Co dalej z Vescovo?

VICTOR VESCOVO jest jedynym człowiekiem, który zgłębił głębiny oceanu, zdobył najwyższe szczyty i jeździł na nartach po obu biegunach. W zeszłym miesiącu wybrał się nawet w kosmos. Regularnie ustanawia rekordy świata, ale twierdzi, że nie ma niebezpieczeństwa, że ​​stanie się to rutyną. On też jest nurkiem, więc jak to pasuje do obrazu? W ekskluzywnym programie Divernet rozmawia ze STEVEM WEINMANEM

„Jako płetwonurek nurkowałem wrakowo i w tego typu sytuacjach wiadomo, że wrak tam jest. Największą różnicą jest to we nie wiem, czy tam jest – a przez wiele godzin włożyliśmy w to wiele wysiłku, nie znajdując nic poza pustym dnem morskim. Kiedy więc w końcu zobaczysz na sonarze coś, co wygląda obiecująco, zaczynasz się ekscytować. 

Przeczytaj także: Katastrofa Tytana: historia pokazuje, że nurkowanie głębinowe nie jest ryzykowne

Zapytałem Victora Vescovo, jak to jest podejść do kultowego wraku statku z czasów II wojny światowej na głębokości prawie 2 kilometrów, tak jak to zrobił w przypadku Samuela B. Robertsa na Morzu Filipińskim Poprzedni tydzieńi jakie to uczucie w porównaniu z jego licznymi doświadczeniami z nurkowaniem. Tak naprawdę zadawałem wiele naiwnych pytań, mając nadzieję, że uda mi się zobaczyć, co w takich momentach pojawia się w umyśle ekstremalnego pilota podwodnego.

„A potem, kiedy rzeczywiście widzisz kształt okrętu wojennego, którego nigdy wcześniej nie odkryto na samym dnie oceanu, to niesamowicie elektryzujące uczucie, że jako nurek po prostu nie masz ochoty nurkować wraków” – kontynuuje. „W tym przypadku jest inaczej, ponieważ wchodzisz w interakcję z wrakiem, ale w naszym przypadku jest to po prostu niesamowite. Fakt, że znaleźliśmy się tak głęboko, nawet tam, gdzie może dojechać większość pojazdów-robotów, czyni to miejsce jeszcze bardziej wyjątkowym. 

W bitwie pod Samar w 1944 r. słabo uzbrojeni Sammy B, jak nazywano eskortę niszczycieli, stawił czoła potężnej części japońskiej floty i wyrządził jej znaczne szkody, dokonując bohaterskiego czynu, który mógł tylko zwiększyć emocjonalne obciążenie Vescovo, byłego dowódcy marynarki wojennej Stanów Zjednoczonych. 

Miał nadzieję manewrować swoją dwuosobową łodzią podwodną Czynnik ograniczający zbliżyć się na metr od wraku, aby zoptymalizować robienie zdjęć, chociaż widok ostrej amunicji sprawił, że „był trochę powściągliwy, aby podejść zbyt blisko”. Po części się tego spodziewałem, ale kiedy oglądasz wrak i lewym okiem widzisz ładunek głębinowy na stojaku obok ciebie, robi się trochę nerwowo!”

Co jako pierwsze przykuło jego uwagę, gdy zbliżał się do... Sammy B? „Dotarliśmy do środkowej części lewej burty i zobaczyłem wrak masztu, co również było nieco niepokojące, ponieważ zwisało z niego wiele kabli i był po prostu bałagan.

„Natychmiast odniosłem bardzo silne wrażenie, że badanie tego wraku może być dość niebezpieczne, więc podejdźmy do tego bardzo powoli i bardzo ostrożnie… co zrobiliśmy”.

