SPECJALNA DLA NURKÓW Z INDONEZJI
JOHN LIDDIARD rozważa Raję Ampat i zalety nie przebywania na żywym pokładzie
RAJA AMPAT BEZ deska mieszkalna?
Myślałem, że wszyscy pokonali Raja Ampat na żywo na pokładzie, ale najwyraźniej tak nie było. Istnieje również kilka kurortów na wyspach.
Kurort na wyspie naprawdę mi odpowiada. Nie zrozumcie mnie źle, lubię nurkować na żywo. Rejs może obejmować duży obszar i obejmować wszystkie znane miejsca nurkowe, więc świetnie nadaje się do zapoznania się z nimi.
Z drugiej strony, gdy kurort jest bogaty w miejsca do nurkowania, możesz za każdym razem nurkować w innym miejscu bez powtarzania i poznać dane miejsce głębiej.
Jeśli chcesz powtórzyć daną witrynę, możesz do niej wracać dzień po dniu – łódź nie popłynęła dalej. Jeśli nadal szukasz znanych miejsc, w zasięgu ośrodka będzie ich kilka, ale nie wszystkie.
Pomyśl o Papua Paradise jako o rozproszonej drewnianej desce mieszkalnej na palach, która się nie porusza. Ośrodek działa mniej więcej w ten sam sposób. Nurkowanie z łodzi jest zaplanowane na dwa nurkowania rano, jedno po południu, drugie o zmierzchu i nurkowanie nocne, jeśli naprawdę chcesz je spakować.
Raja Ampat jest znana głównie jako miejsce występowania ryb i raf, ale to Indonezja, więc możliwości makro są nieuniknione.
Nasze nurkowanie na rozgrzewkę odbywa się na rafie Pator, ledwo zanurzonym brzegu wystającym z cypla. Skały koralowe schodzą na zbocze pokryte gruzem i piaskiem. Nasz przewodnik od razu wskazuje na ogórka morskiego z maleńkimi krewetkami cesarskimi na grzbiecie.
Zaczynając od małych rzeczy, przesuwamy się w górę skali z wobbegongiem osadzonym w kubku z twardym koralowcem, a potem pojawia się ich więcej, gdy kierujemy się wzdłuż rafy. Wobbegong to po australijsku rekin dywanowy z chwostem i nigdy nie widziałem ich tak wielu.
Te gigantyczne, kudłate drapieżniki polujące na zasadzki są zaskakująco dobrze zakamuflowane i na tyle posłuszne, że mogą tam leżeć, gdy na zmianę robimy im zdjęcia.
Zza drzemiącego wobbegonga z zacienionej szczeliny wyłania się duże, kopułowe oko. Patrząc do środka, mogę opisać właściciela oka jako skrzyżowanie rozdymki i skorpiona. To ropucha, tak nieatrakcyjna, że wyobrażam sobie, jak wyskakuje w nocy, aby wziąć udział w paskudnym pojedynku z wobbegongiem.
Pomiędzy nurkowaniami schodzimy na brzeg w lokalnej wiosce. Niektórzy nurkowie wyruszają na eksplorację; inni zostają w domku zaraz po powrocie z molo. To szansa na zdjęcie kombinezonu, wysuszenie się i zjedzenie pączków.
Tak, pączki – każdego ranka kuchnia ośrodka robi ich ogromne zapasy. Niektóre pozostają gładkie, inne są zanurzone w polewie zawierającej czekoladę, orzechy i posypkę. Dla pączków między nurkowaniami warto wybrać się na nurkowanie.
Do molo zbliża się duży stalowy prom, rodzaj promu z podwójną burtą, który można zobaczyć przewożąc samochody przez fiordy w Norwegii i dokując końcem do betonowej rampy. Czy ten potwór naprawdę zamierza podejść bokiem do końca T tego małego drewnianego pomostu?
Nasza załoga łodzi szybko przesuwa łódź nurkową dalej na molo, z dala od promu. Wiejska kobieta biegnie wzdłuż molo, krzycząc i machając do tego. Nie żeby to miało jakikolwiek wpływ.
Wiatr chwyta górną burtę promu, kapitan traci kontrolę i, z trzaskiem, jeden koniec „T” ulega zniszczeniu. Prom jest teraz „zadokowany”; pasażerowie wylewają się na brzeg. Wyruszamy na drugie nurkowanie przed bisem i oglądaniem odlotu.
