Należą do najbardziej budzących podziw megaryb, jakie można spotkać podczas nurkowania, zwłaszcza gdy tworzą się masywne skupiska, a Floryda jest dotychczasowy miejsce, do którego chcesz się udać, jeśli chcesz się z nimi spotkać. wyjaśnia WALT STEARNS
Marynarz goliata (Epinephelus itajara) to największe drapieżne ryby kostnoszkieletowe zamieszkujące rafy, występujące w tropikalnym Atlantyku i na Karaibach. Na pierwszy rzut oka nurkowanie może zamienić się w serię niesamowitych chwil, ponieważ te groupery mogą mieć rozmiary beczki i ważyć nawet 230 kg. Rozmiar jeden obok twojego towarzysz nurkowy i spróbuj zdecydować – który z nich jest większy?
Niestety, prawdopodobieństwo zobaczenia takiego osobnika podczas podróży po Karaibach waha się obecnie od niezwykle rzadkiego do nieistniejącego, co jest wynikiem przełowienia. Większość miejsc docelowych wytępiła ryby ze swoich wód, niestety odsyłając je do minionej epoki.
Ale u wybrzeży południowej Florydy to inna historia, ponieważ na razie te mamutowe graniki są gatunkiem chronionym, co sprawia, że prawdopodobieństwo spotkania się z jednym z nich twarzą w twarz jest niemal pewne – jeśli wiesz, dokąd się udać. A dla mnie wybrzeże hrabstwa Palm Beach jest „tym miejscem”.
Zajrzyj do wraku lub formacji rafy z głębokim podcięciem, a prawdopodobnie spotkasz granika Goliata. Są tak regularną atrakcją, że wiele firm zajmujących się czarterami nurkowymi nadało nazwiska kilku osobom, takim jak Shadow, Braveheart i Wilbur.
Widok jednego, dwóch, a nawet trzech tych ogromnych graników razem to chwila, którą niewielu zapomni. A pod koniec lata ma miejsce bardzo szczególne wydarzenie, którego nurkowie nie spotkają nigdzie indziej na świecie – skupiska tarlisków Goliata, w których bierze udział od 40 do ponad 90 ryb.
Tarło
Miesiące sierpień i wrzesień to sezon tarła Goliata, a coroczne wydarzenie odbywa się w kilku kluczowych miejscach położonych pomiędzy wschodnim wybrzeżem hrabstwa Palm Beach a południową Zatoką Meksykańską, 40 mil od zachodniego wybrzeża Florydy.
Pomiędzy tymi dwoma regionami wybrzeże Palm Beach jest najbardziej dostępne, ponieważ miejsca skupisk ludności wschodniego wybrzeża stanu znajdują się zaledwie 3–5 mil od brzegu, a głębokość wody wynosi średnio 20–30 m.
W porównaniu z większością gatunków graników droga Goliata do romansu to bardziej maraton niż sprint. Rozpoczyna się od gromadzenia się ryb zamieszkujących wyspę pod koniec lipca w określonych miejscach, takich jak MG-111 barka rzeczna i Pociąg Syjonu / Bonaire wraki na Jowiszu, Ana Cecilia / Mizpa wraki w West Palm Beach i w dół do Bóbr wrak u wybrzeży Boynton Beach.
W połowie sierpnia do zamieszkujących je ryb dołączają ich północni sąsiedzi, a niektórzy przebyli nawet 350 mil w górę wybrzeża, zwiększając liczebność dowolnego miejsca do 50 lub więcej.
Pomimo swoich imponujących rozmiarów i dość gęstej postawy, Goliaty nie są tak dzikimi bestiami, jak niektórzy łowcy włóczni wmawialiby nam.
W większości mogą to być duże dzieci. W przypadku zagrożenia wydają krótką serię głośnych huków, którym czasami towarzyszą krótkie serie potrząsań głową i ciałem, co sprawia, że ryba wygląda, jakby miała łagodny atak.
Zwykle jest to postawa, z kilkoma szczekaniem, ale bez brania, zazwyczaj kończąca się wycofaniem ryby na bezpieczniejszą odległość lub zniknięciem w głębokiej dziurze w rafie lub wraku w momencie, gdy zostanie wywołany blef.
W okresie tarła nie ma się już czego bać, gdyż ryby nie są bardziej terytorialne niż w jakiejkolwiek innej porze roku. Nawet duża grupa licząca 20 lub więcej graników nie stanie Ci na drodze, jeśli ktoś wkroczy na ich przestrzeń. W każdym razie często przełamują się w jedną lub drugą stronę, jak grupa gołębi parkowych.