Sugeruję, że w takich sytuacjach czerpanie przyjemności z czasów dennych, jakie można uzyskać bez nurkowania, musi być zaletą. „No cóż, część mamy na zasilaniu akumulatorowym i to, używając wyrażenia, jest nasz czynnik ograniczający, ale podczas tego nurkowania udało nam się dość szybko znaleźć wrak, właściwie w ciągu 20 minut od zejścia na dno, co było po prostu niezwykłe. To dało nam kilka godzin na dokładne zbadanie wraku w całości.”

Odległość pionowa

Dzień dobiega końca na mikronezyjskiej wyspie Guam, gdzie Vescovo i jego zespół spędzają czas między wyprawami, a ich statek-matka Spadek ciśnienia zadokowany podczas przygotowań do kolejnej serii 11-kilometrowych zjazdów w najgłębszym miejscu na Ziemi, Challenger Deep w Rowie Mariańskim na Pacyfiku. „Właściwie pojechałem do miasta, więc przez dwa dni stąpałem po twardej ziemi, aby odpocząć i zrelaksować się, zanim znowu wyjdziemy” – mówi.

Krótkie podsumowanie dotychczasowych ekstremalnych przygód Vescovo: to człowiek, który odwiedził, sporządził mapę i pobrał próbki z najgłębszych punktów wszystkich pięciu oceanów (wraz z innymi głębokimi punktami) podczas Ekspedycji Pięciu Głębin w latach 2018–2019. Obejmowało to ustanowienie światowego rekordu głębokości wynoszącego 10,928 XNUMX m i bycie pierwszą osobą, która nurkowała w Challenger Deep więcej niż raz. 

Wspiął się także na najwyższy szczyt na każdym z siedmiu kontynentów i przejechał na nartach co najmniej 100 km na ostatniej linii szerokości geograficznej, zarówno na biegunie północnym, jak i południowym. 

W 2019 roku przeprowadził pierwsze od 15 lat nurkowanie podwodne do dn Tytaniczny. Księga Rekordów Guinnessa uznała jego osiągnięcie polegające na pokonaniu największej odległości w pionie bez opuszczania Ziemi – 19.77 km między szczytem Everestu a dnem Challengera.

Połączenia Sammy B był poważnym problemem do zdrapania. „Odkąd dwa lata temu pojechaliśmy do Samar, zawsze chcieliśmy znaleźć Johnston oraz Sammy B jak również Zatoka Gambier, całość, nawet japońskie wraki – cokolwiek udało nam się znaleźć. Ale na samym szczycie listy znalazły się Johnston i Sammy B".

USS Johnston, również ofiarę bitwy pod Samar, odkrył i zanurkował w kwietniu ubiegłego roku. Na 6.45 km w dół stał się najgłębszy znany wrak świata. 

Podczas ostatniej wyprawy próbuje odnaleźć Zatoka Gambier lotniskowiec nie odniósł sukcesu i miejsce spoczynku drugiego zaginionego statku, USS hotel, pozostaje tajemnicą. Czy Vescovo spróbowałoby ponownie w walce o tę dwójkę? – Cóż, chciałbym. To kwestia dostępności zasobów, czasu i tak dalej. Wszystkie te ekspedycje są finansowane ze środków prywatnych i ich przeprowadzenie nie jest tanie… ale bardzo chciałbym znaleźć wszystkie cztery. 

Podkreśla, że ​​jego osiągnięcia są w dużej mierze zasługą pracy zespołowej. Są tam pracownicy jego firmy Kaladan Oceaniczny; Wyprawy EYOS, który podejmuje wyzwanie logistyczne związane z montażem każdej operacji; badacze, tacy jak historyk morski Parks Stephenson, którego praca odegrała kluczową rolę w wielu odkryciach wraków; the Spadek ciśnienia załoga i nie tylko. 

Lider wyprawy Kelvin Murray z EYOS uczestniczy w naszej rozmowie telefonicznej na Zoomie w swoim hotelu na Guam, aby rozwinąć tę kwestię, ale niestety nieustanne wybuchy zakłóceń sprawiają, że jego próby wniesienia wkładu są w dużej mierze niesłyszalne. „Miło mi było cię słuchać” – ze smutkiem zwraca się do Vescovo po wywiadzie.

