Trifecta wielkiego rekina na Bahamach

DON SILCOCK udaje się na Bahamy, aby nurkować z trzema najbardziej spektakularnymi rekinami na świecie: wspaniałym oceanicznym białopłetwym, budzącym podziw wielkim młotem i majestatycznym tygrysem. Ale które spotkania uważa za 2D, a które 3D?

Wydaje się niemal niewiarygodne, że jeszcze w połowie lat sześćdziesiątych XX wieku żarłacz białopłetwy (Carcharhinus longimanus) był powszechnie uważany za jedno z najliczniejszych dużych zwierząt na świecie.

Przeczytaj także: Dlaczego rekiny młoty nurkują na wstrzymanym oddechu

Obecnie rekiny te znajdują się na Czerwonej Liście IUCN jako krytycznie zagrożone. Dzieje się tak w dużej mierze dlatego, że drobny, ale niezwykle odporny były generał przejął kontrolę nad Państwem Środka i rozpętał reformy gospodarcze, które wydźwignęły setki milionów ludzi ze skrajnej biedy.

W ten sposób powstała rozkwitająca klasa średnia, szukająca sposobów na pochwalenie się swoim nowym bogactwem – jednym z nich jest gęsta, włóknista i kosztowna mikstura zwana zupą z płetwy rekina.

Choć Deng Xiaopinga i niesamowity wzrost gospodarczy, jaki umożliwił, jest wiele do podziwu, ciemniejszą stroną wypuszczenia chińskiego geniusza przedsiębiorczości z butelki była szerząca się korupcja i straszliwe zanieczyszczenie. Mniej oczywisty był przerażający wpływ, jaki oczywista konsumpcja chińskiej klasy średniej w dalszym ciągu wywiera na oceany świata.

Chociaż słyszymy o handlu płetwami rekinów i od czasu do czasu widzimy okropne obrazy rzędów płetw suszących się na dachach magazynów w Hongkongu, jako nurkowie znamy z pierwszej ręki jego skutki – widzieliśmy mniej rekiny pod wodą...

Bezpłatny roaming

Pod wieloma względami białopłetwy oceaniczny uosabia ten ukryty wpływ. Jest gatunkiem pelagicznym występującym w wodach otwartych, znajdującym się na szczycie morskiego łańcucha pokarmowego. Wyewoluował znakomicie, aby wędrować po górnych słupach wody oceanów świata.

Występujące we wszystkich wodach tropikalnych i subtropikalnych Atlantyku, Pacyfiku i Oceanu Indyjskiego, ale rzadko spotykane w wodach przybrzeżnych, ryby oceaniczne wędrowały swobodnie w niekończącym się poszukiwaniu pożywienia, a przy niewielkiej liczbie drapieżników i ograniczonych połowach na skalę przemysłową bogactwo gatunków oceany pozwoliły im stać się gatunkiem populacyjnym.

Jednak wraz z niemal wykładniczym wzrostem rynku płetwy rekina w Chinach, wzrastał również popyt na duże ryby z otwartego oceanu, takie jak tuńczyk, makrela, mahi mahi i miecznik, co doprowadziło do opracowania śmiercionośnej metodologii połowów zwanej taklami. .

Pomimo niewinnie brzmiącej nazwy, takl jest przeznaczony do połowu tych szczytowych ryb z otwartego oceanu i robi to z niszczycielską skutecznością, używając grubej liny głównej, która jest ułożona i podwieszona na bojach co mniej więcej 100 m.

Do tych głównych linek podłączonych jest wiele krótszych linek z dołączonymi haczykami z przynętą. Jedna takla może mieć długość do 50 km i pomieścić ponad 12,000 XNUMX haczyków z przynętą! 

Chociaż można debatować nad etyką połowów taklami, a zwolennicy twierdzą, że jest to po prostu zaspokojenie popytu na niezwykle cenną rybę, to tym, czego nie można obronić, jest niszczycielski przyłów – czyli przypadkowo złowione stworzenia.

Białopłetwy oceaniczne jako przyłów

Oceanie spędzają większość czasu wędrując po tak zwanej przez naukowców „warstwie mieszanej powierzchni” słupa wody, co oznacza od powierzchni do około 150 m. 

Na swoim terenie są drapieżnikami wierzchołkowymi, pokonującymi powoli, ale skutecznie na duże odległości dzięki swoim dużym, przypominającym skrzydła płetwami piersiowymi – longimanus tłumaczy się jako „długie ręce”. W tej mieszanej warstwie znajdują się tuńczyk, barakuda, miecznik i marlin biały, które są głównym źródłem pożywienia mieszkańców oceanów. Jest to również miejsce, gdzie łodzie rybackie poławiające taklami skupiają większość swoich wysiłków.

Ponieważ są to oportunistyczni żerowcy, zwierzęta oceaniczne są wciągane na linię śmierci w zdumiewającej liczbie, co jasno wskazuje, że spowodowało to spadek populacji o 70–80% lub więcej we wszystkich trzech basenach oceanicznych.

Być może białopłetwe oceaniczne nie są celem taklowców, ale stanowią dochodowy zarobek, a te duże, charakterystyczne płetwy są wysoko cenione w międzynarodowym handlu płetwami.

Rozmiar ma znaczenie dla świadomego statusu chińskiego konsumenta, a fakt, że kluczowy składnik zupy trofeum podawanej na bankietach i weselach pochodzi od najwyższego drapieżnika, cieszy się szczególnym uznaniem.

