Katastrofa koralowa: czy można uratować nasze rafy?

Pokrycie żywych koralowców twardych na Florydzie spadło z najwyższych poziomów z XX wieku do zaledwie 20% obecnie: JOHN CHRISTOPHER FINE wraca do zespołu zajmującego się renowacją koralowców I.CARE, aby dowiedzieć się, jak przebiega ich praca, i stwierdza, że ​​wystarczy tylko jeden nieostrożnego właściciela łodzi, aby udaremnić jego wysiłki

„Nie zawsze jest to spowodowane złośliwością. To niewiedza. Są tacy, których to po prostu nie obchodzi” – powiedział Mike Goldberg. Stał w drzwiach biura Key Dives, firmy, którą założył w Islamoradzie na Florydzie 20 lat temu. Wcześniej Mike prowadził operację nurkową na Brytyjskich Wyspach Dziewiczych. 

Przeczytaj także: Pomóż wskazać miejsca nurkowe o znaczeniu naukowym

Właśnie wrócił z nurkowania w celu sadzenia koralowców, podczas którego był świadkiem kotwicy utkniętej w koralowcu, jej łańcucha przeciągniętego po rafie, splątanej liny przeciętej i uszkadzającej nowo zasadzony koralowiec rogalik – ale więcej o tym poniżej.

Dwa lata temu, przerażony faktem, że zasięg żywych koralowców na przybrzeżnych rafach zmniejszył się prawie do zera, gdy powszechne wymieranie koralowców kamiennych pozostawiło pod wodą połacie gruzu, Mike połączył siły z dr Kylie Smith, adiunktem na Uniwersytecie Clemson, tworząc I.CARE (Islamorada Edukacja w zakresie konserwacji i restauracji).

Mam napisano o I.CARE on Divernet zanim. We współpracy z Mote Marine Laboratory, Reef Renewal, Clemson i Florida State University, obiekt znajduje się wraz z lądową szkółką koralowców Mote na terenie udostępnionym przez rodzinę Stańczyk, właścicieli przystani Bud 'n' Mary's Marina przy Mile Marker 79 na Oceanie Atlantyckim.

Naukowcy z Mote wybierają zdrowe koralowce, które przetrwały ataki podwyższonej temperatury, zmiany w zakwaszeniu wody morskiej i chorobę polegającą na utracie tkanki koralowców kamiennych. Na podstawie specjalnych zezwoleń koralowce te są zbierane, hodowane w zbiornikach laboratoryjnych zwanych pasami startowymi i przesadzane do oceanu na martwe podłoże koralowe.

Ponowne sadzenie koralowców w oceanie nie jest nowym przedsięwzięciem. Naukowcy próbują odtworzyć rafy w wielu częściach świata, w których obszary pozostały jałowe. 

Żywe koralowce mózgowe i inne koralowce kamienne pokrywały niegdyś 90% raf Keys, a stosunkowo niedawne szacunki z lat 1970. XX wieku wskazywały, że pokrycie żywych koralowców sięgało aż 70%. Jednak podczas moich zeszłorocznych nurkowań ustalenia naukowców były aż nadto oczywiste: pokrycie żywych koralowców wynosi obecnie 3–5%, co oznacza zdumiewający spadek liczebności koralowców kamiennych na przybrzeżnych rafach Florydy. 

Co spowodowało śmierć koralowców?

Dla niewtajemniczonego nurka rafy Florydy nadal wydają się wystarczająco żywe, z ich miękkimi koralowcami, kolorowymi tropikalnymi rybami i gąbkami, ale organizmy te są również znacznie słabsze pod względem zasięgu na żywo. Mnóstwo jest gór martwych koralowców. Tam, gdzie kiedyś kwitły ogromne głazy koralowców mózgowych, szkielety pozbawione czegokolwiek poza glonami pozostają pomnikami ogólnoświatowej epidemii wymierania koralowców.

Naglące pytanie brzmi: co spowodowało śmierć koralowców? 

Koral jest zwierzęciem, które życie rozpoczyna od swobodnego pływania planla larwa uwolniona z żywego koralowca do otwartego oceanu. Ostatecznie osiada na podłożu, przyczepia się i rośnie.