„Jestem pewien, że masz tego dość!” druga odpowiedź. 

„Tak, wyprawa w poszukiwaniu wraków z pewnością wymaga ogromnych zasobów” – zastanawia się Vescovo. „Nawet eskorta niszczyciela jest niewielka pośrodku oceanu, więc wymaga także ogromnej ilości analiz historycznych i wiedzy technicznej oraz wspaniałej załogi, która jest w stanie nurkować z łodzi podwodnej i wykonywać powtarzane nurkowania na głębokość około 7000 metrów. To był wspaniały wysiłek zespołowy, który pozwolił nam odnieść sukces.” 

Surowe środowisko

Szczególnie interesujące na Sammy B wyprawa polegała na wprowadzeniu na pokład nowego sonaru bocznego, opracowanego przez Deep Ocean Search Czynnik ograniczający. „Firma, którą założyłem, Caladan Oceanic, to przede wszystkim firma zajmująca się technologią głębinową, a budowa statku Czynnik ograniczający była oczywiście najbardziej godną uwagi rzeczą, jaką zrobiliśmy, ale wymaga to również całej infrastruktury wspierającej rozwój technologii, która może dotrzeć do bardzo głębokich oceanów. 

„Biorąc pod uwagę, że 98% oceanu ma głębokość mniejszą niż 6,000 m, większość rozwiązań komercyjnych ma głębokość mniejszą niż ta, więc znalezienie sonaru, który mógłby działać poniżej 6,000 m, nie było możliwe – nie istniał.

„Aby zlokalizować te wraki, uznaliśmy, że naprawdę potrzebujemy funkcji skanowania bocznego, ale normalnym sposobem znajdowania wraków jest użycie pojazdu AUV do przeszukiwania dużych obszarów przez 10–20 godzin, tam i z powrotem. Problem w tym, że w przypadku zejścia poniżej 6,000 m konieczne jest zabezpieczenie całego statku przed tą głębokością zmiażdżenia, a to oznacza stery strumieniowe i system nawigacji, a nie tylko sonar boczny. 

„Wielką innowacją w tym urządzeniu było to, że jedyne, co musieliśmy zrobić, to zamontować przetworniki na zewnątrz łodzi podwodnej, uzyskać ich ocenę dla pełnej głębokości oceanu i wszystkich innych rzeczy, które umieściliśmy w łodzi podwodnej, która już miała możliwość nawigacji na pełnej głębokości oceanu, napęd to wszystko. A pilot to oczywiście mózg. 

„W pewnym sensie zbudowaliśmy hybrydę, która rzeczywiście umożliwia skanowanie boczne. Musi to być po prostu załogowy statek podwodny zdolny zejść na dno.

Sonar sprawdził się już na głębokości 6 km, ale czy był pewien, że będzie działać na maksymalnej głębokości oceanu? „No cóż, dowiemy się za jakieś dwa tygodnie! Spróbujemy zabrać go do Głębi Challengera z dr Dawn Wrightem [głównym naukowcem firmy Esri zajmującej się systemami informacji geograficznej]. Jestem tego całkiem pewien, ale jak się przekonałem, bardzo głębokie oceany mogą stwarzać dość trudne warunki. To nie jest zbyt wyrozumiałe.

Wiele niepowodzeń

Moje kolejne pytanie, czy zespół doświadczył wielu niepowodzeń technologicznych, zostało przyjęte z serdecznym śmiechem. „O mój Boże, o tak! Mamy wiele niepowodzenia technologiczne. Kiedy opracowuje się technologię umożliwiającą wielokrotne i niezawodne nurkowanie na samo dno oceanu, która będzie trwać latami, wydaje się, że było to tylko jedno wyzwanie techniczne za drugim. 

„Osobiście byłem na dnie Głębi Challengera 12 razy Czynnik ograniczający i zrobiliśmy jeszcze więcej nurkowań w innych basenach z innymi pilotami, ale problem jest uczynienie go niezawodnym. 

