Czerwone flagi dla osób nurkujących z rurką: jak powstrzymać ciche zgony

Ostatnia aktualizacja 5 kwietnia 2024 r. Przez Zespół Divernetu

Nurkowanie z rurką jest zasadniczo bezpieczną rozrywką, ale wnioski z raportu końcowego z hawajskiego badania bezpieczeństwa nurkowania są takie, że obrzęk płuc stanowi ukryte niebezpieczeństwo, które może sprawić, że ta rozrywka będzie śmiertelna, jeśli nie zastosuje się się do kilku sygnałów ostrzegawczych.

Przeczytaj także: DDRC potrzebuje pomocy nurków przy płucach

Do badania wpłynęła niepokojąca liczba zgonów związanych z nurkowaniem z rurką, do których dochodzi na wyspie na Pacyfiku. Wiadomo, że w ciągu dziewięciu lat poprzedzających rok 204 osoby zmarły podczas nurkowania z rurką, czyli więcej niż podczas jakiejkolwiek innej aktywności na wodzie (dla porównania, w tym samym okresie 25 zmarło podczas nurkowania z akwalungiem i 49 podczas nurkowania na freedivingu). Wszyscy oprócz 20 osób nurkujących z rurką – 90% – to turyści.

Płetwonurkowie zaznajomili się już z zanurzeniowym obrzękiem płuc (IPO), czasami nazywanym „utonięciem od wewnątrz”, czyli wlewem płynu ustrojowego do płuc, który zmniejsza ich zdolność do dostarczania tlenu i prowadzi do niedotlenienia. Obrzęk płuc może wystąpić w ciągu kilku minut.

Przeczytaj także: Jedna agencja stanowa nakłada karę na inną za śmierć nurka

Podstawową różnicą między IPO a utonięciem zewnętrznym jest brak walki, ale post mortem badania mogą łatwo nie rozróżnić między nimi, ponieważ w obu przypadkach dochodzi do wypełnienia płuc płynem i śmierci w wyniku niedotlenienia.  

To samo dotyczy słabo opisanego wcześniej wariantu, który w badaniu Snorkel Safety Study nazywa się SIROPE (Snorkelling Induced Rapid Onset Pulmonary Edema), odróżniającego się od innych obrzęków płuc rolą fajki i szybkością postępu.

Zazwyczaj ofiary na Hawajach przestają reagować i nieruchomieją blisko brzegu, w spokojnych warunkach, czasami wkrótce po wejściu do wody i nie okazują żadnych oznak niepokoju. 

Lat temu Divernet opublikował rozszerzony artykuł oparty na tymczasowym raporcie z badania bezpieczeństwa nurkowania pt Tajemnica śmierci podczas nurkowania na Hawajach. Badanie zostało zakończone, a zespół badawczy stwierdził, że SIROPE prowadzi do „niektórych, a być może większości, śmiertelnych i niezakończonych śmiercią utonięć związanych z fajką”. 

„Ten wniosek potwierdzają fizjologia, studia przypadków, dokumentacja medyczna i relacje z pierwszej ręki” – twierdzą naukowcy. 

Badanie ocalałych

Przez dziesięciolecia Departament Zdrowia Hawajów gromadził dane na temat utonięć i był coraz bardziej zaniepokojony wysoką częstotliwością wypadków związanych z nurkowaniem wśród turystów w pozornie niesprzyjających warunkach. 

Powszechnie panowało przekonanie, że wczasowicze to zazwyczaj słabi pływacy, pozbawieni doświadczenia w nurkowaniu z rurką oraz na ogół starsi i bardziej niezdolni do pływania niż mieszkańcy Hawajów.

Inna teoria głosiła, że ​​czynnikiem może być gromadzenie się dwutlenku węgla w wyniku rosnącej popularności pełnotwarzowych masek do snorkelingu. 

W 2017 r. departament powołał Podkomisję ds. Bezpieczeństwa Nurkowania, która ma zająć się tymi obawami w drodze sporządzenia raportu eksperckiego.

Zostało to później sfinansowane przez Hawajski Urząd Turystyki i rozpoczęto badanie wśród osób, które doświadczyły SIROPE, ale przeżyły, a także świadków wypadków śmiertelnych. Publikacja raportu okresowego miała na celu zachęcenie większej liczby osób do wzięcia udziału w ankiecie.

