Kiedy pod koniec lat 1990. wachtowiec pozwolił, aby ten statek towarowy uderzył w skały, była to zła wiadomość dla ubezpieczycieli, ale świetna wiadomość dla nurków i mieszkańców wysp Scilly potrzebujących ceramicznych uchwytów na szczoteczki do zębów i innych gadżetów, mówi JOHN LIDDIARD. Ilustracja autorstwa MAXELIS
PIERWSZY OFICER KONTENEROWCA Cita zapewnił wielu ludziom wiele godzin rozrywki, kiedy 26 marca 1997 r. przespał zmianę kursu i pozwolił statkowi osiąść na skałach w Newfoundland Point na St Mary's na Isles of Scilly.
Najpierw była świetna zabawa dla mieszkańców, którzy odzyskiwali kontenery i ładunek. Następnie, po Cita złamał mu grzbiet i spadł pod powierzchnię, co później sprawiło nam, nurkom, jeszcze więcej frajdy.
Połączenia Cita jest teraz podzielony na kilka części – dziób, ładownie dziobowe, rufę i nadbudówkę.
Część dziobowa i rufowa wraku planowana jest zazwyczaj jako dwa osobne nurkowania, choć ze względu na nasze Wycieczka po wraku Opiszę to jako pojedyncze długie nurkowanie od rufy do dziobu.
Boja rufowa jest zwykle mocowana gdzieś wzdłuż relingu na prawej burcie i w najwyższej części rufy (1). Jest to najpłytszy punkt tej części wraku, na głębokości około 25 m.
Zamiast kierować się prosto na pokład, początek nurkowania jest dogodnym punktem, aby udać się w dół kadłuba i na rufę, do śruby napędowej (2), w komplecie z ostrzami o zmiennym skoku. Zarasta, ale już samo pocieranie brzegów i wypolerowanie niewielkiej plamki na błyszczący brąz może dać dużo satysfakcji.
Za śmigłem ster (3) jest nadal na swoim miejscu, prawie na płasko z dnem morskim. Zbliżamy się do rufy z płaską pawężą (4)część pokładu i para słupków spadły na dno morskie na głębokości 35 m.
Na linii środkowej pokładu rufowego znajduje się stalowa konstrukcja w kształcie kosza (5), być może ambona, na której stał jeden z członków załogi podczas rzucania linki. Chętnie się dowiem, co to jest.
Inne elementy wyposażenia pokładu to para małych słupków tuż przed koszem i duży kabestan, również na linii środkowej. Para większych słupków leży na prawej burcie.
Idąc dalej, w parze dziur w pokładzie znajdują się schody prowadzące w dół (6). Zostałyby one przykryte nadbudówką, która wypadła z kadłuba.
Następnie część grodzi nadbudówki przecina wrak, przełamana drzwiami i oknami. W kierunku lewej burty para cylindrów J jest przymocowana do grodzi (7).
Przed grodzią znajduje się galeria nad maszynownią (8), z dziurą i drabinami prowadzącymi do Citasilnik diesla. Od czasu nurkowania Cita i robiąc szkic, słyszę, że ten odcinek się trochę bardziej zapadł i że dostęp do silnika nie jest już taki łatwy.
Kierując się prosto z wraku, nadbudówka odpadła i stoczyła się w dół, zatrzymując się około 10 m od rufy (9) i prawie do góry nogami.
Z boku nadbudówki znajdują się puste bomówki (10). Dla nurka, który nie spieszy się z obejrzeniem całego wraku podczas jednego nurkowania, istnieje duży potencjał eksploracji wnętrza nadbudówki. Nasza wycieczka ogranicza się do zaglądania do sterówki z mostka skrzydło (11). Jest to najgłębszy punkt nurkowania na głębokości 40 m.
Wracając do kadłuba, ładownia przed maszynownią się zawaliła (12). Dalszą drogę przerywa skała, która złamała się Citaz powrotem, przy czym najlepszą trasą do przodu jest podążanie za fragmentami wraku z stępki wokół północnej strony skały (13).