Najgorszym aspektem przyłowów rekinów oceanicznych jest jednak to, że ze względu na to, że ich mięso uważa się za mało wartościowe, rekiny są zwykle oddzielane od swoich cennych przydatków, a następnie wrzucane z powrotem do wody, aby utonąć!

Ta okropna praktyka trwa od wielu lat i choć istnieją oznaki, że obecnie ulega ona zmianie na obszarach objętych regulacjami, takich jak północno-zachodni Atlantyk w USA, nie ma wątpliwości, że na obszarach mniej kontrolowanych będzie ona nadal niesłabnąć.

Nadzieja źródlana wiecznie

Kiedy w 2006 r. firma WildAid rozpoczęła kampanię przeciwko tej praktyce, jej badania wykazały, że 75% ankietowanych Chińczyków nie było świadomych, że zupa z płetwy rekina zawiera rekiny. To dlatego, że tłumaczenie na mandaryński to „zupa ze skrzydełkami rybnymi”. Co więcej, około 19% ankietowanych uważa, że ​​płetwy ponownie odrosły!

Prowadzone w ostatnich latach kampanie wspierane przez celebrytów wywarły duży wpływ w Chinach do tego stopnia, że ​​jedzenie zupy z płetwy rekina stało się niemal wstydem dla wielu młodszych przedstawicieli klasy średniej. Jednak w kraju liczącym 1.4 miliarda ludzi i liczącym ponad 700 milionów klasę średnią przed nami jeszcze długa droga.

Być może ważniejszy był sposób, w jaki chiński rząd wspierał pewne aspekty ochrony przyrody, w tym kampanię dotyczącą płetw rekinów. Trudno powiedzieć, czy dzieje się tak dlatego, że mu zależy, czy uważa to za dobry PR. 

Jednak w dużych miastach, takich jak Szanghaj i Pekin, zamknięto restauracje specjalizujące się w daniach z płetwy rekina, a spożywanie zupy na oficjalnych bankietach zostało zakazane.

Badania dotyczące światowego handlu płetwami rekinów wskazują, że rynek ten spada, więc chociaż pozostaje wiele do zrobienia, być może najgorszy punkt mamy już za sobą.

Podwodne spotkania

W pewnym momencie Morze Czerwone zostało uznane za najlepsze miejsce do oglądania i fotografowania żarłaczy białopłetwych – zazwyczaj w odległych miejscach, takich jak Wyspy Braci i Elphinstone w Egipcie lub odizolowane rafy południowego Sudanu.

Co jednak istotne, obserwacje te dotyczą zazwyczaj samotnych osobników lub bardzo małych grup, a niewiele wiadomo na temat całkowitej populacji organizmów oceanicznych w Morzu Czerwonym ani na temat ich wzorców migracji.

Białopłetwe oceaniczne to groźne zwierzęta, które w wieku dojrzałym mogą osiągnąć prawie 4 m długości i cieszą się reputacją odpowiednich rozmiarów. Jacques Cousteau opisał je kiedyś jako „najniebezpieczniejszy ze wszystkich rekinów”.

Spotkane pod wodą wyglądają onieśmielająco i są bardzo ciekawskie, wydaje się, że w ogóle się nie boją – kombinacja, która przy pierwszym doświadczeniu może wywołać nagą agresję.

Podejdą bardzo blisko, a nawet cię uderzą – często wielokrotnie, co jest oczywiście dość niepokojące dla niewtajemniczonych… ale wydaje się, że to po prostu ich sposób na sprawdzenie cię. 

Wyspa Cat

Niegdyś powszechny widok na głębokich wodach przybrzeżnych wokół Bahamów, od mniej więcej początku lat 1980. XX wieku białopłetwe oceany stawały się coraz rzadsze. Powszechnie zakładano, że zostały one całkowicie oczyszczone przez taklowanie.

Chociaż wydawało się, że dla rekinów oceanicznych jest już o wiele za późno, w ramach ogólnego programu ochrony rządu Bahamów na początku lat 1990. zakazano połowu taklami.

Następnie, około 2005 roku, rybacy z Cat Island zaczęli narzekać, że rekiny kradną ich połowy – zachowanie słynące z oceanów – ale minął kolejny rok, zanim stało się jasne, że dzieje się coś zupełnie wyjątkowego.

Cat Island to długa, cienka wyspa położona pośrodku archipelagu Bahamów, na wschodniej granicy głównej platformy wapienno-węglanowej zwanej Wielkim Ławicą Bahama.

Jej wschodnie i południowe brzegi leżą tuż na skraju tego brzegu, a tuż przy brzegu znajdują się ciemnoniebieskie wody zachodniego basenu Oceanu Atlantyckiego i bogaty Prąd Antylski, który omiata wybrzeże, kierując się na północ.

Jest to idealne miejsce do połowu dużych oceanicznych ryb pelagicznych, takich jak marlin i tuńczyk, dlatego też przybyli tam rybacy, ale było to również idealne miejsce, aby białopłetwe oceaniczne pojawiły się ponownie po wymuszonej nieobecności.

Nie jest jasne, kto dokonał odkrycia, ponieważ wydaje się, że zarówno ekipa filmowa BBC, jak i National Geographic fotograf Brian Skerry był tam mniej więcej w tym samym czasie i obaj podążali tym samym tropem.

Znaczenie tego odkrycia było jednak niezwykle ważne, ponieważ na południowo-wschodnim krańcu wyspy Cat znajdowała się zdrowa populacja białopłetwych oceanicznych. Było to niemal całkowite przeciwieństwo tego, co działo się w innych częściach świata, gdzie normą stały się spadki na poziomie 80–90%.