Występują różne formy pączkowania. Koralowce rozprzestrzeniają się w koloniach wapiennych i z czasem rozmnażają się. Zooxantellae, rośliny żyjące wewnątrz koralowca, pomagają koralowcom w syntezie składników odżywczych i pomagają koralowcom rosnąć. Jak wszystkie rośliny, ten organizm komensalny wymaga światła słonecznego i określonego zakresu temperatur oceanu sprzyjających życiu.

Oto jeden i tylko jeden aspekt śmierci koralowców. Zmętnienie wody oceanicznej wynikające z działalności człowieka, a także wyższa temperatura oceanu zabija te rośliny. W rezultacie koralowce wybielają się i zwykle obumierają w ciągu dwóch tygodni. 

Kolejnym zagrożeniem jest choroba powodująca utratę tkanki koralowców kamiennych. Bakteria nieznanego pochodzenia lub gatunku zainfekowała koralowce w środowiskach tropikalnych, a korale twarde giną w miarę rozprzestrzeniania się infekcji. 

Ponieważ Floryda stała się trzecim najbardziej zaludnionym stanem w USA, nadmierna zabudowa i strumienie odpadów pochodzące od 22 milionów ludzi zajmujących się rolnictwem i chemikaliami zniszczyły rafy.

Na przykład Zatoka Floryda jest w wielu miejscach martwą strefą z powodu spływów rolniczych bogatych w pestycydy, środki owadobójcze, herbicydy i nawozy bogate w składniki odżywcze zawierające azot. Metale ciężkie zanieczyszczają ryby, przez co ich spożycie jest niezdrowe.

Robię coś z tym

Czy jest nadzieja? Mike Goldberg zdał sobie sprawę, że jedynym sposobem na osiągnięcie sukcesu w Keys jest hodowanie koralowców i przesadzanie ich. Nauka jest dobra. On, Kylie i wszyscy badacze i wolontariusze odbywają rejsy na morzu, aby wykonać tę pracę. 

Projekt I.CARE rozpoczął się od łosia i jelenia, kolczastych, twardych koralowców przypominających rogi jelenia lub łosia. Naukowcom udało się przeprowadzić mikroeksploatację koralowca mózgowego, hodując małe elementy na płytkach ceramicznych zwanych krążkami i obserwując, jak kolonia rośnie, a następnie zasadzili krążki żywego koralowca na martwych głowach koralowców.

Więc co? Choć brzmi to bezdusznie, choć każde przedsięwzięcie musi opierać się na solidnych podstawach naukowych związanych z sadzeniem koralowców, musi również istnieć dobry powód do podjęcia takich projektów, jak ponowne zalesianie koralowców. 

Rozległe regiony Florida Keys znajdują się na obszarach rezerwatów, chronionych przed odławianiem koralowców i wielu innych gatunków. Stref zakazu zbiorów i stref zakazu połowów jest wiele i są one chronione. Więc co? Rafy koralowe chronią ląd przed falami sztormowymi, znacznie zmniejszając intensywność fal. Bez raf ziemia na wybrzeżach zostałaby zniszczona.

Rafy koralowe są wylęgarniami młodych osobników wielu gatunków. Samo życie toczy się na rafach i wewnątrz nich. Życie w oceanach oznacza posiadanie niszy, miejsca do rozmnażania się, składania jaj i zapewniania zwierzętom przetrwania. Duże drapieżniki żyją na mniejszych organizmach rafowych w cyklu pokarmowym.

Dla tych, którzy są pod wrażeniem korzyści finansowych, w samym Florida Keys rekreacja i turystyka zapewniają 33,000 2.3 miejsc pracy i generują dochód w wysokości 58 miliarda dolarów rocznie. Stanowi to 4,000% wszystkich dochodów na tym obszarze. Komercyjne rybołówstwo zapewnia 5 miejsc pracy i XNUMX% rocznego dochodu Keys.

Pieniądze przemawiają, więc korzyści ekonomiczne są bezpośrednio powiązane ze zdrowymi rafami. Zasoby ryb na całym świecie zmniejszyły się, a bez zdrowego siedliska, w którym gatunki ryb mogą się rozmnażać i osiągać dojrzałość, nie będzie zaopatrzenia w żywność – a nawet powodu do rekreacji, wędkowania i nurkowania.

Czy ponowne sadzenie zadziała?

