Ten zatopiony trawler u wybrzeży Wysp Letnich w Szkocji zapewnia bardzo łatwe i atrakcyjne nurkowanie – jeśli masz ochotę na taką podróż. JOHN LIDDIARD prowadzi wycieczkę, pozostawiając MAXA ELLISA, aby ożywił swoje szkice
TRAWLER RUFNY FAIRWEATHER V stoi wyprostowany i niewiarygodnie nienaruszony w odległości zaledwie 25 m w zatoce Annat, u ujścia Loch Broom. Dla wygody lokalni nurkowie zwykle zostawiają małą boję znacznikową przywiązaną do przedniego masztu.
Po znalezieniu boi sprawdź współrzędne i ponownie sprawdź za pomocą echosondy, ponieważ jest całkiem prawdopodobne, że w okolicy znajdują się boje garnkowe, a tuż przy brzegu Fairweather W jest mniejszym wrakiem Innisjura, który może być również pływany.
Zejdź po boi do przedniego masztu (1). Porośnięta jest długimi, delikatnymi, pierzastymi zawilcami. To niesamowite, jak duża i gęsta jest powłoka ukwiałów na powierzchni Fairweather W stało się od czasu zatonięcia w 1992 r., zwłaszcza gdy Innisjura, który był na dnie znacznie dłużej, ma jedynie rzadką powłokę życia morskiego.
Przy zazwyczaj braku prądu i dobrej widoczności nie ma potrzeby trzymania się wraku. The Fairweather W można nurkować z takimi samymi umiejętnościami pływalności i finezją, jakie byłyby normą w przypadku rafy koralowej, dzięki czemu ukwiały mogły urosnąć jeszcze bardziej.
Podpory odchodzą od masztu we wszystkich kierunkach. Patrząc w dół, osoby znajdujące się po obu stronach łuku powinny być łatwe do zidentyfikowania i podążania aż do czubka łuku (2). W tym przypadku mała wciągarka przesunięta jest w rzeczywistości urządzeniem do ciągnięcia liny, a nie wciągarką kotwiczną, która znajduje się za podstawą masztu.
Na tak małym wraku jest mnóstwo czasu na przepłynięcie jego długości i z powrotem, zatem plan ułatwiający dekompresję polega na podążaniu za kadłubem na rufę i obejrzeniu dolnej części wraku, a następnie meandrowaniu wzdłuż pokładu z powrotem do łuk.
Po lewej stronie dziobu wgłębienie na kotwicę jest ledwo widoczne wśród powłoki ukwiałów pospolitych (3). Szukając na rufie pod poręczą, dwa puste iluminatory są podobnie dobrze zasłonięte przez ukwiały, a za nimi znajduje się stara opona zawieszona jako błotnik (4).
Płynąc dalej na rufę, kadłub jest niczym nie wyróżniający się, z wyjątkiem większej liczby ukwiałów, choć są one nieco cieńsze bliżej stępki, gdzie plamy czerwonej farby przeciwporostowej prześwitują przez inkrustujące życie morskie (5).
Rufa znajduje się na głębokości 25 m i jest najgłębszym punktem wraku. Śmigło jest nadal na swoim miejscu pod osłoną śmigła (6), a ster również jest nienaruszony i skierowany na wprost (7).
Z tyłu steru wznosząc się na rufę odsłania się kształt trawlera rufowego, spłaszczonego w poprzek rufy i lekko zakrzywionego w górę do rolki oddzielającej kadłub od pokładu (8).
Nadejdzie czas, aby odzyskać połów, liny włokowe zostaną wciągnięte na wielkim bębnie wciągarki, który rozciąga się na pokładzie rufowym (9). Następnie statek zawracał, aby przeciągnąć sieć na burtę, tak aby połów można było wciągnąć na pokład roboczy przed sterówką. Aby pomóc w tym procesie, mała winda kotwiczna do ciągnięcia liny (10) jest przymocowany do końca żurawia zamontowanego na maszcie rufowym.