Zapewniło to także naukowcom pierwszą okazję do oznaczania białopłetwych i śledzenia ich wzorców ruchu, aby spróbować zrozumieć, dlaczego wracają do zdrowia – Lekcje które można by zastosować gdzie indziej. Poważne badania rozpoczęły się w 2010 roku i od tego czasu wiele oceanów zostało oznaczonych za pomocą urządzeń do śledzenia satelitów.

Kobiety w ciąży

Wyszło na światło dzienne kilka ważnych wyników, poczynając od faktu, że chociaż oznakowane rekiny wędrowały wzdłuż i wszerz Atlantyku – w niektórych przypadkach nawet do 2,000 km od Cat Island – ogólnie rzecz biorąc, większość roku spędzały w chronionych wodach Atlantyku. Bahamy.

Prawdopodobnie dwa najbardziej znaczące wyniki polegały po pierwsze na tym, że z czasem okazało się, że całkowita populacja białopłetwych oceanicznych na wyspie Cat może wynosić zaledwie 300 osobników. Po drugie, chociaż wiele rekinów to samice w ciąży, nic nie wskazywało na to urodziły na Cat Island, pozostawiając wyzwanie znalezienia miejsc porodów w celu ustanowienia pełnego cyklu ochrony. 

Wiele wskazywało na to, że północne wybrzeże Kuby może skrywać tajemnicę, ponieważ tamtejsi naukowcy rządowi zgłosili znaczną liczbę młodych białopłetwych oceanicznych w pobliżu małej wioski Cojimar.

Bahamy ugruntowały swoją pozycję jako popularne miejsce do nurkowania z rekinami, głównie dzięki spotkaniom z rekinami tygrysimi i cytrynowymi w Tiger Beach na Wielkiej Bahamie oraz z wielkimi młotami w Bimini.

Te spotkania określiłbym jako doświadczenie dwuwymiarowe, podczas których zazwyczaj klęczysz na piaszczystym obszarze w płytkiej wodzie, a rekiny zwykle zbliżają się do ciebie od przodu. Są to w miarę przewidywalne doświadczenia, a nurkom pomocniczym stosunkowo łatwo jest dosłownie obserwować Twoje plecy.

Cat Island oferuje jednak bardzo trójwymiarowe wrażenia, ponieważ znajdujesz się w błękitnej wodzie, a twoim jedynym punktem odniesienia jest zawieszona na wysokości około 10 m skrzynia z białą przynętą. 

Przynęta przyciąga oceaników, ale w rzeczywistości nie są one karmione. Wydaje się, że sam zapach wystarczy, aby utrzymać ich zaangażowanie – i naprawdę są zaangażowani, nie okazując widocznego strachu i podchodząc bardzo blisko – często do tego stopnia, że ​​uderzają w port kopułowy!

Podkradają się także od tyłu, z góry i z dołu, często podchodząc tak blisko, że dotykają cię długimi płetwami. Choć to wszystko jest ekscytujące, nigdy nie czułem się w prawdziwym niebezpieczeństwie, ponieważ wszystko to wydaje się częścią schematu testowania rekinów, mającego na celu sprawdzenie, czy jesteś najsłabszym ogniwem i czy zasługujesz na dalsze badania.

Jak to działa?

Możliwości nurkowania z białopłetwymi oceanicznymi na Cat Island są nieco ograniczone, ponieważ sezon jest krótki, od końca marca do połowy czerwca, a na wyspie brakuje dużej części infrastruktury turystycznej, jaką charakteryzują się bardziej popularne miejsca na Bahamach.

Zarezerwowałem podróż z Andym Murchem z Wyprawy na duże ryby i z którym współpracował Epickie nurkowanie, który opiera się na swojej łodzi Młocarnia na Cat Island w sezonie oceanicznym. Prowadzona przez małżeństwo Vincenta i Debrę Canabal historia firmy Epic jest warta opowiedzenia, ponieważ oboje zawiesili swoje kariery zawodowe, aby realizować swoją pasję związaną z rekinami, nurkowaniem z rekinami i ochroną rekinów.

W przypadku Vinniego jego kariera polegała na pracy lekarza na izbie przyjęć w New Jersey, co nadal robi poza sezonem, podczas gdy Debra, biomedyczka, pracowała jako dietetyk zwierząt.

Bahamy były jednym z pierwszych krajów, które zrozumiały znaczenie rekinów dla swoich mórz i zasobów rybnych, a zainteresowanie turystyką rekinową pokazało, że żywe zwierzęta są o wiele cenniejsze niż martwe i pozbawione płetw odmiany!

Utworzenie Bahamas National Trust w 1959 r. w celu zarządzania pierwszym na świecie morskim obszarem chronionym – Exuma Cays Land & Sea Park o powierzchni 45,600 XNUMX hektarów – można obecnie postrzegać jako niesamowity przejaw przewidywania.

Od tego czasu na Bahamach powstało kolejnych 26 parków narodowych, obejmujących ponad 404,700 2011 hektarów lądu i morza. W XNUMX roku rząd poszedł o krok dalej i stał się czwartym krajem na świecie, który utworzył rezerwat rekinów, formalnie chroniąc wszystkie rekiny w wodach Bahamów.

Wydaje się jasne, że ponowne pojawienie się małej, ale zdrowej populacji białopłetwych oceanicznych na wyspie Cat nigdy by nie nastąpiło, gdyby rząd nie podjął tych działań. Natura może stworzyć zdumiewające rzeczy, jeśli my, ludzie, tylko dajemy jej na to szansę.