Z POWROTEM W OŚRODKU, nasz kapitan łodzi pokazuje, jak to się powinno robić, umiejętnie prowadząc łódź pod silny wiatr od lądu, aby delikatnie pocałować molo w centrum nurkowym, gdy liny są zawiązane.
Po porannej wycieczce na dwóch zbiornikach i lunchu kierujemy się na tyły wyspy Birie. Tutaj Papua Paradise ma drugie molo do pracy, gdzie wyładowuje się zapasy, tankuje łodzie i pompuje butle. Utrzymuje zgiełk z dala od zakwaterowania z przodu.
Tył Birie jest zwrócony w stronę znacznie większej wyspy Batanta i wraz z innymi małymi wyspami tworzy osłonięty dźwięk.
Opady deszczu z Batanty wpadają do morza wraz ze związanymi z nimi składnikami odżywczymi, tworząc środowisko lekko estuaryjne. Nie jest to nurkowanie w błocie, ale na tyle błotniste, że doskonale nadaje się dla małych stworzeń.
Pierwsza nagroda trafia do efektownie ubranego kraba halameda udającego gałązkę alg. 2-centymetrowy zielony krab pająk, który uderzył się w głowę ogromnym zielonym toporem bojowym.
Nasz przewodnik przywołuje mnie od postrzępionego karłowatego konia rurowego do fioletowego gorgoniana. Już się domyślam, że trafił na karłowatego konika morskiego, który okazuje się być jedną z pospolitszych odmian grudkowatego Bargibanta.
W dalszej części nurkowania nasz przewodnik wskazuje małą żółtą plamkę na hydroidzie pokrytym żółtymi osłonami. Mój wzrok nie wynosi już 20/20, więc z trudem rozpoznaję karłowatego konika morskiego Pontoha bez patrzenia przez obiektyw aparatu, ale ta plamka jest ustawiona pod tak trudnym kątem, że nawet nie mogę tego zrobić bez ryzyka rozwalenia wszystkiego wokół niej. Macham mu i przechodzę.
Te dwa zdarzenia mają niezamierzony efekt uboczny. W burzliwy dzień, kiedy możemy nurkować tylko w osłoniętych wodach za wyspą, nasz przewodnik nurkowy pyta, jaki temat makro chcielibyśmy, żeby dla nas znalazł. Wspomina, że nie szukał koników morskich, bo mnie one nie interesują!
Nieporozumienie poprawione, karłowatych koników morskich jest mnóstwo.
PRZÓD Wyspa Birie zwrócona jest w stronę Cieśniny Dampier. Poranne nurkowania zwykle odbywają się w ogrodzie od frontu lub wzdłuż niego w poszukiwaniu czystej wody, ryb i raf, natomiast popołudniowe nurkowania odbywają się w pobliżu ogrodu od frontu lub w pobliżu ogrodu na tyłach.
Po przeciwnej stronie cieśniny znajduje się długa wyspa Mansuar, wystarczająco daleko, aby wybrać się na jednodniową wycieczkę z trzema nurkowaniami i suchym prowiantem na lunch. Dopływamy do Cape Kri i już tam stoją trzy łodzie motorowe, jedna właśnie kończy, a dwie przygotowują się do nurkowania. To jedno z najsłynniejszych miejsc na trasie każdego człowieka.
Przy prądzie płynącym wzdłuż rafy nurkowanie odbywa się w dryfie. Ta część sprawdza się dobrze. Tylko od czasu do czasu zauważam nurków z innych łodzi w oddali i to prawie tak dobre, jak mieć to miejsce dla siebie.
Nie jest to jednak dla mnie udane nurkowanie, gdyż zdaję sobie sprawę, że uszczelniłem obudowę aparatu bez włączania obwodu wyzwalającego stroboskop. Zdjęcia w naturalnym świetle nie oddają sprawiedliwości wielkich ławic barakud i jacków wzdłuż grani, więc siadam z powrotem, aby pływać i cieszyć się nurkowaniem – co cudownie wpływa na moje zużycie powietrza.
Kierujemy się do pomostu w Sawandarku, gdzie jeszcze bardziej zatłoczone są łodzie z żywymi łodziami. Między pączkami otwieram obudowę i włączam spust stroboskopu.
