Ten półgłęboki wrak, będący prawdziwym kawałkiem historii, był niegdyś kamieniem milowym w projektowaniu pancerników, a mimo to został zatopiony celowo tuż przed I wojną światową. JOHN LIDDIARD prowadzi podwodną wycieczkę. Ilustracja: MAX ELLIS
Mam trochę miękkiego miejsca dla statków klasy Royal Sovereign. Zbudowane na początku lat 1890. XIX wieku były pierwszymi pancernikami Królewskiej Marynarki Wojennej, które nawiązywały do kształtu nowoczesnego pancernika. W tamtym czasie były to największe okręty wojenne, jakie kiedykolwiek zbudowano, wyporność 15,585 XNUMX ton i podobnie jak HMS Wojownik 20 lat wcześniej sprawili, że wszystkie inne pancerniki stały się przestarzałe.
Połączenia Cesarzowa Indii był drugim z ośmiu statków w tej klasie. W przypadku pierwszych siedmiu główne uzbrojenie składające się z czterech dział kal. 13.5 cala zostało zamontowane na dwóch opancerzonych barbetach. Ostatni statek w tej klasie, HMS Kaptur (Wycieczka po wraku 7, wrzesień 1999), został zasadniczo zmodyfikowany, obniżając pokład przedni i rufowy, aby umożliwić zamontowanie dział w całkowicie opancerzonych wieżach.
Uzbrojenie dodatkowe wszystkich okrętów składało się z dziesięciu dział kal. 6 cali, po pięć na każdej burcie.
Lekcje wnioski wyciągnięte z tych okrętów zaowocowały zmianą projektu dla następnej klasy Majestic, w której najlepsze cechy wież i barbetów połączono w coś, co zostało uznane za „nowoczesną” wieżę pancernika.
Zbudowano dziewięć Majestics, co czyni go najbardziej płodną klasą pancerników, jakie kiedykolwiek zbudowano dla Królewskiej Marynarki Wojennej. Podobną konfigurację opracowano następnie dla kolejnych 20 pancerników RN różnych klas, a kolejne okręty wyeksportowano do Japonii.
Następnie w 1906 roku powstał kolejny skok w projektowaniu HMS Pancernik – a 25 lat Suwerenów, Majestics i ich krewnych stało się przestarzałych.
Większość monarchów królewskich została złomowana przed I wojną światową. W roku 1913 Cesarzowa Indii był używany jako cel artyleryjski i ostatecznie w 1914 r Kaptur został zatopiony jako blokowiec w porcie w Portland.
Czasami rzucam wyzwanie kapitanom, przedstawiając trudne prośby; dla Cesarzowa IndiiChciałem, żeby strzał był jak najbliżej rufy. Podejmując wyzwanie, Doug Lanfear nie spieszył się, aby ładnie zahaczyć strzał nad lewym wałem napędowym na wysokości 35 m i właśnie tam zakończyliśmy naszą wycieczkę po Cesarzowa Indii zaczyna się (1).
Ogromny ster, biegnący na rufę od wału napędowego, jest nienaruszony i idealnie dopasowany do stępki (2).
Pancerniki mają zwyczaj przewracać się podczas tonięcia Cesarzowa Indii jest prawie odwrócony, a lewa burta znajduje się nieco wyżej od dna morskiego niż prawa burta.
Nie ma sensu pozostawać na szczycie wraku, ponieważ większość naszej wycieczki odtąd będzie przebiegać wzdłuż dna morskiego, a rufa znajduje się na głębokości 46 m (3).
Teraz, poruszając się do przodu wzdłuż lewej burty, od podstawy steru biegnie wokół rufy, w miejscu, w którym osiadł wrak. (4). Nieco dalej z kadłuba wystaje krata pomostu.
Kilka metrów „pod” pomostem znajduje się kolejna długa szczelina, w której kadłub jest lekko rozłożony (5).
Rozdwojone końce i w pomoście znajduje się szczelina, w której do zewnętrznej strony kadłuba przymocowany jest żurawik do łodzi (6). Następnie pomost zostaje wznowiony i biegnie dalej przez większą część statku (7). Kąt wraku zmienia się nieco od tego miejsca do przodu, pozostawiając dostępną większą część kadłuba „nad” pomostem.
Mniej więcej w jednej trzeciej drogi do przodu wrak został pęknięty (8) aby uratować kondensatory. Łatwo byłoby przepłynąć obok tego, patrząc na otwory i mocowania znajdujące się dalej w kierunku dna morskiego, więc dobrą wskazówką jest częściowo pęknięta obudowa cylindrycznej stalowej boi spoczywającej na dnie morskim (9).