„Stworzenie czegoś niezawodnego pod tak niewiarygodną presją, w mroźnych temperaturach i korozyjnej słonej wodzie było prawdziwym wyzwaniem, ale udało nam się stopniowo przezwyciężyć te problemy. Teraz wierzymy, że mamy zestaw technologii na Czynnik ograniczający to rzeczywiście pozwala nam, tak jak w nadchodzącym tygodniu, trzykrotnie zanurkować na dno Challengera w ciągu pięciu dni. 

„To właśnie planujemy, a żaden pojazd w historii nie był kiedykolwiek tak niezawodny”.

Tak szybkie czasy realizacji jeszcze niedawno wydawały się niewyobrażalne i ponownie polegały na dedykowanym zespole ds. konserwacji i rozwoju, składającym się z maksymalnie 12 specjalistów. „Są odpowiedzialni za upewnienie się, że wszystko na łodzi podwodnej jest w dobrym stanie i dokonanie niezbędnych napraw – tak naprawdę przedstawiają sugestie po każdym nurkowaniu w oparciu o analizę wszystkiego, co nie poszło idealnie i sprawdzanie, jak to zrobić. możemy to ulepszyć. 

„Teoretycznie moglibyśmy codziennie nurkować na pełną głębokość oceanu – tzw problem polega na tym, że jesteśmy trochę ostrożni i lubimy mieć dzień na konserwację pomiędzy każdym nurkowaniem, aby upewnić się, że wszystkie uszczelki są w dobrym stanie i że wszystko jest prawidłowo naładowane, a także możemy trzykrotnie sprawdzić łódź podwodną pod kątem bezpieczeństwa. Zrozumiale. 

Przełomowy sonar ze skanowaniem bocznym to tylko jedno z kilku najnowszych udoskonaleń, które zaprojektowano Czynnik ograniczający bardziej skuteczne narzędzie naukowe. „Mieliśmy w pewnym sensie listę życzeń i udało nam się powalić wiele z nich. Dodaliśmy cztery dodatkowe światła o dużej intensywności na górze, co pozwoliło nam uzyskać ulepszone obrazy na górze Sammy B w porównaniu do tych na Johnston ostatni rok."

Obrazek (poniżej) potrójnych wyrzutni torpedowych, które potwierdziły Sammy B„Tożsamość obiektu pokazuje wartość takiego oświetlenia, mimo że zostało ono zrobione z odległości zaledwie około metra” – mówi Vescovo.

Zespół pracował także nad zwiększeniem możliwości Czynnik ograniczającyramię manipulatora. „Kupiliśmy i rozwijamy pewne systemy, które pozwalają nam programować ruchy ramienia, dzięki czemu umieszczanie rzeczy na tacy na próbki nie jest całkowicie zależne od pilota, ale może to zrobić automatycznie” – mówi.

Tylko kamień

Odkrywanie wraków jest ekscytujące na każdej głębokości, ale w tak wysokim słupie wody i w dużej części głębokiego oceanu podczas wypraw mapowych Vescovo musi być otoczone przez godzinę za godziną zasadniczo pustką. Podążając za naiwnym tokiem dociekań, pytam, czy istnieje kiedykolwiek niebezpieczeństwo, że się tam na dole znudzi.

„O nie, mój Boże, nigdy tego nie dostaniesz znudzony! Bycie w łodzi podwodnej na głębokości 6 lub 7,000 metrów jest zawsze ekscytujące, ale może być nieco powtarzalne, myślę, że to lepsze słowo, gdy po prostu nie możesz się doczekać znalezienia czegoś nowego” – przyznaje. 

„Ale zawsze można znaleźć małe rzeczy na dnie morskim, zwłaszcza gdy szukasz wraku. Nawet najmniejsze wychodnie skalne wzbudzą Twoje zainteresowanie, ponieważ w odległości 80 m nie wiesz, czy jest to kawałek wraku, czy nie. 

