Kryształowe czaszki, bezcenne szmaragdy – amerykański zespół nurków sporo zarobił, gdy wezwał wróżki, aby pomogły zlokalizować legendarny statek ze skarbami, a prace postępują dalej, jak odkrywa John Christopher Fine.
LATA PRZED NAJNOWSZYM INDIANĄ JONESEM powstał nawet film o zaginionych kryształowych czaszkach, podwodni odkrywcy znaleźli prawdziwe kryształowe czaszki Azteków w zatopionym wraku hiszpańskiego statku na bardzo głębokiej wodzie u wybrzeży Florydy.
Historia jest dziwna. Nurkowie z Florydy, na zlecenie rodziny z Ameryki Południowej, będącej bezpośrednimi potomkami żony zdobywcy Meksyku, Hernana Corteza, odnaleźli wrak gdzieś u wybrzeży Atlantyku.
Dokładna lokalizacja pozostaje tajemnicą, ponieważ znalezisko znajduje się na wodach międzynarodowych, ponad 12 km od wybrzeża, można więc je złapać na pełnym morzu, gdzie piractwo ma się dobrze.
Wiemy tylko, że miejsce to jest głębokie, na granicy nurkowania na sprężonym powietrzu, pomiędzy Sebastianem a przylądkiem Canaveral.
Od 1993 roku Victor Benilous, jego żona Sue i mały zespół zaufanych ludzi nurkowie wydobywali skarby z zatopionego wraku hiszpańskiego aviso, czyli statku kurierskiego, który zatonął około 1757 roku. Tak przynajmniej wynika z daty wybitej na srebrnej sztabce, którą zespół niedawno odzyskał.
Tym, co sprawia, że wrak jest niezwykły, jest to, że według Benilousa Hiszpanie „zabrali całą górę, aby wykorzystać ją jako balast i zamierzali ją uporządkować, kiedy dotrą do Hiszpanii”.
Ta góra, pochodząca z dżungli Kolumbii, była kopalnią szmaragdów. Statek po spaleniu do linii wodnej zatonął, a na jego balastach znajdują się kępy szmaragdów, klejnotów i kosztownych rzeczy osobistych pasażerów – królewski okup w formie skarbu.
„Największy obrobiony szmaragd to wspaniały sześciościenny klejnot, który waży 964 karaty” – powiedział mi Benilous.
„Badania wykazały, że klejnot to Szmaragd Isabella – kamień poszukiwany przez królową Izabelę, portugalską żonę Karola V.”
Głębokozielony, podłużny kamień jest tak duży, że zachodzi na dłoń.
Królowa najwyraźniej zasugerowała Cortezowi, że powinien podarować jej klejnot w prezencie, ale zamiast tego dał go jako prezent ślubny swojej drugiej żonie, Donie Juanie de Zuniga.
Do zawodowego tenisisty z Argentyny, znanego także z poszukiwań skarbów w dżunglach Ameryki Południowej, zwróciła się rodzina, której uczył gry w tenisa i która, jak się okazało, była potomkiem klanu de Zuniga.
Mieli informacje o statku, który rozbił się podczas przewożenia posłańca z Nowego Świata do Hiszpanii ze skarbem Corteza na pokładzie i nigdy nie został odnaleziony.
Zawodowiec, który pracował w modnym Palm Beach na Florydzie, słyszał o wyczynach Victora Benilousa, restauratora/kolekcjonera dzieł sztuki/eksperta ds. antyków i nurka. Brał udział w odkopywaniu niezidentyfikowanego głębokowodnego wraku u wybrzeży plaży Juno, którego początki datowane są na rok 1554.
„Zawodowy tenisista zwrócił się do mnie z historią o szmaragdowej królowej Izabeli, której pragnęła, ale nie mogła” – powiedział Benilous. „Myślę, że królowa nadal próbowała nakłonić Corteza do zakupu przyszłych klejnotów.
„Wiemy, że dona Juana de Zuniga podróżowała ze swoim mężem do Meksyku. Szmaragdy regularnie wysyłano z powrotem do Hiszpanii.
BENILOUS UTWORZYŁ ZESPOŁ i zaczął przeszukiwać archiwa i dokumenty rodziny de Zuniga, aby znaleźć wskazówki na temat istnienia wraku. „Rodzina de Zuniga była kuzynami króla i otrzymała od Korony wiele nadań ziemskich” – wyjaśnił.
Cortez zmarł w 1547 roku i znaczna część historii jego rodziny pozostaje niejasna. „Wiemy, że kurier przybył z Hiszpanii do Nowego Świata w 1756 roku, ponad 200 lat po śmierci Corteza” – powiedział mi Benilous.