Podejrzewam, że nie ma to nic wspólnego z oryginalnym statkiem i został pozostawiony przez ekipę ratowniczą.
Nawet jeśli nie przepadasz za poważną penetracją wraków, warto rozejrzeć się po krawędziach otworu ratowniczego od zewnątrz. Trudno docenić, jak masywne są płyty pancerza o grubości 12 cali, dopóki nie zobaczysz ich krawędzią.
Każdy, kto zapuścił się do wnętrza Hooda, zna galerie biegnące wzdłuż wnętrza kadłuba, za i pod kazamatami dział dodatkowych. Nie będzie zaskoczeniem, gdy dowiemy się, że wzdłuż ulicy znajdują się podobne galerie Cesarzowa Indii, wraz z otwartymi iluminatorami, do których można dotrzeć po wejściu do otworu ratowniczego i eksploracji do przodu. Niemniej jednak takie poszukiwania niosą ze sobą znaczne ryzyko zamulenia, zapadnięcia się i uwięzienia, dlatego nie należy ich podejmować pochopnie.
Rozsądniejszą drogą do przodu jest kontynuacja na poziomie pomostu, gdzie iluminatory można zobaczyć z zewnątrz (10). Niemal na końcu pomostu dziura w kadłubie wyznacza inną drogę do galerii biegnącej pod kazamatami dział (11).
Niedaleko dna morskiego „nad” pomostem wystaje mały wiertnica. Zwróć szczególną uwagę na kadłub i dno morskie, ponieważ tuż przed żurawiem jedno z dodatkowych 6-calowych dział leży do połowy zakopane (12).
Wyprawa pomiędzy pokładem a dnem morskim doprowadzi cię do podstawy jednej z głównych barbetek dział, ale niestety dział tam nie ma. Główne działa Królewskich Władców zostały usunięte, aby uzbroić pływające monitory artyleryjskie. Teraz przed opancerzoną częścią kadłuba konstrukcja jest słabsza, a po bokach dziobu zgniło sporo małych dziur (13). Następnie, bezpośrednio na dziobie, owalny otwór o pełnym obwodzie wyznacza zewnętrzny koniec jednej z kluz kotwicznych (14).
Głębokość została spuszczona do 48 m, a część masztu jest lekko pochylona w stronę lewej burty (15).
Podobnie jak w przypadku większości nienaruszonych wraków przy dobrej widoczności, spojrzenie w górę przed wynurzeniem na czubku dziobu robi wrażenie. Zobaczysz nalot ukwiałów i palców martwych ludzi, a być może ławice ryb wirujące w nurcie (16).
Gdy pozostały czas na głębokości 35 m, płynąc wzdłuż kadłuba, okazuje się, że płyty kadłuba są ułożone po przekątnej (17) zamiast bezpośrednio przez kadłub, chociaż obawiam się, że nie mam wyjaśnienia korzyści technicznych takiego rozwiązania.
Nieco dalej na rufie po obu stronach biegną stępki zęzowe (18), dodany do oryginalnego projektu Royal Sovereign w celu poprawy stabilności. Wreszcie, wracając do otworów wyłamanych w celu uratowania skraplaczy, zauważysz, że otwór po prawej burcie jest znacznie większy (19). Dla tych, którzy lubią szukać rozpoznawalnych fragmentów maszyn, oferuje znacznie większe możliwości niż mniejszy otwór na lewej burcie (8), chociaż prawa burta wraku jest głębiej zanurzona w dnie morskim, gdzie indziej wzdłuż kadłuba jest mniej do zobaczenia.
A zatem, skoro omówiliśmy losy Królewskich Władców, co stało się z Majestics i innymi pancernikami sprzed powstania pancerników?
HMS Wspaniały został storpedowany dalej w Lyme Bay i spoczywa przewrócony w odległości 60 m. To grób wojenny i nurkowanie jest obecnie zabronione. Majestatyczny, nieodparty, ocean, triumf i Goliat zostały zatopione w Dardanele podczas wspierania kampanii Gallipoli. Z raportów nurków wynika, że zostały one w dużej mierze uratowane i rozproszone.
Z nurkowaniem na Kaptur obecnie zabronione przez władze Portland Harbour, Cesarzowa Indii to ostatnia szansa dla nurków, aby docenić ten przełomowy etap projektowania pancerników.