Wielkie rekiny młoty

Podobnie jak modelki na wybiegu, wielkie młoty wkraczają w Twoje pole widzenia i, gdyby były ludźmi, prawdopodobnie powiedziałbyś, że właśnie „wkroczyły na rynek”.

Ta dziwna głowa przypominająca młotek, mocny obwód ciała i wysoka płetwa grzbietowa w kształcie sierpa sprawiają, że rekiny te są natychmiast rozpoznawalne i większość innych rekinów w okolicy również to dostrzega i omija je szerokim łukiem.

Wielkie młoty wyróżniają się w wodzie wyjątkową i wyróżniającą obecnością, są ostrożne, ale pewne siebie i pozornie kontrolują otoczenie. Gdy się zbliżają, ich charakterystyczna głowa porusza się z boku na bok, powodując, że reszta ciała porusza się w sposób niemal wężowy.

Moje pierwsze bliskie spotkanie z żarłaczem młotem miało miejsce na Wyspach Salomona. Choć było to ulotne, przypomniało mi się, jak mój kumpel wchodził do pubu w Anglii – ubrany w najlepszy garnitur, z cygarem w dłoni i rozglądając się po pokoju w poszukiwaniu randki na wieczór!

Jednak jak wszystkie rekiny, na te wspaniałe zwierzęta dramatycznie wpływa nieustanne zapotrzebowanie na zupę z płetwy rekina. Ta duża płetwa grzbietowa jest wysoko ceniona na rynkach w Hongkongu.

Dlatego spotkania z wielkimi rekinami młotami stały się rzadkie – wszędzie, z wyjątkiem południowego Bimini, gdzie wraz z nadejściem zimy znaczna liczba tych nieuchwytnych rekinów gromadzi się w wodach wyspy. 

Bimini południowe: Centralne Great Hammerhead

Wyspy North i South Bimini leżą na zachodnim krańcu archipelagu Bahamów, zaledwie 53 km na wschód od Florydy, co czyni je bardzo popularnymi wśród zamożnych właścicieli dużych łodzi z amerykańskiego stanu Sunshine.

Bimini było ulubionym miejscem pisarza Ernesta Hemingwaya i to właśnie stamtąd przemycono duże ilości rumu na Florydę podczas prohibicji w latach dwudziestych XX wieku. Ale być może najbardziej słynie z wędkarstwa sportowego, czasami nazywanego „światową stolicą wędkarstwa na grubego zwierza”.

Mniej znane jest to, że South Bimini to siedziba doktora Samuela Grubera Laboratorium Rekinów. Od dziesięcioleci prowadzono tam znaczące badania nad rekinami i płaszczkami w tej części Bahamów. 

Doktor Gruber zmarł w kwietniu 2019 r., kilka tygodni przed swoimi 82. urodzinami, po ponad 50 latach kariery. Zarówno enigmatyczny, jak i charyzmatyczny, miał niewielu rówieśników w dziedzinie studiów i badań spodamobran – jego inspirującą historię doskonale opisuje książka Jeremy’ego Stafforda-Deitscha Doktor Rekin, Laboratorium Rekinów.

Doktor Gruber faktycznie wybrał Bimini ze względu na dużą populację rekinów cytrynowych. Wykorzystują duży system lagun otoczonych namorzynami na wschód od północnej wyspy jako żłobek dla swoich młodych, co czyni go niemal idealnym miejscem do badań.

Na podstawie szeroko zakrojonych badań terenowych przeprowadzonych przez doktora Grubera i jego zespół powstało wiele artykułów naukowych, ale nie powiedzieli światu, że tuż przy plaży, na zachód od wyspy South Bimini, znajduje się prawdopodobnie najlepsze miejsce na świecie. świat, aby zobaczyć wielkie rekiny młoty.

Pracownicy Shark Lab po raz pierwszy dowiedzieli się o niezawodnej obecności wielkich młotów w 2002 roku, ale udało im się zachować tę wiadomość dla siebie przez ponad 10 lat. W końcu rozeszła się wieść i South Bimini ma obecnie ugruntowaną pozycję jako Great Hammerhead Central. 

Dlaczego Bimini Południowe?

Mówi się, że Bahamy wzięły swoją nazwę od Baja Mar – hiszpańskiego określenia „płytkich mórz” – ponieważ archipelag składający się z 29 głównych wysp i około 700 raf tworzących kraj znajduje się na szczycie dwóch głównych platform wapiennych z węglanu zwanych Bahama Banks. 

Great Bahama Bank obejmuje południową część archipelagu, a Little Bahama Bank północną część, z niesamowitymi kanałami o głębokości nawet 4 km, które oddzielają oba archipelagi. 

Małe wyspy North i South Bimini leżą na północno-zachodnim krańcu Wielkiej Ławicy Bahama, odizolowane od reszty archipelagu i fizycznie bliżej Miami niż najbliższe bahamskie miasto Freeport.

Ich położenie oznacza, że ​​na północy, południu i wschodzie znajduje się płytka woda Wielkiego Ławicy Bahama, która ma zazwyczaj głębokość 10–15 m, podczas gdy na zachodzie znajduje się płytka woda, która opada do około 50 m, a następnie zanurza się w głębokim na 2 km kanale pomiędzy Miami i Bimini, przez które bogate wody Prądu Zatokowego płyną na północ w kierunku Atlantyku.