Ogólnie rzecz biorąc, zachowanie tych ryb w pobliżu nurków można podzielić na trzy kategorie: samotne, jak w przypadku „zachowaj dystans, nie ufam ci”; całkowita obojętność w stylu „och, znowu tu jesteś, co jeszcze nowego?”; lub czasami możesz spotkać rybę lub dwie, które nie tylko nie oddalają się, ale nawet podchodzą, żeby się przywitać.
Nie zdziw się, jeśli zdecyduje się usiąść obok ciebie lub twojego kumpla. Kiedy Goliat jest tak posłuszny, teoretycznie można zrobić niemal wszystko, poza uściskiem go jak niedźwiedzia.
Supermodelki: Zasady, których należy przestrzegać
Niektóre z lokalnych fotografowie podwodni nazywaj te ryby „supermodelkami”, ponieważ utrzymają pozycję, umożliwiając nurkowi oddanie strzału za strzałem! Jeśli zdarzy Ci się spotkać którąś z tych ryb, należy przestrzegać kilku prostych zasad:
1. Nie kładź rąk przed pyskiem ryby, bo może to spowodować ugryzienie.
2. Staraj się wykonywać powolne i przemyślane ruchy – ryby te, jak każdy inny, nie lubią być zaskakiwane.
3. Nie goń ryby. Najlepsze rezultaty osiągniesz, stosując się do zasady 2.
Jako wieloletni mieszkaniec Palm Beach czuję się zaszczycony, że mogłem spędzić wiele lat nurkując z tą charyzmatyczną, nieco głupio wyglądającą megafauną. Moja lista pamiętnych sezonowych spotkań sięga 2001 roku, kiedy pierwsze skupisko tarłowe powróciło do miejsca zwanego Dziurą w Ścianie – po trzydziestoletniej nieobecności.
Wtedy było tylko 27 ryb, ale naprawdę fajnie było to zobaczyć. Na nurkować w 2012 r Pociąg Syjon / Bonaire wraku, który znajduje się na głębokości 27 m, udało mi się naliczyć ponad 90 osobników. W mojej kolekcji zdjęć z tego sezonu znajduje się zdjęcie z 67 rybami w jednym kadrze.
Jeśli chodzi o samą liczbę ryb złowionych w jednym miejscu, pod koniec sezonu pod koniec września, obszar Boynton Beach Bóbr wrak – znajdujący się na głębokości 33 m i profilu 18 m – przyjął kiedyś bezprecedensową liczbę ryb, która przekroczyła 130, choć zaledwie kilka dni wcześniej liczba obecnych ryb była poniżej połowy tej liczby.
Ten niezwykły napływ był najprawdopodobniej wynikiem szeregu wypływów zimnej wody, które nękały miejsca tarła w rejonie Jowisza i Palmy Zachodniej, powodując, że ryby udawały się na południe, aby ich uniknąć. Goliaci nie są fanami zimnej wody.
Nie mogę się doczekać, co zobaczę następnym razem, gdy wpadnę na ten wyjątkowy wrak. Mam nadzieję, że ponownie powita mnie 40–50 tych gigantycznych graników. Chcesz do mnie dołączyć?
Czy zobaczę jak się rozmnażają?
To, co nurkowie zazwyczaj widzą w ciągu dnia w dowolnym miejscu skupiska tarła, to zbiór kolosalnych Goliatów uformowanych w pojedynczą grupę lub w zbiór podgrup wiszących blisko siebie. Zazwyczaj ryba będzie kręciła się bezczynnie, jakby mówiła: „OK, wszyscy tu jesteśmy, co teraz?”
Cechą, która frustrowała zarówno biologów rybackich, jak i fotografów podwodnych, jest to, że grouper Goliat nie przestrzega tego samego rytuału tarła, co ich bliższy krewny, grouper z Nassau (Epinephelus striatus).
Nassausy rozmnażają się zazwyczaj masowo podczas pełni księżyca zimą, podczas gdy Goliaty rozmnażają się pod osłoną ciemności przez 6–7 nocy podczas nowiu księżyca w sierpniu i wrześniu. Takie zachowanie uniemożliwia – jak dotąd – udokumentowanie aktu tarła.
Goliaci nie mają łatwo
Będąc świadkiem tych spotkań, należy wziąć pod uwagę jeszcze jedną rzecz: tarło było kiedyś dość powszechne, a obecnie stało się znikomo rzadkie. Historyczny zasięg granika Goliata obejmował niegdyś całą szerokość tropikalnego Atlantyku, od południowo-wschodnich Stanów Zjednoczonych, przez Karaiby i wybrzeże Ameryki Środkowej po Brazylię, a także wybrzeże Afryki Zachodniej w Zatoce Gwinejskiej.