To wypłyca aż do 15 m, po czym ponownie opada na głębokość około 20 m, z prawą burtą kadłuba wystawioną na rafę (14). Jednym z powodów Cita złamał grzbiet zaledwie 12 dni po wejściu na mieliznę, przyczyną było to, że kontenery i pokrywy luków nie były w pełni przymocowane do pokładu. Pełna wytrzymałość kadłuba zależała od tych pokryw, które stanowiły czwartą stronę przekroju skrzynkowego.
Kilka sekcji kadłuba później prawa burta kadłuba jest bardziej nienaruszona, chociaż lewa burta wypadła (15).
Wrak ponownie pękł w tym miejscu, przy grodzi, z dziobem przekręconym prawie o 90 stopni w lewo. Ciężka linka zapewnia przewodnik między nimi.
Pokład dziobowy został lekko podniesiony nad pokład wzdłuż boków ładowni ze schodami w górę (16), choć zamiast kierować się prosto na pokład dziobowy, lewa strona dziobu zapewnia zwisającą ścianę z lasem pierzastych ukwiałów.
Skręcając w lewo, aby kontynuować podróż do przodu, z boku dziobu znajduje się klinowe wgłębienie na kotwicę (17), chociaż sama kotwica została uratowana.
Dziób jest wciśnięty w wąwóz w skałach, a blisko dna morskiego znajduje się przejście pod dziobem, za sterem strumieniowym, wychodzące przez wybrzuszenie dziobowe z przodu dziobu.
Teraz wspinamy się na pokład dziobowy (18), głębokość wynosi około 18m. Wyposażenie pokładu obejmuje pojedynczy duży słupek na linii środkowej, z dwiema parami słupków po obu stronach, każda para nieco do tyłu, a następnie parę elektrycznych wciągarek kotwicznych, ponownie po jednej po obu stronach.
Na rufie pokładu dziobowego wysokie zrębnice z oddzielnej małej ładowni dziobowej (19) jest ukończony w trzech czwartych, a brakującą stroną jest gródź w miejscu, w którym dziób oddzielił się od pozostałych ładowni.
Nasza wycieczka kończy się wejściem na przedni maszt (20). Nawet na tym etapie nurkowania stopa masztu nie jest prosta, ponieważ maszt jest zaprojektowany tak, aby odchylał się do tyłu.
Szczyt masztu (21) nie jest wystarczająco płytki, aby można było na nim dokonać dekompresji, ale przymocowana jest tu boja przednia, zapewniająca linię prowadzącą do powierzchni.
ŚPIĄCY ZA KIEROWNICĄ
Aby przywrócić dawne czasy zniszczeń na Wyspach Scilly, wystarczyły światła na brzegu, zwabiające Cita w jej zagładę. Ale świateł tam nie było. Nie było też żadnych niszczycieli, pisze Kendall McDonald.
Pierwszy oficer, jedyny rzekomo pełniący wachtę na mostku, spał. Wyłączył się automatyczny alarm radarowy i duży kontenerowy statek motorowy Cita wjechała z pełną prędkością przez poranną mgłę na skały Newfoundland Point w St Marys.
Była dokładnie 3.30:26 w nocy 1997 marca 30 roku, kiedy uderzyła, a napór morza po uderzeniu dał jej natychmiastowy przechył XNUMX stopni. Kontenery, ułożone po trzy wysoko na pokładzie i poniżej, zerwały mocowania i spadły do morza, gdy przechył wzrósł niemal do punktu wywrócenia się.
Łódź ratunkowa St Marys wypłynęła o 3.35:70 rano i zabrała na pokład siedmiu członków załogi. Kapitan został zabrany z wraku helikopterem, gdy statek przechylił się do XNUMX stopni.
Cita nie był nowym statkiem ani nie było to jej imię. Została zbudowana jako John Wulff w Niemczech w 1977. W 1983 została Lagarfossai dopiero na rok przed jej zniszczeniem zmieniono jej nazwę Cita, kontenerowiec masowiec o wyporności 3,083 ton.