Prąd Zatokowy jest niezwykle ważną siłą natury i pod wieloma względami można go uważać za przenośnik ciepłej, bogatej w składniki odżywcze wody, która ożywia obszary, których dotyka.

Jest bogata w kwitnące larwy wynoszone przez wodę z Zatoki Meksykańskiej. Larwy te osadzają się po drodze w miejscach wyjścia na ląd, a pierwszym głównym punktem orientacyjnym są wyspy Bimini.

Bimini ma wyjątkowe położenie, aby czerpać korzyści z tego przepływu życia, ponieważ są to jedyne wyspy na obszarze wystarczająco duże, aby utrzymać znaczne obszary namorzynów i trawy morskiej. Te z kolei zapewniają wylęgarnię, z której larwy muszą wyrosnąć na kraby, homary i muszle, które stanowią źródło pożywienia dla zwierząt znajdujących się wyżej w morskim troficznym łańcuchu pokarmowym, takich jak płaszczki i rekiny. 

Bimini można uważać za bogaty, samowystarczalny ekosystem, który odniósł ogromne korzyści dzięki ochronie, jaką zapewniał mu przez lata rząd.

Twarzą w twarz

Każde spotkanie z dużym zwierzęciem pod wodą wiąże się z niesamowitą mieszanką strachu i podekscytowania, która jest najbardziej intensywna tuż przed pierwszym wejściem do wody. 

Jasne, czytałeś o tym zwierzęciu od nurków, którzy byli przed tobą, a odprawy przed nurkowaniem są prawie zawsze doskonałe. Ale kiedy przyjdzie kolej na pogoń i nadejdzie czas, aby wejść do wody, mogę powiedzieć, że moje serce bije w szybszym tempie. Można powiedzieć, że jestem skupiony…

Wiadomo, że młoty są agresywnymi myśliwymi, które żywią się mniejszymi rybami, ośmiornica, kalmary i skorupiaki, ale nie są znane z tego, że atakują ludzi, chyba że zostaną sprowokowane.

W Bimini kusi ich bliskie karmienie, a całe przeżycie jest starannie zorganizowane, aby zapewnić uczestnikom maksymalny kontakt ze zwierzętami. Odbywa się to poprzez ograniczenie liczby osób w wodzie w dowolnym momencie do sześciu, z jednym „karmiącym” i nurkiem bezpieczeństwa pilnującym ich pleców.

Podajnik znajduje się pośrodku z aluminiową skrzynką na przynęty (aby rekiny nie były nadmiernie podekscytowane), a trzech uczestników po obu stronach zmienia pozycje po 15 minutach, więc każdy ma swoją kolej obok skrzynki na przynęty, gdzie może być bardzo ekscytująco !

Na wycieczce zazwyczaj jest 12 osób, więc po 45 minutach dostajesz klepnięcie w ramię, gdy przychodzi czas na ustąpienie miejsca i powrót na łódź. Nurek bezpieczeństwa jest tam nie ze względu na młoty, które często krążą za tobą, ale z powodu rekinów byczych, które są również dość powszechne w Bimini. Stanowią one jedyne możliwe zagrożenie.

Wszystko to dzieje się na głębokości około 12 m, więc zużycie powietrza jest minimalne, a efekt dekoracyjny nie jest zbyt duży problem, więc przedstawienie trwa cały dzień. Co ciekawe jednak, pierwsze młoty pojawiają się dopiero około 10 rano, więc każdy dzień można rozpocząć spokojnie.

Czas karmienia

Rozkładanie kawałków ryby na paszę dla rekinów jest niewątpliwie przedsięwzięciem obarczonym wysokim ryzykiem, ale w przypadku wielkich młotów nabiera zupełnie innego wymiaru.

Gdy rekin zbliża się do podajnika, widzi oferowaną przynętę i w ostatniej chwili podajnik przesuwa przynętę lekko w lewo lub w prawo, tak aby uczestnik znajdujący się po tej stronie mógł uzyskać bardzo osobistą ocenę -możliwość.

Rekin widzi, dokąd leci przynęta i obraca się, ale w tym momencie przynęta zwykle znika pod główką w kształcie młotka, więc instynktownie gryzie, aż ugryzie przynętę.  

Połączenia problem jest wtedy tak, że jeśli znajdziesz się obok pudełka z przynętami, rekin przegryza się tuż przed tobą lub nad tobą – i wtedy jesteś szczerze wdzięczny, że obudowa twojej kamery jest wykonana z aluminium!

W dziewięciu na dziesięć przypadków podajnik podrzuca przynętę do góry i rekin łapie ją już przy pierwszym przegryzieniu, ale wokół pudełka z przynętami może zrobić się nieco nerwowo, a kiedy tak się stanie, naprawdę wiesz, że była to słuszna decyzja. weź ze sobą tę dużą lustrzankę cyfrową.

W ciągu dnia bardzo łatwo jest popaść w poczucie bezpieczeństwa, gdy znikąd pojawiają się głowy młotów, pędzące w stronę skrzynki z przynętami, gdzie biorą podaną przynętę, po czym wyruszają w lewo lub w prawo.

Mniej więcej po pierwszym dniu początkowe emocje nieco opadły. Następnie wykonaj nocne nurkowanie!

After Dark

Jednego dnia rotacje kontynuowaliśmy do późnego popołudnia, po czym po przerwie i zmianie butli cała 12-tka uczestników wspólnie weszła do wody na nurkowania o zmierzchu/nocnym. Tym razem były dwa podajniki, ale trzymaliśmy się tej samej procedury rotacji, tak aby każdy miał swoją kolej obok pudełka z przynętami.

