NOWOŚCI NURKOWE
Gąbki morskie zawsze były uważane za stworzenia siedzące, niezdolne do samodzielnego poruszania się po stadium larwalnym. Uważano, że pozbawione narządów ruchu i układu nerwowego po prostu osiadają przyczepione do podłoża.
Przeczytaj także: GĄBKI: KLEJ RAFA, Wirusy kłaniają się zabójczym gąbkom i Zidentyfikowano pierwsze samozapalne gąbki
Jednak naukowcy badający głęboko żyjące życie morskie w Arktyce byli zaskoczeni odkryciem, że gąbki zostawiają ślady w osadach na dnie morskim, co wskazuje, że wędrują – choć tylko kilka centymetrów rocznie.
Naukowcy pod przewodnictwem Instytutu Alfreda Wegenera i Instytutu Mikrobiologii Morskiej Maxa Plancka w Niemczech udali się na wyprawę na pokład lodołamacza Gwiazda Polarna, przy użyciu ROV i holowanego systemu kamer.
Zdjęcia o wysokiej rozdzielczości zostały wykonane na górze podmorskiej Karasik, około 220 mil od Bieguna Północnego.
Przeczytaj także: Gąbki morskie skrywały szokującą tajemnicę termiczną
Ślady gąbek biegły we wszystkich kierunkach – nawet pod górę. „W głębinach morskich Arktyki nie ma silnych prądów, które mogłyby wyjaśnić struktury znalezione na dnie morskim” – powiedział kierownik ekspedycji, prof. Anthe Boetius.
„Szczyt góry podwodnej był gęsto zasiedlony przez gąbki” – powiedział jego kolega Autun Purser. „Sześćdziesiąt dziewięć procent naszych zdjęć przedstawiało ślady drzazg gąbek, z których wiele prowadziło do żywych zwierząt”.
Spikule to małe kolce, które podtrzymują ciało gąbki, ale które, gdy gąbki się poruszają, pozostają w tyle, pozostawiając charakterystyczne ślady.
Mogą się one gromadzić w matach o wysokości kilku centymetrów i długości wielu metrów, połączonych z warstwami pustych rurek robaków i muszli małży.
Zaobserwowano ślady gęsto splecionych drzazg połączonych ze spodem poszczególnych żywych gąbek.
„Po raz pierwszy zaobserwowano na miejscu liczne ślady gąbek, które przypisano mobilności gąbek” – powiedziała biolog morski Teresa Morganti, główna autorka badania dotyczącego śladów gąbek. Wyprawa odbyła się w 2016 roku, ale jej odkrycia opublikowano właśnie w czasopiśmie Current Biology.
Naukowcy uważają, że inne gąbki, zwłaszcza młode, mogą żywić się tymi wypustkami, i teraz chcą ustalić, dlaczego filtratory przemieszczają się i jak wybierają kierunek. podróżować.
Możliwości obejmują żerowanie w ekosystemach ubogich w składniki odżywcze, poszukiwanie lepszych warunków środowiskowych lub rozmnażanie potomstwa.