Nasi przewodnicy mają przebiegły plan i dają nam dodatkowe 15 minut przerwy na powierzchni, a następnie przesuwają łódź tak, aby opadła z pomostu i nurkują w odwrotną stronę niż wszyscy inni.
Sweetlips to piękna ryba do sfotografowania, a duża ławica nad połacią koralowców z kapustą jest najbardziej chętna do współpracy. Na początku myślę, że to wszystko wstążkowe słodkie usta, potem zwróć uwagę na wersję z ukośnymi paskami blisko przodu opakowania.
To znany wzorzec zachowania, a w rezerwacie morskim Raja Ampat nie można łowić takich ławic.
Kiedy wracamy w stronę molo, plamy gruzu koralowego są ułożone warstwowo z dużymi siatkami ze stali i przymocowanymi gałązkami koralowca, co jest częścią projektu renowacji rafy. Oprócz zwykłych siatek, w konstrukcji stalowej zespawano gigantyczne żółwie, manty i inne stworzenia morskie.
Na polanie wśród porośniętej koralowcami stalowej konstrukcji zatrzymuję się przy gigantycznej małży tak dużej, że w Hollywood kazałaby jej połknąć nurka w całości, a nawet małego konia.
Na płyciznach pod pomostem około 90% ryb zebrało się w jedno duże skupisko, z różnymi słodkowodnymi i lucjanami zmieszanymi w kulę ochronną. Reszta jest rozłożona w jedynkach i dwójkach, robiąc normalne podejrzane rzeczy.
Wszystkie łodzie mieszkalne wydają się znajdować na szlakach na zachód. Na lunch i trzecie nurkowanie kierujemy się na wschód do innego molo w Yenbuba i ustalamy lokalizację dla siebie. Zakończenie nurkowania pod pomostem jest niezwykle podobne, z dużymi mieszanymi kulami słodkowargów i lucjanów.
Różnica polega na tym, jak tam dotrzemy, delikatnie dryfując po dużym koralowym zboczu z żółwiami, większą liczbą słodkowodnych warg i ławicą nietoperzów. I to jedyny dzień, w którym spotykamy innych nurków.
Mniej więcej w połowie Cieśniny Dampier znajduje się mała wyspa Wai, prawie okrągła plama piasku i dżungli pośrodku niczego. Jest na tyle blisko Papua Paradise, że możemy to zrobić w ramach porannej wycieczki przy sprzyjających przypływach. Kiedy pływy są złe, mogą występować duże prądy.
Z odległości 20 m widzę łopaty śmigła wystające z dużego silnika gwiazdowego P-47. Na głębokości 5 m zbocze nieco się spłaszcza, a z bliska widać, że wrak samolotu jest przewrócony do góry nogami. Jest tak porośnięty koralowcami, że miejscami trudno określić, gdzie kończy się rafa, a zaczyna wrak.
Zmiana nachylenia rafy i wysokość ogona oznacza, że jest miejsce, aby zajrzeć do kokpitu od dołu i od góry, aby zobaczyć fotel pilota, pedały steru kierunku i instrumenty.
Plan nurkowania działa dobrze, maksymalnie na 30 m z łagodnym wynurzeniem wzdłuż rafy, które zamienia się w regularne nurkowanie na rafie.
To jakby dwa nurkowania w jednym, ale poza dwoma bardzo przyjaznymi żółwiami szylkretowymi, rafa nie jest tak dobra, jak inne nurkowanie, które robimy dalej wokół Wai na zachód.
Porzucenie lotu Tubby
21 października 1944 roku siedem jednosilnikowych myśliwsko-bombowców P-47 Thunderbolt z lotu Tubby wystartowało z wyspy Noemfoor, aby zaatakować japońską żeglugę w porcie Ambon, około 750 km dalej i blisko granicy ich zasięgu.
Samolotem, który spędził w docelowym miejscu dłużej, niż przewidywano, kończyło się paliwo. Nawigację utrudniało omijanie złej pogody, więc gdy światło dzienne zanikało, zdecydowano się opuścić statek w pobliżu wyspy Wai.
Pilot z największą ilością paliwa wspiął się na górę i zasygnalizował sygnał ostrzegawczy, po czym wszystkie siedem samolotów pomyślnie opadło.