Z powodu nieustannej presji połowowej na całym obszarze występowania gatunek Goliat jest bliski wyginięcia i dlatego IUCN umieścił go na czerwonej liście gatunków krytycznie zagrożonych. Obecnie Floryda jest jedynym regionem, w którym giełdy powróciły ze stanu załamania. To sprawia, że tarło na Florydzie ma kluczowe znaczenie dla przetrwania gatunku.
To dopiero początek…
Wybrzeże hrabstwa Palm Beach oferuje znacznie więcej niż tylko granik Goliat. Ten 45-kilometrowy odcinek wzdłuż południowo-wschodniego wybrzeża Florydy nazywany jest często Złotym Wybrzeżem Florydy, a nazwa ta wzięła się od skarbu utraconego przez hiszpańskie galeony, które zatonęły na morzu i zostały znalezione w regionie.
Region ten jest przesiąknięty niezwykle różnorodnym życiem morskim. Podczas każdego nurkowania, oprócz Goliata, nurkowie graniczący mogą liczyć na spotkanie z żółwiami morskimi (przypływa tu wszystkie pięć gatunków atlantyckich), rekinami (znakami rozpoznawczymi są cytryny, byki i rafy) i oczywiście mnóstwo ryb życie.
Głównym czynnikiem wpływającym na tę sytuację jest Prąd Zatokowy, drugi co do wielkości prąd oceaniczny na planecie, płynący na północ od zachodnich Karaibów, obok wybrzeża Florydy, dalej do północnego Atlantyku aż do Wysp Brytyjskich.
Ta potężna „rzeka w morzu” nie tylko zapewnia nurkom czystszą wodę niż gdziekolwiek indziej na wschodnim wybrzeżu Florydy, ale jej stały przepływ ożywia rafy i wraki tego obszaru, dostarczając pożywienia potrzebnego do rozwoju koralowców, gąbek i ryb.
Powszechnie wiadomo, że większość miejsc nurkowych zapewnia dostęp do więcej niż jednego wraku, ale w niewielu z nich zatopione statki są skoncentrowane w taki sposób, że nurek może eksplorować od dwóch do czterech w trakcie jednego zanurzenia. Twoja puszka w hrabstwie Palm Beach. Na przykład miejsce, które lokalni operatorzy nazywają Korytarzem, składa się z sześciu wraków spoczywających na dnie w jednej linii.
Dzieje się tak, aby nurkowie pracujący z północnym przepływem Prądu Zatokowego mogli odbijać się od wraku do wraku. Pierwszy w kolejce jest tutaj Ana Cecylia, 52-metrowy statek towarowy stojący pionowo na dnie na głębokości 26 m, a za nim pozostałości statku Mizpa i PC-1174, po których następuje Amarylis.
Historia tego ostatniego jest taka, że wszystkie pokłady i nadbudówki ze 137-metrowego statku zostały usunięte, gdy został wydobyty po tym, jak został wyrzucony na brzeg podczas huraganu. Dziś miejscowi wspominają o Amarylis jako „kajak o długości 450 stóp”. Po tym doświadczeniu możesz uderzyć w China Barge, odwróconą do góry nogami barkę o długości 24 m oraz „brazylijskie doki”, sterty betonowego gruzu dokowego i przepusty.
Korytarz nie jest bynajmniej jedyną kombinacją wraków charakterystyczną dla hrabstwa Palm Beach. W odległości krótkiej przejażdżki łodzią od Lake Worth Inlet znajduje się gubernator's Riverwalk, na który składają się cztery duże przybrzeżne frachtowce, które w lutym 27 r. umieszczono na głębokości 2002 m w ramach hrabstwa w ramach programu sztucznej rafy.
Pierwsze trzy w kolekcji zostały uporządkowane według długości, zaczynając od Shasha Boekanier (56 m), a następnie St Jacques (55 m) i Morze Gilberta (52m).
Dziewięć miesięcy później czwarty statek, Thozina (53 m) został dodany do grupy, lądując bezpośrednio za Morze Gilberta i ukończenie Gubernatora jako spektakularnego systemu sztucznej rafy. Wszystkie nurkowania u wybrzeży prowadzone są w formie dryfów, a cała grupa może zostać przebyta podczas jednego nurkowania.
Z granikiem Goliat, żółwiami, rekinami, mnóstwem ryb, rafami, wrakami, nurkowanie z brzegu przy moście Blue Heron i oczywiście możliwości nurkowania w czarnych wodach, czego więcej potrzeba, aby przeżyć fantastyczną przygodę nurkową na południu Florydy?
Fotografie Walta Stearnsa
Również w Divernet: Jowisz – nie z tego świata, Gąbki: Klej Rafy, Wczesna moneta amerykańska znaleziona we wraku brytyjskiego statku, Hodowcy koralowców zmieniają przyszłość
