Wycieczka po wraku 90: Król Cadwallon

To setna rocznica Wycieczki po wrakach, ponieważ publikujemy ją dokładnie 100 lat od zatonięcia parowca King Cadwallon u wybrzeży Wysp Scilly. JOHN LIDDIARD raportuje, MAX ELLIS rysuje.

NURKOWANIE NA KRÓL CADWALLON zwykle zaczyna się na Hard Lewis Rocks, wskakując na głębokość 15-20 m po północnej stronie ich najbardziej wysuniętego na wschód punktu, oznaczonego na mapie jako „Dries 3.1 m””. Można zobaczyć zdjęcia przedstawiające Król Cadwallon osiadł na skale. Gdy się rozpadł, wrak po prostu osunął się bokiem w dół zbocza, skąd pokazuje to.

Podążanie w dół i na północ do 25 m powinno wkrótce doprowadzić do wraku przy silniku potrójnego rozprężania (1). Jest on zamknięty w wysokiej ramie i spadł na prawą burtę, a tłoki, korbowody i łożyska wału korbowego w większości pozostały nienaruszone.

Za wałem napędowym na rufie łożysko oporowe zostało rozbite, aby uratować biały metal, pozostawiając na wale jedynie szereg pierścieni oporowych o przekroju kwadratowym (2).

Wał biegnie dalej na rufę przez kilka sekcji, po czym pęka, przy czym, co jest dość osobliwe, dwie ostatnie sekcje spoczywają obok siebie, wystając pod kątem 90° w stosunku do lewej burty wraku (3).

Żebra kadłuba biegną dalej na rufę, powoli opadając, aż wrak pęknie na głębokości 28 m (4). Tutaj półka skalna podpierająca kadłub oddala się, pozostawiając niepodpartą rufę, która odrywa się na głębszą wodę.

Kawałki wraku ciągną się dalej po schodach (5), przy czym wał napędowy powraca do miejsca, w którym wchodzi w pozostałości rufy (6). Sama rufa opadła na prawą burtę i na rufę. Wrak kończy się na głębokości 48 m, gdzie pary słupków cumowniczych spoczywają pionowo na dnie morskim (7).

Słup steru przebił się w górę przez kadłub, pozostawiając kwadrant sterowy odsłonięty metr lub dwa nad resztą wraku (8). Stojąc w nurcie, pokryty jest białymi i pomarańczowymi ukwiałami.

Podążaj północną krawędzią wraku z powrotem w górę zbocza (9) ujawnia, że ​​– co nie jest zaskakujące – wiele interesującego sprzętu z Król Cadwallon stoczył się z prawej burty wraku na nieco głębszą wodę na głębokości około 33 m.

Wciągarka ładunkowa (10) wyznacza linię, która, jeśli podąży się z powrotem do wraku, oddzieli dwie ładownie rufowe.

3275 ton Król Cadwallon kiedy osiadł na mieliźnie, przewoził ponad 5,000 ton węgla, choć obecnie nie ma po tym żadnych śladów.

Bez wątpienia przedsiębiorczy wyspiarze nabyli trochę ciepła, aby ogrzać swoje domy na następną zimę, ale podejrzewam, że większość tej energii została po prostu rozproszona przez burze w ciągu ostatnich 100 lat.

Tuż przed wciągarką ładunkową, oparty o większe skały, znajduje się blok maszyn pomocniczych z prowadzonym przez niego łańcuchem (11), prawdopodobnie silnik sterowy, ponieważ jest za mały na łańcuch kotwiczny na statku tej wielkości.

Silnik sterowy zwykle znajdował się z przodu nadbudówki, w sterówce lub pod nią. Lokalizacja wraku znajduje się za kotłami, co sugeruje, że wrak rozpadał się etapami, a silnik sterowy poluzował się przed uszkodzeniem kadłuba i wytoczeniem kotłów. Kocioł osioł (12) znajduje się tuż przed silnikiem sterującym.

Znajdująca się w pobliżu odwrócona płyta pokładowa kryje w sobie kolejną parę słupków cumowniczych (13) które mogło pochodzić z przedniego lub tylnego końca nadbudówki.

Większe główne kotły również wytoczyły się z wraku i stoją na końcach, z otworami paleniskowymi najwyżej. Pierwszy kocioł (14) opiera się o część kadłuba lub pokładu (15) aby pozostawić ładne przejście pod dwoma do drugiego głównego kotła (16).

Łącząc się z główną częścią wraku tuż przed silnikiem, linia stępki zostaje przerwana i przekrzywiona w więcej niż jednym miejscu, gdy kadłub przekracza grzbiet skał (17).

Linia wraku staje się niewygodna do śledzenia, zwłaszcza że niektóre bardzo kwadratowe i regularne bloki granitu pokryte ukwiałami stoją prawie w miejscu, w którym można się spodziewać kontynuacji wraku (18).

Ostatnim znaczącym fragmentem wraku jest fragment kadłuba z wręgami biegnącymi od grodzi tuż przy prawej burcie (19).

Położenie na całej linii wraku sugeruje, że mogła to być gródź pomiędzy ładownią dziobową a dziobem.

Ponieważ skały są płytkie do 20 m, nadal od czasu do czasu można znaleźć fragmenty wraku (20), ale nic znaczącego, chociaż gdzieś musi być wciągarka kotwiczna, łańcuch, kluzy i pachołki od dziobu. Być może przedarli się na drugą stronę Hard Lewis Rocks przed większością Król Cadwallon złamał się i wrócił na swoje obecne miejsce.

Pod warunkiem, że nie będzie zbyt dużego przypływu, każdą dekompresję można wygodnie zaobserwować podczas zabawy w płytkich skałach Hard Lewis nad wrakiem. Pod wodorostami ukrytych jest wiele małych fragmentów pęknięć ścian i wąwozów.

Kiedy jednak nadejdzie czas wypłynięcia na powierzchnię, najlepiej odpłynąć od skał, aby łódź miała miejsce na wyciągnięcie Cię.

Dziękuję Jo i Timowi Alsopom.

Ukazał się w DIVER sierpień 2006

Inne wycieczki po wrakach na Wyspach Scilly w Divernet: Hathor i Plympton