Były dwie bardzo zauważalne różnice w stosunku do dziennego „małe zoo”, do którego wszyscy przywykliśmy. Po pierwsze, młoty były znacznie bardziej aktywne i agresywne w nocy. Zamiast powolnego marszu wzdłuż dna w stronę skrzynki z przynętami, nadleciały dość szybko i na wysokości klatki piersiowej.

Ich mowa ciała też była zupełnie inna. To wszystko było trochę onieśmielające i utwierdzało w przekonaniu, że wchodzisz w interakcję z dzikimi zwierzętami i jesteś całkowicie w ich przestrzeni!

Po drugie, choć wielokrotnie ostrzegano nas przed żarłaczami byczymi, nie sądzę, żeby ktokolwiek z nas zauważył je w ciągu dnia. Zmieniło się to całkowicie wraz z zapadnięciem zmroku. W oddali widzieliśmy je przelatujące przez strefę żerowania, ale za każdym razem zbliżały się złowieszczo.

Podajniki uderzały w przynętę – wołu, aby je odstraszyć, ale po kilku minutach wracały, robiąc to samo. Jednak wraz z zapadnięciem nocy coraz trudniej było dostrzec, gdzie znajdują się żarłacze bycze. Potem dotarło do mnie, że jeśli skradają się do nas od przodu, istnieje wyraźna możliwość, że robią to samo za nami!

Jak zapewne zauważyłeś, nie jestem wielkim fanem rekinów byczych i uważam je za najbardziej niebezpieczne i nieprzewidywalne ze wszystkich rekinów. Można więc było się cieszyć, kiedy wszyscy mieli już dość i otrzymaliśmy sygnał, że karmienie się skończyło i czas wracać pod łódź.

Otrzymaliśmy bardzo rygorystyczne instrukcje, że w danym momencie na powierzchni za łodzią mogą znajdować się tylko dwie osoby. Mieliśmy jak najszybciej wydostać się z wody, ze względu na obecność rekinów byczych. Kiedy nadeszła moja kolej, spisałem się na miarę olimpijską i w rekordowym czasie wydostałem się z wody! 

Etyka tego wszystkiego

Karmienie rekinów jako atrakcja turystyczna jest tematem kontrowersyjnym i istnieją dwie podstawowe szkoły myślenia. Przeciwnicy twierdzą, że powoduje to niebezpieczne zmiany w zachowaniu rekinów, zmuszając je do zbliżania się do ludzi w celu zdobycia pożywienia, a tym samym promując to samo (potencjalnie) niebezpieczne zachowanie, które ma miejsce podczas karmienia niedźwiedzi, lwów lub krokodyli. 

Argumentuje, że rekiny nie będą w stanie odróżnić spotkania, w którym zostaną nakarmione, od spotkania, w którym nie zostaną nakarmione, co znacznie zwiększa ryzyko dla ludzi.

Kontrargument opiera się zarówno na korzyściach płynących dla społeczności lokalnych z dochodów z turystyki, jak i na braku jakichkolwiek istotnych dowodów na zmianę zachowania rekinów.

Nie ma prawdziwych danych na poparcie obu przypadków, więc zdecydowanie pozostajemy w sferze anegdot i opinii. Biorąc jednak pod uwagę, że jego dziełem życia były badania nad rekinami, opinia doktora Grubera zasługuje na wysłuchanie. Jak większość jego wypowiedzi, to było bardzo jasne.

„Względne ryzyko jest zerowe, a względne korzyści ogromne” – tak to opisuje, przyznając jednocześnie, że istnieje pewna zmiana w zachowaniu rekina, ale argumentując, że nie jest ona znacząca i nie ma to wpływu na normalne wzorce migracji.

Innymi słowy, dostępność pożywienia w South Bimini podczas głównego sezonu turystycznego związanego z nurkowaniem na głowę młota nie zmienia ogólnego zachowania rekinów. Pojawiają się w punktach karmienia, żeby coś przekąsić, ale nadal robią wszystkie inne rzeczy, które zwykle robią.

Nie ma też żadnych dowodów na wzmożoną agresję wobec ludzi wynikającą z żerowania wielkich młotów.

Ambasadorzy rekinów

To powiedziawszy, być może największym wpływem tych wyjątkowych spotkań w wodzie jest to, że praktycznie wszyscy uczestnicy opuszczają Bahamy jako zatwierdzeni ambasadorowie rekinów. To musi być dobrze, biorąc pod uwagę absurdalne i nieodpowiedzialne relacje w mediach na temat rekinów!

Rekiny mają do odegrania niezwykle znaczącą rolę w oceanie. Bez nich martwi, umierający, chorzy i niemi oceany mogą zanieczyszczać i pogarszać zdrowie tych ekosystemów oraz jakość genetyczną ich mieszkańców. Wiele gatunków rekinów istnieje nie bez powodu i rozwinęły się znakomicie, w prawdziwie darwinowski sposób, aby spełnić swoją misję.

Usuń rekiny, a nastąpi zaburzenie, coś, co naukowcy zajmujący się morzem nazywają prozaicznie „kaskadami troficznymi”. Pomyśl o rekinie jako o pierwszym z długiego szeregu doskonale wyważonych domino. Jeśli się przewróci, pozostałe również zaczną opadać.

Wpływ odcinania płetw rekinom na Karaibach doskonale ilustruje wpływ takich kaskad, gdyż spadek populacji rekinów spowodował usunięcie jednego z naturalnych ograniczeń liczebności granika w tych wodach.

