Naukowcy z Duke University w Durham w Północnej Karolinie zastanawiali się, dlaczego koralowce zjadają zwietrzały plastik, skoro nie mając oczu, nie mają powodu mylić tych cząstek z ofiarą.
Przeczytaj także: Łowienie duchów oznacza, że tworzywa sztuczne atakują głębokie koralowce
Współautorzy badania, Austin Allen i Alexander Seymour, zebrali twarde koralowce z morza u wybrzeży Karoliny Północnej i zaoferowali im niewielkie ilości ośmiu różnych rodzajów mikroplastiku wraz z przedmiotami o podobnej wielkości, takimi jak czysty piasek. Koralowce zjadały każdy rodzaj plastiku, ale w dużej mierze ignorowały tworzywa nieplastikowe.
W drugim eksperymencie grupy koralowców umieszczono w oddzielnych komorach karmienia. Każdej grupie zaoferowano taką samą ilość mikroplastiku w ciągu pół godziny, ale niektórym podano czyste cząstki, a innym cząstki zanieczyszczone bakteriami.
Korale zjadały oba rodzaje plastiku, ale w stosunku trzy do jednego wolały czysty mikroplastik, co sugeruje, że sam plastik zawierał coś, co czyniło go smacznym.
„Plastik opuszczający fabrykę zawiera setki dodatków chemicznych” – powiedział Seymour. „Każda z tych substancji chemicznych lub ich kombinacja może działać jako środek pobudzający, który sprawia, że plastik staje się atrakcyjny dla koralowców”.
Naukowcy mają nadzieję, że dalsze badania pozwolą wskazać „smaczne” dodatki i ustalić, czy te chemikalia mają taki sam wpływ na inne gatunki morskie.
„Jeśli uda nam się wyprodukować plastik tak, aby mimowolnie smakował dobrze tym zwierzętom, być może będziemy w stanie wyprodukować go tak, aby celowo smakował źle” – powiedział Seymour. „Mogłoby to znacząco pomóc zmniejszyć zagrożenie, jakie stwarzają te mikroplastiki”.
Żółwie, ryby, ssaki morskie, bezkręgowce i ptaki mogą cierpieć na niedrożność jelit, mieć fałszywe poczucie pełności lub mieć zmniejszone rezerwy energii w wyniku spożycia mikroplastiku.
„Około 8% tworzyw sztucznych połkniętych przez polipy koralowców w naszym badaniu nadal utknęło w jelitach po 24 godzinach” – powiedział Allen.
Mikroplastiki mogą również przedostawać się do organizmów zwierząt i środowiska setek związków chemicznych. Konsekwencje tego są nadal w dużej mierze nieznane, chociaż wiadomo, że niektóre dodatki wpływają na hormony determinujące płeć w organizmach.
Badanie „Chemoreception Drives Plastic Consumption in a Hard Coral” zostało opublikowane w Marine Pollution Bulletin i można je przeczytać tutaj.
Divernet – Największy Coaching Zasoby dla płetwonurków