Pokład rufowy to właściwie pokład znajdujący się pod pokładem głównym (11), nisko do linii wodnej, aby ułatwić obsługę włoków. To był otwarty właz Fairweather Wostateczny upadek.
Podczas Fairweather W osiadł na mieliźnie w drodze z Ullapool, kadłub był nienaruszony. Następnie nieszczęsny trawler został odholowany tyłem ze skał, ale właz na rufie pozostał otwarty, a woda zalała jego wnętrze i zatonęła. Fairweather W w swoim obecnym położeniu; nienaruszone, ustawione pionowo i oddalone od brzegu.
Teraz przesuwamy się w górę, na poziom górnej części kabin, masztu rufowego (12) jest domem dla powłoki ukwiałów pospolitych, podobnej do tej na przednim maszcie. Tuż poniżej, po prawej burcie, skierowany do tyłu zestaw dźwigni sterujących zarządza hydrauliką włoka.
Główny dostęp do przodu znajduje się również po prawej burcie sterówki, która wygląda jak strona, z której załoga będzie wyciągać sieć i łowić. Otwarty właz w tylnej części sterówki (13) zapewnia wąskie wejście.
Większość okien jest nienaruszona i porośnięta ukwiałami. Te kilka, które są zepsute, wystarczą, aby zapewnić światło, ale byłoby to znacznie mocniej ściśnięte niż właz, przez który można by przepłynąć.
W sterówce fotel kapitański zaczyna niszczeć. Z boku znajduje się echosonda i wyświetlacze radarowe. Antena radaru spadła na dach sterówki (14).
Z przodu sterówki, po prawej burcie, znajduje się bęben, na którym znajduje się wąż pokładowy (15). Przejdź przez pokład, a w podobnym miejscu po lewej burcie stanie szereg głębokich rynien (16), służące do sortowania połowu przed jego składowaniem w ładowni (17).
W przedniej części głównego pokładu znajdują się włazy do ładowni służącej do przechowywania sprzętu wędkarskiego. Właz na zewnątrz balustrady (18) na prawej burcie ułatwiło odzyskiwanie netto. Większy właz na środku ładowni (19) ma drabinę prowadzącą w dół do stosu sieci znajdujących się w środku.
Tuż przed nami drugi właz pośrodku ładowni (20) ma siatkę rozciągniętą wzdłuż balustrady na prawej burcie. Być może wkrótce potem ktoś próbował uratować jedną z sieci Fairweather W zatonął.
Nasza wycieczka obejmuje pełny okrążenie trawlera przy wciągarce kotwicznej, tuż za przednim masztem (21).
Biorąc pod uwagę jedynie najlżejszy prąd, nawet podczas wiosennego przypływu, łatwo jest wspiąć się na maszt, a następnie na boję. Ponieważ główny pokład wraku ma głębokość zaledwie 18 m, większość nurków zobaczy to wszystko bez konieczności wchodzenia w dekompresję.
POMAGAŁY W BEZPIECZEŃSTWIE
DWA TRAWLERY RUFNE OPUŚCIŁY ULLAPOOL tuż po północy w ciemną lutową noc 1991 roku i wyruszyłem z Loch Broom w stronę Minch i łowisk, pisze Kendall MacDonald.
Trawlery były siostrami, Fairweather i Fairwind, o długości 31 m, zbudowany ze stali w 1976 roku i zarejestrowany w Peterhead. Ich kapitanowie mieszkali blisko siebie, podobnie jak wszyscy czterej członkowie załogi na każdym statku. Łowili blisko siebie i opiekowali się sobą tak, jak przystało na siostrzane załogi.
O 2:XNUMX Fairweather W wpadł na skały Carn Dearg na zachodnim krańcu zatoki Annat na kontynencie. Zamiast przedostać się przez południowy kraniec Wysp Letnich do morza, popłynął za daleko do portu.