Grouper ma żarłoczny apetyt i szybko się rozmnaża, ale zdrowa populacja rekinów pozwoliłaby utrzymać ogólną liczebność rekinów pod kontrolą i zachować dobrą równowagę. Granik zaczął zjadać nieproporcjonalnie dużą liczbę ryb rafowych, co oznaczało, że naturalnie występujące glony nie były już spożywane w dotychczasowy sposób, a rafy zaczęły odpowiednio cierpieć.

Nie ma szybkiego rozwiązania tych zdarzeń, ponieważ rekiny rosną powoli, łączą się w pary z przerwami, mają długie okresy ciąży i nie produkują masowo swoich młodych. Ale wszystko to ginie w szumie, jaki generują rekiny, a jedynym sposobem, aby naprawdę spojrzeć na to z innej perspektywy, jest zobaczenie ich w ich własnej przestrzeni.

Krótko mówiąc, South Bimini to najlepsze miejsce, w którym można to zrobić z bardzo wyjątkowym stworzeniem, jakim jest wielki młot.

Rekiny tygrysie

Tiger Beach ma ugruntowaną pozycję jednego z tych światowych miejsc do nurkowania, o którym prawie wszyscy słyszeli, a sława ta w dużej mierze wynika z wielu opublikowanych zdjęć najsłynniejszego gościa – Cuvier galeocerdo, rekin tygrysi.

Tygrysy są uważane za jeden z „wielkiej trójki” najniebezpieczniejszych rekinów i uważa się, że wraz z żarłaczem białym i byczym są odpowiedzialne za zdecydowaną większość niesprowokowanych ataków na ludzi.

Słyną ze swojego z natury drapieżnego zachowania, podczas którego, podobnie jak ich ziemscy imienniki, powoli i cicho zbliżają się do zamierzonej ofiary, zanim zaatakują ze śmiercionośną skutecznością.

Słyną również z tego, że zjadają niemal wszystko i często nazywane są „morskimi koszami na śmieci”. Kontrola zawartości żołądka martwego rekina tygrysiego ujawniła wszystko, od owiec, kóz, a nawet koni po butelki, opony, tablice rejestracyjne i ( wierzcie lub nie) materiały wybuchowe!

Rekiny tygrysie należą do największych rekinów oceanicznych. Zwykle dorastają do 3–5 m długości i ważą 350–700 kg. 

To groźne stworzenia o zastraszającej reputacji. Jak więc to możliwe, że tydzień po tygodniu w sezonie dziesiątki nurków wpływają do wód Tiger Beach, aby wziąć udział w spotkaniach oko w oko na otwartej wodzie?

Tiger Beach nie jest plażą

Tiger Beach zajmuje około 260 hektarów na zachodnim krańcu Little Bahama Bank, około 30 km na zachód od miasta West End na północnej wyspie Bahama Grand Bahama. 

Pierwszą rzeczą, którą musisz wiedzieć o Tiger Beach, jest to, że pomimo nazwy. w rzeczywistości jest to płytka mielizna, która wygląda, jakby w pobliżu mogła znajdować się plaża.

Obszar ten był lokalnie znany jako Dry Bank i został po raz pierwszy zanurkowany przez kapitana Scotta Smitha z Sen delfina na pokładzie statku, pod koniec lat 1980. ale to, kto właściwie zaczął tę całą sprawę z nurkowaniem z rekinami, jest przedmiotem wielkiej dyskusji!

Wydaje się, że Scott Smith był osobą, która podczas tych wczesnych wypraw zaczęła kusić rekiny do rufy, a pierwsze opublikowane zdjęcia rekinów tygrysich najwyraźniej pochodziły z Sen delfina, natomiast Jim Abernethy, właściciel Shearwater na pokładzie, wydaje się, że to on jako pierwszy wrzucił do wody pudełka z przynętami pod koniec 2003 roku.

Powszechnie przypisuje się Jimowi rozpoczęcie procesu wabienia rekinów tygrysich do skrzynek z przynętami i to on zmienił nazwę obszaru Tiger Beach.

Ktokolwiek to zrobił, nie ma teraz tak naprawdę znaczenia, ale chodzi o to, że my, nurkowie i podwodni fotografowie, mamy ogromny dług wdzięczności wobec Scotta Smitha i Jima Abernathy'ego za stworzenie miejsca, które stało się najważniejszym na świecie miejscem spotkań z rekinami tygrysimi.

Zrozumienie plaży Tygrysów

Znakowanie satelitarne rekinów tygrysich na Bermudach ujawniło dwa interesujące aspekty ich zachowania – po pierwsze, spędzają dużo czasu na powierzchni, co prawdopodobnie ma związek z karmieniem i polowaniami.

Po drugie, ich wzorce migracji są bardzo spójne: pięć do sześciu miesięcy północnych miesięcy wiosennych i letnich spędzają na otwartym Oceanie Atlantyckim na północ i zachód od Bermudów, po czym następuje migracja na południe na Bahamy, aby spędzić miesiące jesienne i zimowe .

Uważa się, że miesiące na otwartym oceanie są związane z kryciem się i żerowaniem na migrujących żółwiach karetta, które przelatują przez tę porę roku, natomiast czas spędzony na Bahamach jest związany z ciążą. Większość tygrysów obserwowanych na Tiger Beach to samice, a wiele z nich jest w ciąży.