Czy ponowne sadzenie koralowców w oceanie może coś zmienić i czy działa długoterminowo? Odpowiedź, choć nieco zróżnicowana pod względem obserwacji reprodukcji przesadzonych koralowców do tej pory (ponieważ programy I.CARE są w powijakach), brzmi: tak. 

Koralowce przesadzone dwa lata temu na dwóch obszarach rafy kwitną. Kilka drzewostanów koralowców nie przetrwało, ale inne znacznie urosły i są zdrowe.

I.CARE Laboratorium Morskie MoteW hodowanych koralowcach wskaźnik przeżywalności przekracza 70% – to niezwykły rekord. ZALEŻY MI przesadzone koralowce kwitną na otwartym oceanie, więc ludzie, którym to zależy mogą robić różnicę. 

Jako gatunek istoty ludzkie stały się uczniami czarowników na ogromną skalę. Związki chemiczne, które wynaleźliśmy, zakłóciły przyrodę. Oceany mogą rozpraszać odpady, uzupełniać zasoby i leczyć, ale należy im dać szansę, aby mógł nastąpić proces gojenia.

Odwrócenie uszkodzeń kotwicy

„To tak, jakby ktoś wszedł do muzeum i ciął cenny obraz” – powiedział Joe Gonzalez, założyciel i prezes Mother Ocean Fund, powtarzając słowa Mike'a Goldberga powyżej. Joe był na pokładzie Key Dives Gigantyczny krok łodzią nurkową podczas misji I.CARE z wolontariuszami i stażystami w miejscu zwanym Victory Reef.

Nurkowie sprowadzali koralowiec rogaczy, przygotowywali podłoże, a następnie zasadzali żywy, wyhodowany w laboratorium koralowiec na głębokości 12 m. Obserwując i fotografując je podczas pracy pod wodą, pływałem wzdłuż rafy, aby przyjrzeć się wcześniej zasadzonym koralowcom. 

W pierwszej chwili pomyślałem, że to, co zobaczyłem, to jedna z taśm, których I.CARE używa do wyznaczania rafy. Pogląd ten szybko się zmienił, gdy zobaczyłem linę kotwiczną rozpiętą nad rafą, poruszającą się tam i z powrotem.

Widziałem, gdzie żeglarz przeciął linę i zaczął ją zwijać. Prowadziła ona do łańcucha kotwicy i kotwicy wciśniętej w koralowiec na skraju rafy. Wyrządzili szkody. Żyłkę owinięto na nowo zasadzonych krążkach mózgowo-koralowych.

Obserwacja Joe Gonzaleza była słuszna. Zespół I.CARE wkłada całe swoje serce w tworzenie cennego zasobu naturalnego, dlatego zniszczenie go poprzez nieostrożne, celowe zakotwiczenie na przesadzonej rafie przypomina przecięcie obrazu lub oblanie farbą posągu.

Żeglarze wiedzą, że nie należy kotwiczyć na rafach koralowych, chyba że z innego powodu zablokują kotwicę. Jasne jest również, że wyrządzą szkody koralowcom i organizmom morskim. Mnóstwo zasad, przepisów i praw mających na celu karanie przestępców. Dobra wola i wiedza powinny wystarczyć, nie trzeba ich więcej, aby zakorzenić się w zdrowym rozsądku żeglarstwa.

Fundusz Matki Oceanu i inne organizacje dobrej woli szukają środków, aby wesprzeć finansowo pracę I.CARE, dlatego kotwica, łańcuch i lina, które naruszały zasady, zostały poruszone przez Kluczowe nurkowania mistrzowie nurkowania. Są one eksponowane wraz ze zrobionymi przeze mnie zdjęciami zniszczeń, aby służyć jako narzędzie edukacyjne.

Ze złego ludzkiego postępowania zawsze można się czegoś nauczyć. Kiedy Muzeum Historii Nurkowania w Islamoradzie organizuje wystawę w ramach swojego programu edukacyjnego, ta jedna kotwica może służyć jako ilustracja wielu. Wystarczy jeden cichy głos, aby powiedzieć: „Tatusiu, nie zakotwiczaj tutaj”.

Również w Divernet: Deep Doodoo: spojrzenie na problem Florydy okiem nurka, Gąbki: Klej Rafy, Dziesięć sposobów, w jakie technologia ratuje koralowce, Pionier nurkowania kończy 80 lat na Bonaire