jest to raczej oznaka wielkości statku niż zasadnicza niedokładność liczb.
NURKOWANIE I POWIETRZE: Nurek Swanage'a, kapitan Peter Williams (01929 423551) lub Sidewinder i Stella, kapitan Martin Jones (01929 427064, Strona internetowa dotycząca czarterów łodzi Swanage). Powietrze i nitroks są dostępne na molo Swanage od Divers Down (01929 423565).
WODOWANIE: Halki są dostępne w Kimmeridge, Swanage i Poole.
NOCLEG: Znajduje się tu wiele pensjonatów, małych hoteli i kempingów. Skontaktuj się ze Swanage Tourist Informacja (01929 422885).
KWALIFIKACJE: Nie dla nowicjuszy, ale można dobrze nurkować bez popadania w dekompresję.
DALSZA INFORMACJA: Mapa Admiralicji 2610, Bill of Portland do Anvil Point. Mapa przeglądu uzbrojenia 195, Bournemouth, Purbeck i okolice.
Zanurz się w Dorset, autorstwa Johna i Vicki Hinchcliffe. Indeks wraków statków na Wyspach Brytyjskich, tom 1, autorstwa Richarda i Bridget Larn. Wraki statków w Dorset, autorstwa Steve'a Shovlara.
Plusy: Duży wrak, częściowo nienaruszony, z mnóstwem atrakcji do zobaczenia.
Wady: Może być bardzo zajęty na wraku, nad nim i na molo w Swanage.