Jest oczywiste, że jeśli obszar Tiger Beach jest „wylęgarnią rekinów tygrysich”, jak się wydaje, jest to niezwykle ważne dla długoterminowej ochrony tych zwierząt, znajdujących się obecnie na Czerwonej Liście IUCN jako obszary bliskie zagrożenia, których populacja na całym świecie spada.

Eye of the Tiger

Przybycie po raz pierwszy na plażę Tiger jest przeżyciem pozwalającym na dogłębną analizę duszy. Czytanie i słuchanie o gromadzących się tam rekinach to jedno, ale być tam, przygotowując się do jednego z pierwszych nurkowań, to co innegos. Zwłaszcza, gdy na rufie łodzi krąży nawet kilkanaście 2-3-metrowych rekinów, a w czystych wodach widać mnóstwo innych!

Odprawy udzielane podczas tych wycieczek są zarówno obszerne, jak i wzorowe, a wszystko jest jasno wyjaśnione w logiczny i pozbawiony sensacji sposób, od tego, jak przygotować się i wejść do wody, aż po to, jak zachować się po zanurzeniu.

Prawda jest jednak taka, że ​​oczekiwanie na przerwę wśród patrolujących rekinów i następnie ostrożne przetaczanie się między nimi nie jest czymś, co większość z nas robi na co dzień.

Kiedy już znajdą się pod wodą, nerwy się uspokajają i zaczyna kształtować się świadomość rekinów i ich wzorców zachowania. Od nachalnego sposobu, w jaki rekiny rafowe z Karaibów zbliżają się i zwykle pracują w stadach, po podstępny sposób, w jaki duże rekiny cytrynowe schodzą nisko na dno z nieufnym spojrzeniem, prosto z jednego z tych horrorów.

Ale ta nowa świadomość blednie, gdy przybywa pierwszy rekin tygrysi. Tygrysy mają niesamowicie imponującą prezencję; znają swoje miejsce na szczycie łańcucha pokarmowego. Poruszają się powoli i ostrożnie, sprawdzając, co się dzieje, a inne rekiny wyraźnie im się podporządkowują.

Protokół na Tiger Beach nie nakazuje nawet martwić się cytrynami i rekinami rafowymi, ponieważ jedyną realną szansą na ukąszenie jest złamanie kardynalnej zasady zbliżania się zbyt blisko pudełka z przynętami. Nawet wtedy jest mało prawdopodobne, aby ukąszenie zagrażało życiu, ale zawsze powinieneś wiedzieć, gdzie są tygrysy i zawsze powinieneś stawić im czoła – dosłownie cały czas mając oko tygrysa na widoku.

Rekiny tygrysie to inteligentne i dociekliwe zwierzęta, które mają tendencję do zbliżania się do nurków, ponieważ ich systemy sensoryczne odbierają drobne sygnały elektryczne i dźwiękowe emitowane przez nasze instrumenty i sprzęt fotograficzny. 

W miarę dalszego badania bodźców będą miały tendencję do uderzania pyskami, ale zawsze istnieje szansa, że ​​użyją ust, a ponieważ ich szczęki są tak potężne, nawet delikatne uszczypnięcie może zagrażać życiu.

Dlatego fotografom zaleca się używanie aparatów jako tarczy i rygorystyczne zalecenie, aby puścili je, jeśli tygrys zdecyduje się przeprowadzić test smaku – pamiętaj jednak, aby nacisnąć przycisk wideo… 

Małe zoo…

Będąc w otwarta woda przy tak dużej liczbie dużych i potencjalnie niebezpiecznych rekinów graniczy z przeżyciem zmieniającym życie. To naprawdę wielka sprawa być tam, a pierwsze kilka dni to kalejdoskop uczuć – strach, podziw, zastraszenie, podekscytowanie i niesamowite poczucie przygody związanej z tym, czego zrobiłeś.

Potem zaczyna pojawiać się pewne samozadowolenie, gdy zaczynasz myśleć, że być może te zwierzęta były przez cały czas źle rozumiane i są po prostu miłymi i łagodnymi stworzeniami…

Dla mnie dzieje się tak wtedy, gdy Plaża Tygrysów naprawdę staje się niebezpieczna, ponieważ znajdujesz się w bardzo szczególnym miejscu, gdzie te stworzenia są zarówno chronione, jak i dobrze karmione w sposób naturalny, a także otrzymują przekąski z pudełka z przynętami. Tak naprawdę nie można ich zobaczyć w ich naturalnym środowisku i w pewnym sensie jest to rodzaj małego zoo. 

…czy prawdziwa okazja?

Plaża Tygrysów jest wyjątkowa; naprawdę nie ma takiego miejsca. Gdzie możesz być w otwarta woda we względnym bezpieczeństwie z tak dużą liczbą dużych i potencjalnie niebezpiecznych rekinów?

Względne bezpieczeństwo wynika z faktu, że rekiny z Tiger Beach przyzwyczaiły się do obecności nurków i ponieważ mają mnóstwo innego pożywienia, nie uważają nas za główne źródło pożywienia.

Absolutnie nie jest to całkowicie naturalne miejsce, ale nie ma nic lepszego, jeśli chcesz zobaczyć te stworzenia z tak bliska. To prawdziwa okazja!

Fotografie Dona Silcocka

Również w Divernet: Odkrywanie tego, co najlepsze na Bahamach, „Oczy” rekina ujawniają największą niebieską pułapkę CO2, Rekiny tygrysie są daleko, ale nie mieszaj się, Dlaczego wielkie młoty lubią pływać w pozycji przechylonej, Oceaniczne Whitetips na krawędzi