Z podziękowaniami dla Douga Lanfeara i Andrew Theunissena.
PRZEDZIUROWANE PRZEZ JEJ WŁASNE MUSZLE
Była ogromna i nadal jest. Był to duży pancernik z dużymi działami. Część jej płyt pancerza miała ponad 17 cali grubości. Ale dobrze, że nigdy nie poszła na wojnę.
Został zbudowany w Pembroke Dock jako jeden z pancerników klasy Royal Sovereign i otrzymał nazwę Sława. Jednak w 1890 roku podczas jej budowy zmieniono jej nazwę Cesarzowa Indii i ukończono pod tą nazwą w maju 1891 r., pisze Kendall McDonald.
14,150 ton Cesarzowa miał 380 stóp długości i 75 stóp szerokości i był uzbrojony w cztery działa 13.5 cala, dziesięć 6 cali i 16 sześciofuntowych dział oraz siedem wyrzutni torped. Poprowadziły ją bliźniacze śruby napędzane silnikami o potrójnym rozprężaniu i ośmioma kotłami, ale już na początku było pewne niezadowolenie z jej wyników.
To niezadowolenie było niewątpliwie głównym powodem, dla którego wybrano go na cel ćwiczeń artyleryjskich na początku listopada 1913 roku. Uważano go również za niemal przestarzały. Dlatego został odholowany do zatoki Lyme w hrabstwie Devon w celu przeprowadzenia testów strzeleckich.
Wcześniej usunięto jej śmigła i zdjęto z niej inne, bardziej przenośne wyposażenie.
Zdjęcia miały potrwać kilka godzin, ponieważ Cesarzowa Indii był chroniony pasem pancernym ze stali miękkiej o różnej grubości od 5 do 17 cali. Ostrzelany własnymi pociskami z dział podobnego kalibru zamontowanych w drednotach, nie przetrwał długo.
Pocisk z jednego z mniejszych statków podpalił ją. Następnie jedna z pierwszych salw drednota wybiła dziurę poniżej linii wodnej. Jej płyta pancerza nie sięgała tam w dół, więc szybko przewrócił się i zatonął. Wydaje się, że wszyscy byli zaskoczeni tak szybkim końcem ich artylerii.
Wylądowała do góry nogami na dnie morskim, a część akcji ratowniczej wkrótce przeprowadziła firma z Jersey, która jest właścicielem praw. Wielka dziura w jej boku nie została spowodowana przez pocisk, który ją zatopił, ale przez nurków ratowniczych, którzy wysadzili skraplacz.
PLIK FAKTÓW
DOJAZD DO: Zjedź z M5 na skrzyżowaniu 25 (Taunton) i jedź A358 obok Chard do Axminster, następnie A35 i B3165 do Lyme Regis i kieruj się znakami na Cobb.
PŁYWY: Spadek wody występuje pięć godzin po wysokim stanie wody w Plymouth i dwie godziny przed wysokim poziomem wody w Plymouth.
JAK ZNALEŹĆ: Połączenia Cesarzowa Indii leży dziobem w kierunku południowo-wschodnim, pozycja GPS 50 29.70N, 2 57.90W (stopnie, minuty i miejsca po przecinku). Tak daleko od brzegu nie ma dogodnych tranzytów, więc trzeba szukać za pomocą GPS i echosondy.
NURKOWANIE I POWIETRZE: Niebieski Żółw, kapitan Doug Lanfear, 01297 34892 / 07970 856822, Witryna internetowa dotycząca profesjonalnych łodzi czarterowych w Wielkiej Brytanii.
URUCHOMIENIE: RIB-y można wodować w porcie w Lyme Regis.
NOCLEG: See Strona zakwaterowania w Lyme Regis
KWALIFIKACJE: Połączenia Cesarzowa Indii jest nurkowaniem zaawansowanym i będąc w granicach limitów powietrznych, najlepiej nurkować na trimixie z nitroksem w celu dekompresji.
DALSZA INFORMACJA: Mapa Admiralicji 3315, Berry Udaj się do Bill of Portland. Mapa przeglądu uzbrojenia 193, Taunton i Lyme Regis. Zanurkuj w południowym Devon autorstwa Kendalla McDonalda. Informacja turystyczna Lyme Regis www.lymeregis.com i www.lymeregistourism.com
Plusy: Ostatnia szansa dla nurków, aby docenić ten przełomowy etap projektowania pancerników.
Wady: Większość nurkowania można spędzić na dnie morskim na głębokości 46 m.