„Więc ekscytujesz się, podchodzisz i zostajesz zawiedziony, ponieważ to tylko kamień, ale nigdy nie wiesz – to może być pierwszy kawałek wraku, który prowadzi do poważnej katastrofy”. 

Podczas ostatniej próby znalezienia Zatoka Gambier „zespół spędził cztery godziny na dnie, przeszukując obszar i nic nie znajdując, ale masz nadzieję, że to jedno trafienie w sonar spowoduje przerwę, która doprowadzi do ekscytującego odkrycia”.

Zastanawiałem się, czy Vescovo nadal znajduje czas na nurkowanie, a jeśli tak, to czy teraz wydaje się to terapeutyczne, czy też oswojone? „Nie nurkowałem od kilku lat, odkąd to zrobiłem Czynnik ograniczający, na tym musiałem skupić swój czas i zasoby, ale nauczyłem się nurkować na studiach i nurkowałem na całym świecie, zaczynając od Monterey Bay [Kalifornia], ale także w Morzu Czerwonym, na Bahamach i wszystkich innych inne miejsca. 

„To zupełnie inne doświadczenie, ale bardzo mi się podoba. Szczególnie lubię nurkowanie wrakowe. Nigdy nie jest to oswojone, ponieważ nurkowanie niesie ze sobą niebezpieczeństwa – czujesz wodę i oddychasz przez aparat, a ocean jest niebezpiecznym miejscem, jeśli nie jesteś ostrożny. 

„W rzeczywistości, będąc na łodzi podwodnej, czuję się bezpieczniej i bardziej przypominam latanie samolotem. W pewnym sensie nurkowanie jest jak wspinaczka górska po wejściu do oceanu, a wejście do łodzi podwodnej jest jak latanie wyczynowym odrzutowcem. To jest po prostu inne doświadczenie i uwielbiam oba te doświadczenia”.

Fantastyka naukowa

Urodzony w 1966 roku Vescovo może pochwalić się złotą karierą. Dorastał w Dallas w Teksasie, uzyskał dyplom z ekonomii i nauk politycznych na Uniwersytecie Stanforda, tytuł magistra nauk politycznych na MIT i tytuł MBA na Harvardzie, zanim został oficerem wywiadu w Rezerwie Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych przez 20 lat, aż do 2013 roku. 

Jako prywatny inwestor zgromadził twarde środki pieniężne, aby sfinansować spektakularne wyczyny, które przyniosły mu sławę (choć jestem zaskoczony, jak wiele osób wciąż wygląda na pustych, gdy wspominam jego imię. Podwodne przedsięwzięcia naprawdę pozostają niewidzialną rozrywką, nawet w ekstremalna forma). 

Zastanawiam się, jakie miał ambicje jako dziecko. „Myślę, że byłem trochę nad wiek rozwinięty, ale uwielbiałem science fiction, mapy i geografię – mogłem godzinami siedzieć i przeglądać atlas, więc może zawsze było w nim ziarno chęci bycia odkrywcą. 

„Ale jako młody chłopak myślałem, że wszystko zostało już odkryte. Potem, gdy dorosłem, zdałem sobie sprawę, że są takie miejsca były niezbadane – dotarcie do nich wymagało po prostu więcej zasobów i poświęcenia. 

„Jako małe dziecko chciałem zostać astronautą. Właśnie tym chciało być każde małe dziecko, ale w zeszłym miesiącu poleciałem w kosmos, więc osiągnąłem ten cel. Dołączył do załogi Blue Origin’s Nowy Pasterz-21 podczas 11-minutowego lotu suborbitalnego 7 km poza tradycyjną „krawędź kosmosu” wynoszącą 100 km – kolejny dzień w niezwykłym życiu. „Ale po prostu wykorzystujesz swoje możliwości i myślę, że zawsze chciałem znaleźć nowe rzeczy”. 

