Czy kiedykolwiek zdarzyło Ci się, że znasz ogólny kierunek do miejsca, w którym zaczęło się nurkowanie z brzegu, ale potem musiałeś szukać miejsca, aby znaleźć punkt wyjścia?
Nie martw się, żółwie szylkretowe mają podobne problemy. Wygląda na to, że ich umiejętności nawigacyjne nie są takie, jak kiedyś myśleli.
Podążanie trasami, którymi podążają 22 jastrzębie wyposażone w urządzenia śledzące Fastloc-GPS o wysokiej rozdzielczości, pozwoliło zespołowi naukowców wyciągnąć wnioski na temat tego, jak takie stworzenia morskie odnajdują się na otwartym oceanie – wydaje się, że upór i szczęście odgrywają większą rolę niż wcześniej myśl.
Żółwie morskie od dawna uważane są za wzorowych migrantów oceanicznych, ponieważ często pokonują ogromne odległości, aby dotrzeć do małych, odizolowanych celów w celu krycia i rozmnażania. Następnie dorosłe jastrzębie decydują się na powrót na swoje pierwotne żerowiska, a ponieważ nie mają szans na żerowanie na swoich ulubionych glonach i gąbkach, dopóki tam nie dotrą, można oczekiwać, że wrócą tak szybko, jak to możliwe.
Żółwie objęte badaniem, prowadzonym przez biologa Graeme C. Haysa z Uniwersytetu Deakin w Australii, migrowały na stosunkowo krótkie odległości – średnio 106 km – do odległych celów na zatopionych brzegach Oceanu Indyjskiego. Ustalono jednak, że jeden z nich podążał okrężną trasą o długości nieco ponad 1,300 km, aby powrócić do żerowiska, które, gdyby płynęło w linii prostej, byłoby oddalone o zaledwie 176 km.
Średnio 22 żółwie pływały dwa razy dalej niż było to konieczne, a na późniejszych etapach podróży odbywały się liczne poszukiwania.
Poza linią prostą
„Gdy żółwie schodzą z linii prostej prowadzącej do celu, czasami korygują swój kurs zarówno na otwartym oceanie, jak i w przypadku napotkania płytkiej wody” – czytamy w raporcie, dodając, że wyniki dostarczają przekonujących dowodów na to, że żółwie szylkretowe mają „stosunkowo prymitywne” czucie mapy tylko raz na morzu.
Chociaż 20 lat temu w eksperymentach laboratoryjnych udowodniono, że żółwie posiadają wbudowany układ sterowania geomagnetycznego, nowe badania sugerują, że zapewnia to niewiele więcej niż tylko umożliwienie im utrzymywania mniej więcej prawidłowego kursu zamiast lokalizowania określonych celów.
„W niektórych przypadkach może wystarczyć przybliżona mapa: na przykład po to, aby po wykluciu żółwi żyjących na otwartym oceanie popłynąć szeroko na północ, południe, wschód lub zachód w celu znalezienia odpowiednich obszarów” – twierdzą naukowcy.
„Podobnie dorośli migrujący do lądu stałego w celu zdobycia pożywienia lub rozmnażania się mogą po prostu potrzebować przybliżonego kierunku, za którym podążają, a następnie mogą skorygować swój kurs, gdy napotkają ląd”.
Prądy i panująca pogoda wydawały się mieć niewielki wpływ na wyznaczanie trasy przez żółwie. I chociaż wiadomo, że niektóre zwierzęta dobrze zapamiętują przeszłe trasy migracji, jest mało prawdopodobne, aby miało to zastosowanie na otwartym oceanie, który oferuje tak niewiele znaczników i wskazówek. Badania mają właśnie został opublikowany Dziennik Towarzystwa Królewskiego.
Również w Divernet: Żółw niespodzianka