„Wierzymy, że sprowadził fortunę rodziny de Zuniga z powrotem do Hiszpanii, aby mogli wykorzystać klejnoty do nakłonienia Korony do obdarzenia rodziny większymi przysługami w postaci nadań gruntów”.
Kurier wracał do Hiszpanii małym, szybkim statkiem – dodał. – Według manifestu statku ładunek zawierał sto skrzyń ze szmaragdami. Ale statek się zapalił.
„Wypłynęli na morze, a jedyna informacja o jego położeniu pochodziła od innego kapitana, który widział płonący statek i poinformował, że minęło już kilka godzin, odkąd widzieli ląd” – powiedział Benilous.
Victor Benilous wysłał mapy z plastikowymi nakładkami do dwóch jasnowidzów. „W przeszłości korzystałem z usług wróżbitów – jeden z nich współpracował z rządem USA i pomagał lokalizować zaginione łodzie podwodne.
„Kiedy mapy wróciły, były zaznaczone niemal w tym samym miejscu, w tej skali oddalone od siebie o zaledwie centymetry – w rzeczywistości niecałe cztery mile”.
PO ZAWIĘŻENIU LOKALIZACJIVictor Benilous zabrał jednego z jasnowidzów na pokład swojego statku nurkowego i zlokalizował siedem miejsc.
„Użyliśmy magnetometru, sonaru bocznego i narzędzia do profilowania dna. Instrumenty zidentyfikowały trzy kotwice hiszpańskiego okresu kolonialnego.
„Wyeliminowaliśmy te miejsca i skoncentrowaliśmy się na pozostałych czterech zidentyfikowanych przez medium. Piasku było dużo, ale odkryliśmy stertę balastową.
„Nurkując w głębokiej wodzie, znaleźliśmy w jednym miejscu zwęglone żebra i srebrną sztabkę datowaną na rok 1757. Następnie nurkowie zlokalizowali trzy kryształowe czaszki Azteków”.
„Wróżki to bardzo wyjątkowi ludzie” – dodała Sue Benilous. „Wierzyłem od początku, ale kiedy widzisz rezultaty, dostajesz gęsiej skórki”.
Kiedy nurkowie zeszli na dół w miejscu, w którym otrzymano „energię psychiczną”, odkryli największą z kryształowych czaszek – niecałe 3 metry od miejsca, w którym jasnowidz kazał im nurkować!
Czaszki o rozmiarach od marmuru po piłkę tenisową są rzadkie. „Jak dotąd udało nam się zidentyfikować tylko sześć innych ceremonialnych czaszek Azteków” – powiedziała mi Sue Benilous.
„Największy znajduje się w British Museum i ma mniej więcej wielkość ludzkiej czaszki. Są tak doskonale wypolerowane, że naprawdę nie wiemy, jak Aztekowie je zrobili.
Nurkowie stworzyli konglomeraty o rozmiarach od piłki nożnej po biurko. To właśnie podczas badania tych brył, stopionych ze sobą i skorodowanych po długim zanurzeniu w wodzie morskiej, zaczęto znajdować niesamowite artefakty.
„Pierścień z herbem rodziny Cortez-Zuniga został pierwotnie znaleziony razem ze szmaragdem Isabelli” – powiedział Victor Benilous, pokazując mi pierścień.
„Kiedy w 1757 r. kurier przybył z Hiszpanii, aby zobaczyć się z sędzią, który miał szmaragd Izabeli, musiał pokazać sygnet, zanim można było mu go przekazać, i zabrał go na pokład statku”.
Pierścionki, kamienie szlachetne i biżuteria o wielkiej wartości należą do rzadkich i pięknych skarbów wydobytych przez nurków.
PODCZAS CZYSZCZENIA DUŻEGO KONGLOMERATUzespół znalazł matrycę, która ważyła około 7 kg. Trzymając go w swoim biurze w West Palm Beach, Victor zaświecił potężnym światłem, które promieniowało przez kamień, tworząc piękny szmaragdowy blask niczym zielony ogień.
„Około 40% kamienia to szmaragd. To ponad 25,000 XNUMX karatów” – powiedział, obracając w dłoniach ogromny kamień.
„Było inkrustowane i białe, więc je ugotowaliśmy. Użyłem lakieru do włosów, żeby były ładne i żeby wyglądały tak lśniąco – bez konieczności polerowania ich przez gemmologa.