Przemieszczając się między najgłębszymi oceanami, najwyższymi górami, krańcami Ziemi, a nawet w kosmos, jak łatwo jest dostosować swój sposób myślenia? „Zdecydowanie mam wrażenie, że mój umysł jest zbudowany inaczej niż większość ludzi. Ludzie zazwyczaj wspinają się po górach lub są mieszkańcami oceanów, a ja mam tendencję do obu, więc myślę, że zostałem pobłogosławiony obiema skłonnościami. 

„Ale dla mnie to różne połówki tej samej monety, oba są ekstremalnymi miejscami, w których technologia i... trening pozwolił nam udać się do. Nie możesz wspiąć się na Mount Everest, jeśli nie masz dużo sprzętu pomocniczego, świetnego sprzętu i tlenu, a już na pewno nie możesz zejść na dno oceanu bez ogromnego wsparcia technologicznego ani polecieć w kosmos. 

„Dlatego po prostu uwielbiam móc wykorzystywać to, co robimy jako ludzie, czyli budować technologię, która pozwoli nam robić różne rzeczy, nawet jeśli Natura mówi, że nie mamy żadnego interesu w odwiedzaniu takich miejsc. Uwielbiam testować siebie na wielu płaszczyznach, a nie tylko na jednej – myślę, że to część bycia człowiekiem”.

Widziałem zdjęcia hord wspinaczy ustawionych w kolejce, aby zdobyć szczyt Mt Everest, i zauważyłem, że dla niego to miejsce wyraźnie kontrastowało z samotnością głębin oceanu. Nie mam racji.

„Właściwie to zabawne, że o tym wspominasz – w dniu, w którym zdobyłem Everest w 2010 roku, była to wyjątkowa okoliczność, ponieważ w nocy, gdy mieliśmy się wspinać, rozpętała się burza i prawie nie wystartowaliśmy. Ale było to na granicy tego, co mogliśmy wspiąć się na szczyt, a mieliśmy bardzo silny zespół, więc zdecydowaliśmy się iść dalej i się wspinać. 

„Korzyść z tego była taka, że ​​w górach praktycznie nie było nikogo. Minusem było to, że było bardzo zimno i trochę bardziej niebezpiecznie niż zwykle, ponieważ była burza i obiecaliśmy sobie, że jeśli będzie jeszcze gorzej, zawrócimy. 

„Nigdy tak naprawdę nie było gorzej, ale nigdy tak naprawdę nie było lepiej. Oznaczało to, że mogliśmy po prostu jechać dalej, bo nikt nie stał nam na drodze. Po prostu wspinanie się w takich warunkach wymagało od nas trochę więcej wysiłku. Mogłem wiedzieć.

Nadal uważam za interesujące, że kiedy później poproszono go o wybranie wyróżniającego się osiągnięcia, w pierwszej kolejności myśli o Evereście, którym dzieliło się tak wiele innych osób.

„Szczerze mówiąc, pokonanie go było niesamowitym wyzwaniem psychicznym i fizycznym, a jego osiągnięcie dawało niesamowitą satysfakcję. Ale w podobnym duchu – choć innym – projektowanie, budowanie i pilotowanie Czynnik ograniczający do najgłębszych punktów wszystkich pięciu oceanów również było niezwykle satysfakcjonujące. Nikt nawet nie próbował tego zrobić.”

Pracowite lato

Kolejnym przedsięwzięciem łodzi podwodnej będą trzy nurkowania w Challenger Deep, aby poszerzyć badany w zeszłym roku obszar, a obok niego zasiądą przedstawiciele sponsorów tych misji naukowych. Takie sponsorowanie jest niezbędne: „Dzięki przekazanym przez nich funduszom mogłem wyruszyć na poszukiwania Samuela B. Robertsai pomogą w sfinansowaniu wypraw naukowych, które będę organizować w dalszej części roku z innymi osobami” – mówi Vescovo. 