Następnego ranka wysłano kolejny lot samolotów P-47 i łodzi latającej PBY w celu zlokalizowania i uratowania zestrzelonych pilotów. PBY odebrało dwóch, którzy dotarli na wyspę, i kolejnych dwóch z morza.
Wezwano inny PBY, aby odebrać innego pilota, którego zauważono później na wyspie, a dwóch ostatnich wyłowiono z morza później tego samego dnia.
Znaleziono trzy wraki, jeden rozbity na głębokości 2 m, a pozostałe na głębokości 28 i 38 m. Biorąc pod uwagę oddalenie lokalizacji, obecnie zanurkowano tylko wrak na głębokości 28 m.
PARĘ MIL na wschód od Wai kopiec rafy wznosi się na głębokość 5 m od powierzchni, tworząc miejsce do nurkowania zwane Manta Wai. Nie jest to nieprzerwany pokaz mant – po kilku krótkich przelotach na początku następuje regularne nurkowanie na rafie. Promienie nagle powracają, gdy zaczynamy kierować się w górę.
Teraz jest dobry powód, aby przekroczyć nominalny czas nurkowania wynoszący 60 minut. Nasz przewodnik macha nam, żebyśmy opadli na kilka minut, podczas gdy on pozostaje nad nami z DSMB.
Prawdziwe manty „w twarz” pojawiają się następnego ranka w Manta Dayang, na granicy porannych wypraw nurkowych na zachód. Tutaj wąski kanał przecina brzeg i rafa, co stwarza potencjał dla niektórych agresywnie wdzierających się prądów, gdyby nie stojąca woda.
Ustawiamy się wzdłuż mielizny naprzeciwko stacji czyszczenia głów koralowców i po kilku minutach pojawiają się manty.
Prawdopodobnie widzę mniej niż większość, ponieważ celowo schodzę w jedną stronę. Nie możemy podejść bliżej do stacji sprzątania, więc mam nadzieję, że spędzając czas na końcu, manty będą przepływać obok mnie w drodze do i z miejsca sprzątania.
Strategia się opłaca. Manty nie mają problemów z lataniem na odległość dotyku nad moją głową. Czasami zbliżają się od przodu, ale także od tyłu, gdzie jako pierwszy widzę je przez szczeliny skrzelowe od tyłu. To jedno z tych nurkowań, gdzie potrzebuję maska z lusterkami wstecznymi.
Takie nurkowanie mogłoby sprawić, że reszta podróży będzie wydawać się antyklimatyczna, ale nie w Papua Paradise, z całą jej różnorodnością.
Skończę w Sauyador, garb rafy na środku kanału, miejsce, gdzie prąd był zbyt silny, co wymagało planu B kilka dni temu.
Teraz przypływ ustał i mamy luźną wodę, z dużymi ławicami ryb powyżej, rekinami dywanowymi od ściany do ściany, skorpionami diabelskimi, mątwami i żabnicami.
Nurkowanie może się skończyć, ale obserwowanie ryb nie. Spoglądając w dół z balkonu jadalni, widzę rekiny czarnopłetwe i płaszczki patrolujące płytką wodę pod palami.
Inni nurkowie donosili wcześniej, że widzieli diugonia z balkonu – przegapiłem to, bo byłem wtedy w kamerze i bawiłem się aparatem.
PLIK FAKTÓW
DOJAZD TAM> tam8 John Liddiard poleciał liniami KLM przez Schiphol do Dżakarty, a następnie Batic Air do Sorong. Transfer łodzią motorową do Papua Paradise trwa około dwóch godzin.
NURKOWANIE I ZAKWATEROWANIE> Ośrodek Papua Paradise
KIEDY IŚĆ> Najlepiej od połowy września do połowy czerwca. Wody są spokojniejsze i cieplejsze od połowy listopada do końca kwietnia.
ZDROWIE> Izba w Waisai.
PIENIĄDZE> Rupia indonezyjska.
CENY> Rezerwacja przez Nurkuj na całym świecie, 10-dniowe pełne wyżywienie z pakietem nieograniczonego nurkowania, przelotami i transferami kosztuje od 3990 GBP za osobę. Może być wymagany postój na noc.
Informacje dla gości> Indonezja Travel
INNE FUNKCJE Z OFERTY SPECJALNEJ INDONESIA DIVER – maj 2019
WAKACJE AKTUALNOŚCI INDONEZJA