Masywny, szorstki szmaragd pobudzał wyobraźnię poszukiwaczy przygód na wieki przed jego odkryciem. Jest to największy skarb na świecie i największy skarb, jaki kiedykolwiek odnaleziono pod powierzchnią morza.
Wśród innych skarbów wydobytych przez nurków znajduje się złoty krzyż wysadzany siedmioma kaboszonowymi szmaragdami. „Największy kamień ma 83 mm, najmniejszy 53 mm” – powiedział Benilous.
„Szmaragdy to klejnoty najwyższej jakości, a złoto ma prawie 22 karaty”. Inne pierścionki zawierały 17.5-karatowy szmaragd oprawiony w złoto z dwoma małymi granatami po każdej stronie.
Wśród znalezisk było wiele szorstkich, nieoszlifowanych szmaragdów. „Przeszliśmy dosłownie tysiące szmaragdów i znaleźliśmy półprzezroczysty kamień o jakości klejnotu” – wyjaśniła Sue Benilous.
„To było 42 karaty. Zachowaliśmy grubość, ale po cięciu i polerowaniu straciliśmy 50% masy kamienia. Wyciągnęła wspaniały klejnot. W jasnym słońcu emanował naturalnym blaskiem, rzadko spotykanym w czystych szmaragdach.
W artykule w American Gemcutter Bulletin ekspert gemolog Robert A Silverman powiedział: „Dziewięćdziesiąt dziewięć procent wszystkich szmaragdów jest barwionych i olejowanych.
Przemysł próbuje wymusić, aby w przypadku uszlachetniania kamienia wspomniano o tym. Widok wspaniałego naturalnego klejnotu wydzielającego tak głęboki zielony ogień udowodnił wartość i rzadkość kamienia wrakowego.
Znaleziono także piękną mozaikę składającą się z tysięcy fragmentów klejnotów, niektóre o grubości zaledwie dwóch ludzkich włosów.
„Prawdopodobnie stworzenie czegoś takiego zajęło komuś osiem lub dziewięć lat” – powiedział Victor Benilous, trzymając mozaikę w dłoni. „Z naszych badań wynika, że pochodzi on z okresu neoklasycznego i powstał na początku XVIII wieku.
„Znaleziono go owiniętego w czterocalowy materiał – pokrycie spuchło przez lata. Najwyraźniej zewnętrzne pudełko się otworzyło i znajdowało się w innym pudełku. Tam był krzyż i pierścień koronny.
Nurkowie wciąż próbują poskładać dowody z tajemniczego statku. Statek kurierski, a nie standardowy statek pasażerski, przewoziłby nie więcej niż 20 pasażerów.
„Część oryginalnego manifestu wskazuje, że statek przewoził 100 skrzyń szmaragdów” – powiedział Benilous. „Wtedy szmaragdy nie miały takiej wartości, jaką mają dzisiaj”. Uśmiechnął się, wiedząc, że najwyższej jakości szmaragd może kosztować 15,000 XNUMX dolarów za karat.
POZOSTAŁO WIĘCEJ SKARBU na dnie i chociaż zespół nie ma pewności co do dokładnej lokalizacji wraku, jest pewne, że to, co znaleźli, to najcenniejszy ładunek, jaki kiedykolwiek wydobyto z zatopionego statku.
To, że kojarzy się go z jednym z najbardziej kontrowersyjnych i osławionych konkwistadorów Nowego Świata, tylko podnosi jego wartość.
Fabuła podkreśla okrutną historię podboju Nowego Świata i zniszczenia rodzimych kultur, a także ich postęp w nauce i sztuce, prawie wykorzeniony przez represje religijne.
Azteków i Majów artefakty odzyskane przez nurków są rzadkimi egzemplarzami zachowanymi w historii, a kryształowe czaszki jednymi z najbardziej niezwykłych, jakie kiedykolwiek odkryto.
Obecnie wszystko wydobyte z wraku jest przechowywane w skarbcach przez ratowników. Kolekcja jest nienaruszona, a plany wystawienia artefaktów są omawiane z głównymi instytucjami, prywatnymi i publicznymi.
Kontynuowane są wysiłki konserwatorskie mające na celu usuwanie artefaktów z konglomeratów, ich czyszczenie i konserwację.
Zbawiciele mają nadzieję, że wkrótce uda im się przygotować dużą wystawę, dzięki której zwiedzający będą mogli poznać historię podbojów Azteków i archeologia podwodna odzysk.
W przypadku Indiany Jonesa i kryształowych czaszek była to jedynie fikcja. Odkrywcy oceanów, którzy odnaleźli osobiste skarby Hernana Corteza, są prawdziwi.