W dniu 25 marca opuścił Southampton i udał się do Belfastu, załadowany 145 kontenerami drobnicy, w tym francuskim winem, belami tytoniu, odzieżą dziecięcą dla Marks & Spencer, silnikami i akumulatorami samochodowymi, elementami żeliwnymi, porcelanowymi mydelniczkami, uchwytami na szczoteczki do zębów, kubkami i zlewki oraz setki różnych artykułów gospodarstwa domowego.
Wieść o ładunku szybko rozeszła się po wyspach i w ciągu kilku minut Scylończycy i przyjezdni turyści poczęstowali się tyle, ile tylko mogli unieść. Przypominało to scenę sprzed wieków. Według doniesień urzędnicy celni i inni urzędnicy byli „przytłoczeni i mogli jedynie rozdawać formularze raportów o wrakach i ratownictwie, mając nadzieję, że ludzie je wypełnią i zwrócą”.
Połączenia Cita przetrwał w nienaruszonym stanie przez 12 dni, po czym pękł na dwie części. Jej część dziobowa pozostała płytka. Jej rufa wraz z silnikami, pomieszczeniami i mostkiem zapadła się głęboko. W międzyczasie kontenery, które wypadły ze statku, zostały rozbite w wyniku uderzenia o skały, a jego ładunek pokrywał skały i plaże w promieniu wielu mil.
To, ile niosła, można ocenić na podstawie faktu, że każda wichura przez następne pięć lat przynosiła nowe rozsypane ładunki wzdłuż plaż w pobliżu miejsca wraku. Zatopione kontenery nadal dostarczają nurkom innych wraków na dużym obszarze.
Fakt, że pierwszy oficer spał w momencie zatonięcia, był częścią dochodzenia prowadzonego przez Wydział Badania Wypadków Morskich w sprawie dziewięciu podobnych wypadków – z których wszystkie miały miejsce na pokładach statków wyposażonych w system wachtowy, w którym kapitan i starszy oficer zmieniali się pełnić wachty sześciogodzinne – zob Wycieczka po wraku ukończenia Jambo (Marzec 2005).
PRZEWODNIK WYCIECZKI
DOJAZD DO: Połączenia Scyloński wypływa codziennie z Penzance, 01736 334220. Alternatywnie możesz polecieć z Land's End autobusem Skybus, 08457 105555lub helikopterem z Penzance, 01736 363871. Dla grupy posiadającej zestaw do nurkowania istnieje możliwość rezerwacji kontenera towarowego Scyloński.
PŁYWY: Niezbędna jest luźna woda, która występuje przy niskim stanie wody i godzinę po wysokim stanie St Mary's.
JAK ZNALEŹĆ: Współrzędne GPS to 45 54.746 N, 6 16.507 W (stopnie, minuty i miejsca po przecinku), niedaleko Newfoundland Point. Do dziobowej i rufowej części wraku przymocowane są zwykle boje.
NURKOWANIE, POWIETRZE I ZAKWATEROWANIE: Usługi nurkowe St Martin’s, 01720 422848, Wizyta Nurkowanie Scilly.
WODOWANIE: Do przesmyku w Penzance jest daleko, ale podróż jest możliwa na dużym RIB-ie przy dobrych warunkach na morzu, zwłaszcza jeśli nurkowie popłyną promem.
KWALIFIKACJE: Wszystko, od nowo wykwalifikowanych nurków na dziobie po bardziej zaawansowanych nurków przygotowanych na małą dekompresję na rufie.
DALSZA INFORMACJA: Mapa Admiralicji 34, Wyspy Scilly, St Mary's Road. Mapa Eksploratora Ordnance Survey 101, Wyspy Scilly. Nurkuj na Wyspach Scilly i Północnej Kornwalii, autorstwa Richarda Larna i Davida McBride’a. Wraki statków wokół wysp Scilly, Gibsonowie z Scilly.
Plusy: Dobry wrak z mnóstwem atrakcji dla grupy o różnym poziomie doświadczenia.
Wady: Każdej zimy wrak zapada się nieco.
Dziękuję Jo i Timowi Alsopowi.
Pojawił się w Diver we wrześniu 2005