Opowiada dyrektor projektu Carol Wilcox, która sama przeżyła utonięcie w rurce Divernet że „większość ankiety przeprowadzono w okresie Covid, kiedy nie było tu żadnych gości. Kiedy zaczęli wracać, mieliśmy większy odsetek odwiedzających [biorących udział] – i, niestety, więcej zgonów”. 

W badaniu wzięło udział łącznie 131 respondentów. Chociaż typowymi ofiarami śmiertelnymi byli turyści płci męskiej w średnim wieku, ankietowani częściej pochodzili z Hawajów, mieli mniej niż 55 lat i byli dość równomiernie podzieleni między płciami. 

Wilcox stwierdziła, że ​​młodsi nurkujący z rurką mają „znacznie większe szanse na przeżycie” nie tylko dlatego, że są silniejsi i na ogół mają głębsze zasoby, ale także dlatego, że głównym czynnikiem ryzyka dla zdrowia jest podwyższona dysfunkcja rozkurczowa, która zazwyczaj rozwija się wraz z wiekiem”.

„W takim razie liczy się także doświadczenie, ponieważ początkujący nurek może pomyśleć, że duszność jest czymś normalnym, dopóki nie będzie za późno. 

„W miarę napływania większej liczby ankiet negatywny wpływ zwiększonego wysiłku podczas nurkowania z rurką stał się coraz bardziej oczywisty, co odpowiada temu, jak ważna jest możliwość dotknięcia dna, jeśli to możliwe” – powiedział Wilcox.

W wyniku tych „bardziej zróżnicowanych ustaleń” stwierdziła, że ​​komunikaty dotyczące bezpieczeństwa przekazywane obecnie osobom nurkującym z rurką zostały poszerzone i udoskonalone.

Badanie potwierdziło związek utonięć z chorobami serca, często wcześniej nierozpoznanymi. Niewiele wskazywało na to, czy przyczyną są narkotyki lub alkohol oraz CO₂ gromadzenie się substancji nie zostało uznane za fizjologicznie wykonalne wyjaśnienie. 

Czynniki ryzyka

Jednym z siedmiu zidentyfikowanych czynników ryzyka była konstrukcja samej rurki do snorkelingu, która generowała wysoki stopień oporu przy wdychaniu. 

Fajki i maski pełnotwarzowe produkowane są z szerokim zakresem wbudowanego oporu przepływu powietrza, który zwiększa się wraz z wysiłkiem. Główny badacz badania, pulmonolog Philip Foti, zaprojektował analizator oporu dróg oddechowych Snorkel w celu pomiaru wbudowanego oporu i przetestował 49 fajek, w tym cztery maski pełnotwarzowe.

Doszedł do wniosku, że im prostsza fajka, tym mniejszy jest opór, co nie zawsze było widoczne podczas oględzin.  

Wdychanie przez wąską rurkę może skutkować znacznym ujemnym ciśnieniem przez klatkę piersiową, zjawiskiem podciśnienia, które wciąga płyn z otaczających naczyń włosowatych do przestrzeni powietrznej płuc. Opór może zostać zwiększony przez typowo leżącą pozycję nurka w wodzie.

Stwierdzono, że maski pełnotwarzowe nie mają nieodłącznych zalet ani wad w odniesieniu do SIROPE, chociaż stwarzają inne wyzwania w postaci trudniejszego wyczyszczenia lub zdjęcia w sytuacji awaryjnej lub użycia podczas nurkowania z kaczką, podczas gdy awaria zaworu może prowadzić do Jak wynika z raportu, poważne konsekwencje aspiracji.

post mortem raporty i studia przypadków potwierdziły, że choroby serca, zwłaszcza „podwyższone ciśnienie końcoworozkurczowe w lewej komorze”, były istotnym czynnikiem ryzyka. Na dysfunkcję rozkurczową, która przebiega bezobjawowo, ale często występuje u osób w średnim wieku, może wskazywać nadciśnienie tętnicze w wywiadzie.

Naukowcy wezwali do dalszych specjalistycznych badań nad innym czynnikiem ryzyka, który ich zdaniem okazał się istotny – faktem, że niedawne długotrwałe podróże lotnicze mogą odgrywać rolę w incydentach SIROPE w wyniku narażenia na obniżone ciśnienie.  