„Potem wykonamy pierwsze zejścia załogowe z okopów Yap i Palau. Tak naprawdę zabiorę byłego prezydenta Palau na dno rowu Palau, czego nigdy wcześniej nie robiono. Zaangażowanie naukowców i innych przedstawicieli społeczności lokalnych podczas schodzenia do okopów jest, moim zdaniem, całkowicie właściwe”. 

Następnie w sierpniu Vescovo bierze udział w wyprawie mającej na celu nurkowanie we wszystkich głębokich – 8-9 km – japońskich okopach, „w których załoga nigdy nie widziała zejścia na samo dno. Zrobimy trzy z nich i będzie to duże przedsięwzięcie naukowe. Tak, tego lata będziemy bardzo zajęci.

Piasek w maści to odkrycie Vescovo, że nawet najgłębsze miejsca na Ziemi nie są bezpieczne przed zanieczyszczeniami człowieka. „Podczas mojego pierwszego nurkowania znalazłem kawałek gruzu na dnie Głębi Challengera” – mówi. „Od tego czasu właściwie nie widziałem żadnego, z wyjątkiem wyrzuconych uwięzi do pojazdów ROV, głównie ze statków chińskich, jak sądzę, ale także japońskich, a nawet amerykańskich. 

„Największa ilość zanieczyszczeń, jakie znalazłem w Głębi Challengera, pochodzi z ekspedycji naukowych, co jest w pewnym sensie tragiczne. Ale widziałem sporo zanieczyszczeń w Morzu Śródziemnym i więcej w umiarkowanych szerokościach geograficznych, z pewnością dużo w Rowie Filipińskim, a nie tak bardzo w szerokościach polarnych, dzięki Bogu.

„Ale niestety wszędzie, gdzie pobraliśmy próbki wody, znaleźliśmy dowody na obecność mikroplastiku i to jest naprawdę śmiertelne niebezpieczeństwo, ponieważ gdy tworzywa sztuczne dostaną się do oceanu i rozłożą na mikroplastiki, nie ma możliwości ich wydostania się na zewnątrz”.

Wydaje się, że spokojne dni eksploracji głębokich oceanów w Vescovo zbliżają się do rozdroża. Jakiś czas temu ogłosił, że po opracowaniu i sprawdzeniu swojego rozwiązania ma nadzieję znaleźć rząd, organizację lub osobę o bardzo dużych kieszeniach, która będzie skłonna finansować go 24 godziny na dobę, 7 dni w tygodniu na badania naukowe. 

„Chociaż mam pewne środki, nie jestem w stanie stale i w nieskończoność finansować statku ani łodzi podwodnej tego kalibru” – przyznaje. „Mam nadzieję, że w ciągu najbliższych sześciu do dwunastu miesięcy znajdę potencjalnego nabywcę, który faktycznie będzie w stanie sfinansować projekt w taki sposób, aby mógł kontynuować swoje wysiłki naukowe”.

Czy Vescovo pozostanie pilotem? „Nie wiem, to będzie podlegało negocjacjom. Ale nawet gdyby tak się nie stało, nadal byłbym głęboko zaangażowany w społeczność oceaniczną. Podjąłbym wysiłki, aby pracować z pojazdami typu ROV lub płytko nurkującymi łodziami podwodnymi, a nawet, może za kilka lat, spróbować opracować następcę tego modelu. Czynnik ograniczającyi użyj wszystkich Lekcje czego nauczyliśmy się podczas tego rozwoju, aby stworzyć coś jeszcze lepszego”.

Ale oczywiście tęskniłby za tym, co ma teraz. „Oczywiście, że tak. To część mojego życia!” 

Również w Divernet: Vescovo nurkuje w najgłębszym wraku na świecie Sammy B, Najgłębszy nurek świata rozbija rów Atacama, Pierwsi ludzie zanurzyli się w głębinę Emden, Historia stworzona podczas najgłębszego nurkowania wrakowego, Vescovo zostaje najgłębszym nurkiem – o 16 m, Syn podąża za ojcem podczas najgłębszego nurkowania, Marzenie o najgłębszym nurkowaniu ma swoją cenę