Skały trzymały go szybko i Fairwind Zaryzykowałem zamknięcie się z nim, aby przyłączyć się do operacji pompowania, która była potrzebna niemal natychmiast. Pompy miały niewielki wpływ i Fairweather wkrótce dał oznaki osunięcia się na leżące pod nim skały.
Pomoc nadeszła nagle z Bąk, szybki transporter personelu, który pędził do domu do Ullapool. To było w samą porę, bo FairweatherRufa statku już zanurzała się, gdy dziób uniósł się nad wodę.
Fairwind nie można było podejść bliżej, ale Bąk wyciągnął znacznie mniej i zaciągnął się, by porwać trzech ludzi z prawej burty rufy, tuż przed tym, jak rufa zatonęła.
Inny członek załogi wsiadł do tratwy ratunkowej na lewej burcie i został zabrany przez statek Fairwind. Na pokładzie pozostał tylko kapitan. W blasku reflektorów łodzi widziano go desperacko wspinającego się w górę, gdy dziób wznosił się na wysokość 15 metrów w kierunku gwiazd.
Kiedy nie mógł już wznieść się wyżej, przylgnął do poręczy na dziobie swojego statku. Dziób zaczął się zsuwać w dół, wbijając rufę głęboko. Jak Fairweather ustabilizowała się na poziomie morza, tj Bąk porwał kapitana z grzędy.
Trawler nie pozostał długo na skałach. Lokalny holownik, Zięba, przybył. Kadłub trawlera wyglądał na nieuszkodzony, więc próbował go wyciągnąć. Kiedy spadł, wpadł do wody na głębokość ponad 30 metrów.
Następnego dnia przybyli nurkowie komercyjni, aby go sprawdzić, gdy siedział wyprostowany na piaszczystym zboczu u podnóża skał.
Dostali więcej, niż się spodziewali – leżąc kilka metrów od Fairweather W był kolejnym wrakiem, Innisjura, zarejestrowany w Londynie stalowy statek motorowy o wyporności 127 ton, który zaginął 18 stycznia 1921 roku podczas przewożenia drewnianych słupów do Ullapool.
PRZEWODNIK WYCIECZKI
DOJAZD DO: Z Inverness jedź drogami A832 i A835 w kierunku Ullapool, skręcając w lewo na A832, gdzie ponownie rozdziela się ona do Dundonnell. Zakwaterowanie jest w Camusnagaul, a łódź jest zacumowana tuż przy plaży.
PŁYWY: Połączenia Fairweather W można nurkować w dowolnym stanie przypływu.
JAK ZNALEŹĆ: Współrzędne GPS to 57 56.35 N, 005 21.84 W (stopnie, minuty i miejsca po przecinku). Do dziobu powinna być przywiązana boja.
NURKOWANIE I POWIETRZE: Creagard Charters, mv Rebeka Anna, kapitan Richard Ross, 01854 633380 or 07715 075460.
NOCLEG: Do firm rodzinnych Richarda Rossa zaliczają się pensjonaty B&B na farmie, hostel po drugiej stronie ulicy oraz wakacje domki za rogiem.
KWALIFIKACJE: Łatwy wrak dla przeciętnego Sport Divera lub jego odpowiednika.
WODOWANIE: Najlepszy slip w okolicy znajduje się w Ullapool.
DALSZA INFORMACJA: Mapa Admiralicji 2501, Wyspy Letnie. Mapa Admiralicji 2509, Rubha Reidh do Cailleach Head. Mapa przeglądu uzbrojenia 15, Loch Assynt, Lochinver i Kylesku. Mapa przeglądu uzbrojenia 19, Gairloch, Ullapool, Loch Maree.
Plusy: Jeden z najpiękniejszych wraków, jakie kiedykolwiek zobaczysz.
Wady: Do Dundonnell jest długa droga.
Dziękuję Richardowi Rossowi i Timowi Walshowi.
Pojawił się w Diver we wrześniu 2006
Inne wycieczki po wrakach trawlerów w Divernet: Arfon, Balfour, Borneo, Zamek Picton, jedność, Williama Mannella