Większość osób odwiedzających wyspy spędziła co najmniej pięć godzin, a często znacznie dłużej, w kabinie o ciśnieniu odpowiadającym wysokości do 2600 m npm, ale mogła nurkować z rurką w ciągu kilku godzin od przylotu.

Naukowcy uważają, że może to zmienić przepuszczalność mechanizmów płuc, które normalnie blokują rozwój IPO, podkreślają jednak, że obecnie pozostaje to hipotezą.

Nowym czynnikiem, który pojawił się pomiędzy raportami tymczasowymi a raportami końcowymi, jest to, że nurkowanie z rurką z łodzi może również stanowić czynnik ryzyka.

Naukowcy twierdzą, że podczas wskakiwania do wody na morzu nie ma czasu na aklimatyzację do sprzętu, temperatury i warunków, natomiast osoba nurkująca z rurką nie mogąca dotknąć dna morskiego może wymagać dodatkowego wysiłku. 

Powrót z krawędzi

Niedoszłym osobom nurkującym z rurką zaleca się po prostu zaprzestanie nurkowania, jeśli nie potrafią pływać lub mają jakąkolwiek chorobę serca. 

Inni powinni rozważyć odczekanie dwóch lub trzech dni po dłuższej podróży lotniczej przed nurkowaniem. Powinni unikać fajek z zwężonymi drogami oddechowymi i zapoznać się ze sprzętem na płyciznach, mając pewność, że przed wypłynięciem na głębszą wodę.

Idealnie byłoby, gdyby pływali z kumplem, obserwując go i sprawdzając jego lokalizację mniej więcej co pół minuty.

Powinni też uważać, aby nie zwiększać poziomu wysiłku podczas oddychania przez fajkę (co, jak wie każdy nurek biorący udział w spotkaniach z dużymi zwierzętami na powierzchni, może być trudną do przestrzegania).

Pierwszymi objawami SIROPE są zazwyczaj duszność, zmęczenie, dezorientacja i osłabienie, a uczestnicy badania zgłaszali również panikę, nudności i bicie serca. 

Jeśli nie zostanie przerwana, w ciągu kilku minut może nastąpić utrata przytomności i śmierć, a ponieważ niedotlenienie powoduje utratę funkcji neurologicznych i mięśniowych, osoba nurkująca prawdopodobnie nie będzie w stanie zasygnalizować niepokoju. 

Rada dla nurka, któremu nagle brakuje tchu lub jest zmęczona, powinna zdjąć maskę i fajkę, dać sygnał o pomocy, odwrócić się na plecy, uspokoić, oddychać powoli i, jeśli brakuje mu głębokości, kopnąć tak, aby mógł dotknąć dna. Powinni jak najszybciej wydostać się z wody. 

Osoby nadzorujące powinny zwracać uwagę na osoby nurkujące z rurką, które zatrzymują się na dłuższy czas, leżą na plecach, pozostają w tyle za grupą lub zgłaszają zmęczenie lub brak tchu.

Po zachęceniu ich do podjęcia powyższych kroków samopomocy powinni odciągnąć je w bezpieczne miejsce, wezwać pomoc, jeśli to konieczne, podeprzeć je w pozycji siedzącej i podać tlen. 

Komisja twierdzi, że chociaż jej ustalenia są przekonujące, potrzebne są „bardziej rygorystyczne” badania naukowe, aby je zweryfikować, ponieważ „dopóki to nie nastąpi, agencje będą się wahać, czy uwzględnić je w swoich programach”. 

Przeczytaj raporty końcowe Badanie bezpieczeństwa nurkowania.

• Pierwotny artykuł został zmieniony w celu wyjaśnienia rozróżnienia pomiędzy SIROPE a innymi postaciami obrzęku płuc, takimi jak IPO.

Również w Divernet: Instruktor nurkowania dopuszczony do sprawy śmierci w ramach „przystanku bezpieczeństwa”., Malta Dive Pro oczyszczony z zarzutu nieumyślnego spowodowania śmierci, Jasne, nawodnienie jest niezbędne – ale oto dlaczego przesadzanie jest ryzykowne